Άλλη μια Παγκόσμια Ημέρα σήμερα, αφιερωμένη στους εκπαιδευτικούς. Η ανάρτηση είναι για εκείνους τους δασκάλους και δασκάλες που πρωτοπόρησαν σε εποχές δύσκολες και αγωνίστηκαν μέσα από τις γραμμές της Αριστερής παράταξης των δασκάλων κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου.
Η Ρόζα Ιμβριώτη καταθέτει στο βιβλίο της " Η αυξημένη ωριμότητα των νέων Άριστος Οιωνός (Ο Νοέμβρης του 1973) τη μαρτυρία της δασκάλας Ελένης Μπαμπαδάκη, μέλος τότε της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας:
" Οι εκπαιδευτικοί τόσο της Δημοτικής όσο και της Μέσης στην πλειοψηφία τους πίστεψαν πως η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση επιδιώκοντας την αναγέννηση της Παιδείας και την ανύψωση του εργάτη της θα οδηγούσε τη χώρα σ' ένα καλύτερο αύριο. Και μια φωτισμένη, ενθουσιώδικη πρωτοπορία τους αγωνίστηκε με φανατισμό για τη νίκη της στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και συνελεύσεις των δύο κλάδων, στα παιδαγωγικά συνέδρια, στον τύπο, στις κάθε είδους εκδηλώσεις γενικά, όπου έμπαινε το θέμα "Παιδεία". Στην πρώτη εμφάνιση της "Αριστερής παράταξης των δασκάλων" ( στη Γενική Συνέλευση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας του 1929) είκοσι περίπου θαρραλέοι αντιπρόσωποι, σχεδόν όλοι 25 - 30 χρόνων, παρουσίασαν ένα δικό τους ολοκληρωμένο πρόγραμμα επιδιώξεων, διαχώρισαν τη θέση από την "παράταξη του Κέντρου" με την οποία ως τώρα συμπορεύονταν και χάραξαν δικό τους δρόμο για την πραγματοποίηση της αναγέννησης της παιδείας και του λαού: το δρόμο του αγώνα με συνέπεια και συνέχεια ως τη νίκη. Τεράστια ήταν η απήχηση που είχε η παρουσία της αριστεράς παράταξης όχι μόνο μέσα στη συνέλευση αλλά και στον εκπαιδευτικό κόσμο. Πολλές από τις απόψεις των αριστερών έγιναν δεκτές από τη συνέλευση και μπήκαν στο πρόγραμμα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και το σπουδαιότερο δύο μέλη της Αριστεράς εκλέχτηκαν στο νέο πενταμελές Συμβούλιο ( Ε.Μπαμπαδάκη, Β. Παπάς). Πρωτοφανής όμως ήταν και η αντίδραση με αρχηγό τον Κουλουμβάκη, απαιτώντας μ' αφρούς λύσσας "την κεφαλήν επί πίνακι" των αριστερών που φυσικά τιμωρήθηκαν σχεδόν όλοι με απολύσεις ως 6 μηνών κ.λ.π. Ανάμεσά τους ήταν οι Ν.Πλουμπίδης, Κ. Τσίρκας, Κ. Χυτήρης, Β.Πόλκος, Δ. Σαξώνης, Κ. Βούλγαρης, Κ. Παπανικολάου Σερρών, Σ.Στρατίκης, Κ. Παπανικολάου Φθιώτιδας, Θ. Παπακωνσταντίνου. Στους αγώνες που συνεχίστηκαν ως τη διχτατορία του 1936 με αξιοσημείωτες καταχτήσεις ξεχώρισε μια ατέλειωτη σειρά νέων δασκάλων που τιμωρούνται μ' απολύσεις οριστικές ή προσωρινές, με μεταθέσεις - εξορίες στα βουνά της Ευρυτανίας, όπως Σ. Μπαρμπουνάκης, Κ. Μαμμέλη. Τ. Βαφειάδης, Βαγγέλης Νικολάου, Ε. Αντωνιάδου, Ξ. Γκολφέστου, Θ.Γκοβάτσος, Σ. Τσέκας, Κ. Τζαννετής, Γ. Πριμικήρης, Α. Κοσμόπουλος, Μ. Λεβαντάκος, Χ. Πολυμενάκος κ.α"
Και λίγα λόγια για την δασκάλα Ελένη Μπαμπαδάκη από το βιβλίο του Γιάννη Κατσαντώνη Η Αριστερή παράταξη των δασκάλων στο Μεσοπόλεμο.
Η Ελένη Μπαμπαδάκη γεννήθηκε το 1899 στους Αρμένους Ρεθύμνου. Σπούδασε δασκάλα, όπως και η αδελφή της Βασιλεία. Μετά την αποφοίτησή της από το διδασκαλείο οργανώθηκε στο ΚΚΕ και είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα σαν δασκάλα, σαν μέλος του ΚΚΕ και συνδικαλίστρια.
