Αχ, Σοφία, μου θυμίζεις τις φωτογραφίες που έβγαζα, όταν πήγαινα στο σχολείο στο χωριό, και φωτογράφιζα αυτά τα πανέμορφα πρωινά με τα λαμπερά φώτα του δρόμου στο σκοτάδι, και την ανατολή του ήλιου. Ειδικά, όταν ψιλοέβρεχε, τι όμορφα που ήταν! Και τώρα που περπατάω προς το σχολείο, όταν έχει αυτή τη γιαννιώτικη ομίχλη μου, πάλι φωτογραφίζω. :)
Γεια σου Σταματία. Φροντίζει το Υπουργείο Παιδείας τόσα χρόνια να γίνουμε καλλιτέχνες. Φύση , χρώματα , καθαρός αέρας δεν έχουμε παράπονο. Ανοίγει το μυαλό και η ψυχή κάθε πρωί.
Αμ δε το ξέρω! Κάθε πρωί τα ίδια αυτοκίνητα στην Εγνατία και μετά διασκορπισμός στις εξόδους. Δάσκαλοι, καθηγητές, νταλικιέρηδες, Βούλγαροι, Τούρκοι, όλοι μαζί μια παρέα.
Στην ομορφιά ας περπατήσω Ολημερίς ας περπατήσω Διαμέσου των εναλλασσόμενων εποχών ας περπατήσω Όμορφα θα αποκτήσω ξανά Όμορφα πουλιά Όμορφα χαρούμενα πουλιά Στο σημαδεμένο με γύρη μονοπάτι ας περπατήσω Με ακρίδες γύρω από τα πόδια μου ας περπατήσω
Αυτή η ομορφιά μας κρατάει όρθιους τόσα χρόνια στο δρόμο. Οι εναλλαγές του τοπίου , οι εποχές, τα χρώματα, οι καιρικές συνθήκες όλα έχουν την ομορφιά τους. Γι' αυτό και εγώ προτιμώ να κάνω περίπου 100 χλμ την ημέρα αλλά να έχω απαλλαγεί από την πίεση και τη βουή της μεγάλης πόλης. Τα τελευταία τρία χρόνια αυτό είναι επιλογή μου με όσες οικονομικές θυσίες και σωματική κούραση αυτό συνεπάγεται. Η ψυχική ηρεμία πάνω απ'όλα.
9 σχόλια :
Αχ, Σοφία, μου θυμίζεις τις φωτογραφίες που έβγαζα, όταν πήγαινα στο σχολείο στο χωριό, και φωτογράφιζα αυτά τα πανέμορφα πρωινά με τα λαμπερά φώτα του δρόμου στο σκοτάδι, και την ανατολή του ήλιου. Ειδικά, όταν ψιλοέβρεχε, τι όμορφα που ήταν!
Και τώρα που περπατάω προς το σχολείο, όταν έχει αυτή τη γιαννιώτικη ομίχλη μου, πάλι φωτογραφίζω. :)
Τι όμορφη ανάρτηση! Θα στην κλέψω!
Γεια σου Σταματία. Φροντίζει το Υπουργείο Παιδείας τόσα χρόνια να γίνουμε καλλιτέχνες. Φύση , χρώματα , καθαρός αέρας δεν έχουμε παράπονο. Ανοίγει το μυαλό και η ψυχή κάθε πρωί.
χαχα!!
Καλέ, είμαστε και εμείς εδώ...και δεν ξέρω πόσοι άλλοι ...του δρόμου...Όντως το τοπίο μας ανταμείβει...
Αμ δε το ξέρω! Κάθε πρωί τα ίδια αυτοκίνητα στην Εγνατία και μετά διασκορπισμός στις εξόδους. Δάσκαλοι, καθηγητές, νταλικιέρηδες, Βούλγαροι, Τούρκοι, όλοι μαζί μια παρέα.
Στην ομορφιά ας περπατήσω
Ολημερίς ας περπατήσω
Διαμέσου των εναλλασσόμενων
εποχών ας περπατήσω
Όμορφα θα αποκτήσω ξανά
Όμορφα πουλιά
Όμορφα χαρούμενα πουλιά
Στο σημαδεμένο με γύρη μονοπάτι ας περπατήσω
Με ακρίδες γύρω από τα πόδια μου ας περπατήσω
[Iνδιάνοι Ναβάχο]
Αυτή η ομορφιά μας κρατάει όρθιους τόσα χρόνια στο δρόμο. Οι εναλλαγές του τοπίου , οι εποχές, τα χρώματα, οι καιρικές συνθήκες όλα έχουν την ομορφιά τους. Γι' αυτό και εγώ προτιμώ να κάνω περίπου 100 χλμ την ημέρα αλλά να έχω απαλλαγεί από την πίεση και τη βουή της μεγάλης πόλης. Τα τελευταία τρία χρόνια αυτό είναι επιλογή μου με όσες οικονομικές θυσίες