Ο τότε επιθεωρητής Ρεθύμνου, για να απαλλαγεί από την εξωσχολική δραστηριότητά της, τη συμβούλεψε να πάει στο Πανεπιστήμιο Αθήνας για μετεκπαίδευση.
Ήταν ανάμεσα στους πρώτους που πέτυχαν στη μετεκπαίδευση.
Στην Αθήνα γνώρισε τους δασκάλους Ν. Πλουμπίδη, Κ.Θ. Παπανικολάου, Θ. Γκοβάτο, Χρ. Πολυμνάκο, που αργότερα παντρεύτηκε την αδελφή της Βασιλεία(...)
Πήρε δραστήριο μέρος στους συνδικαλιστικούς αγώνες. Εκλέχτηκε αντιπρόσωπος δασκαλικών συλλόγων για τη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ και στα 1929 - 1930 ήταν μέλος της διοίκησης της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας. Έγραψε αξιόλογα άρθρα στο Διδασκαλικό Βήμα και σ' άλλα έντυπα.
Στην περίοδο της Κατοχής ήταν στην Αθήνα πρώτα, πήγε για ένα διάστημα στην Ευρυτανία και ξαναγύρισε στην Αθήνα. Ήταν από τους υπεύθυνους για τη σύνταξη και έκδοση του παράνομου Διδασκαλικού Βήματος στη διάρκεια της Κατοχής.
Στον εμφύλιο πόλεμο βρισκόταν στην Αθήνα και δούλευε σε διάφορα κομματικά έντυπα.
Το μεταδεκεμβριανό κράτος την εξόρισε στην Ικαρία και στο Τρίκερι, απ' όπου βγήκε στη δεκαετία του πενήντα με κλονισμένη την υγεία της. Έδινε συνεργασίες σε εφημερίδες και περιοδικά. Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Γυναικών(ΠΟΓ). Στις αρχές του 1960 έγραψε σειρά άρθρων στην εφημερίδα Ελεύθερος, σχετικά με την αγρότισσα γυναίκα(...)
Πέθανε στις 22 Αυγούστου 1983.
1) Ρόζα Ιμβριώτη Η αυξημένη ωριμότητα των νέων. ΑΡΙΣΤΟΣ ΟΙΩΝΟΣ( Ο Νοέμβρης του 1973), Παιδαγωγική Διογένης, Αθήνα 1973
2) Γιάννη Κατσαντώνη, Η Αριστερή παράταξη των δασκάλων στο Μεσοπόλεμο, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1998
Η Ρόζα Ιμβριώτη καταθέτει στο βιβλίο της " Η αυξημένη ωριμότητα των νέων Άριστος Οιωνός (Ο Νοέμβρης του 1973) τη μαρτυρία της δασκάλας Ελένης Μπαμπαδάκη, μέλος τότε της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας:
" Οι εκπαιδευτικοί τόσο της Δημοτικής όσο και της Μέσης στην πλειοψηφία τους πίστεψαν πως η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση επιδιώκοντας την αναγέννηση της Παιδείας και την ανύψωση του εργάτη της θα οδηγούσε τη χώρα σ' ένα καλύτερο αύριο. Και μια φωτισμένη, ενθουσιώδικη πρωτοπορία τους αγωνίστηκε με φανατισμό για τη νίκη της στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και συνελεύσεις των δύο κλάδων, στα παιδαγωγικά συνέδρια, στον τύπο, στις κάθε είδους εκδηλώσεις γενικά, όπου έμπαινε το θέμα "Παιδεία". Στην πρώτη εμφάνιση της "Αριστερής παράταξης των δασκάλων" ( στη Γενική Συνέλευση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας του 1929) είκοσι περίπου θαρραλέοι αντιπρόσωποι, σχεδόν όλοι 25 - 30 χρόνων, παρουσίασαν ένα δικό τους ολοκληρωμένο πρόγραμμα επιδιώξεων, διαχώρισαν τη θέση από την "παράταξη του Κέντρου" με την οποία ως τώρα συμπορεύονταν και χάραξαν δικό τους δρόμο για την πραγματοποίηση της αναγέννησης της παιδείας και του λαού: το δρόμο του αγώνα με συνέπεια και συνέχεια ως τη νίκη. Τεράστια ήταν η απήχηση που είχε η παρουσία της αριστεράς παράταξης όχι μόνο μέσα στη συνέλευση αλλά και στον εκπαιδευτικό κόσμο. Πολλές από τις απόψεις των αριστερών έγιναν δεκτές από τη συνέλευση και μπήκαν στο πρόγραμμα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και το σπουδαιότερο δύο μέλη της Αριστεράς εκλέχτηκαν στο νέο πενταμελές Συμβούλιο ( Ε.Μπαμπαδάκη, Β. Παπάς). Πρωτοφανής όμως ήταν και η αντίδραση με αρχηγό τον Κουλουμβάκη, απαιτώντας μ' αφρούς λύσσας "την κεφαλήν επί πίνακι" των αριστερών που φυσικά τιμωρήθηκαν σχεδόν όλοι με απολύσεις ως 6 μηνών κ.λ.π. Ανάμεσά τους ήταν οι Ν.Πλουμπίδης, Κ. Τσίρκας, Κ. Χυτήρης, Β.Πόλκος, Δ. Σαξώνης, Κ. Βούλγαρης, Κ. Παπανικολάου Σερρών, Σ.Στρατίκης, Κ. Παπανικολάου Φθιώτιδας, Θ. Παπακωνσταντίνου. Στους αγώνες που συνεχίστηκαν ως τη διχτατορία του 1936 με αξιοσημείωτες καταχτήσεις ξεχώρισε μια ατέλειωτη σειρά νέων δασκάλων που τιμωρούνται μ' απολύσεις οριστικές ή προσωρινές, με μεταθέσεις - εξορίες στα βουνά της Ευρυτανίας, όπως Σ. Μπαρμπουνάκης, Κ. Μαμμέλη. Τ. Βαφειάδης, Βαγγέλης Νικολάου, Ε. Αντωνιάδου, Ξ. Γκολφέστου, Θ.Γκοβάτσος, Σ. Τσέκας, Κ. Τζαννετής, Γ. Πριμικήρης, Α. Κοσμόπουλος, Μ. Λεβαντάκος, Χ. Πολυμενάκος κ.α"
Η Ελένη Μπαμπαδάκη γεννήθηκε το 1899 στους Αρμένους Ρεθύμνου. Σπούδασε δασκάλα, όπως και η αδελφή της Βασιλεία. Μετά την αποφοίτησή της από το διδασκαλείο οργανώθηκε στο ΚΚΕ και είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα σαν δασκάλα, σαν μέλος του ΚΚΕ και συνδικαλίστρια.
Ο τότε επιθεωρητής Ρεθύμνου, για να απαλλαγεί από την εξωσχολική δραστηριότητά της, τη συμβούλεψε να πάει στο Πανεπιστήμιο Αθήνας για μετεκπαίδευση.
Ήταν ανάμεσα στους πρώτους που πέτυχαν στη μετεκπαίδευση.
Στην Αθήνα γνώρισε τους δασκάλους Ν. Πλουμπίδη, Κ.Θ. Παπανικολάου, Θ. Γκοβάτο, Χρ. Πολυμνάκο, που αργότερα παντρεύτηκε την αδελφή της Βασιλεία(...)
Πήρε δραστήριο μέρος στους συνδικαλιστικούς αγώνες. Εκλέχτηκε αντιπρόσωπος δασκαλικών συλλόγων για τη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ και στα 1929 - 1930 ήταν μέλος της διοίκησης της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας. Έγραψε αξιόλογα άρθρα στο Διδασκαλικό Βήμα και σ' άλλα έντυπα.
Στην περίοδο της Κατοχής ήταν στην Αθήνα πρώτα, πήγε για ένα διάστημα στην Ευρυτανία και ξαναγύρισε στην Αθήνα. Ήταν από τους υπεύθυνους για τη σύνταξη και έκδοση του παράνομου Διδασκαλικού Βήματος στη διάρκεια της Κατοχής.
Στον εμφύλιο πόλεμο βρισκόταν στην Αθήνα και δούλευε σε διάφορα κομματικά έντυπα.
Το μεταδεκεμβριανό κράτος την εξόρισε στην Ικαρία και στο Τρίκερι, απ' όπου βγήκε στη δεκαετία του πενήντα με κλονισμένη την υγεία της. Έδινε συνεργασίες σε εφημερίδες και περιοδικά. Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Γυναικών(ΠΟΓ). Στις αρχές του 1960 έγραψε σειρά άρθρων στην εφημερίδα Ελεύθερος, σχετικά με την αγρότισσα γυναίκα(...)
Πέθανε στις 22 Αυγούστου 1983.
1) Ρόζα Ιμβριώτη Η αυξημένη ωριμότητα των νέων. ΑΡΙΣΤΟΣ ΟΙΩΝΟΣ( Ο Νοέμβρης του 1973), Παιδαγωγική Διογένης, Αθήνα 1973
2) Γιάννη Κατσαντώνη, Η Αριστερή παράταξη των δασκάλων στο Μεσοπόλεμο, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1998
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου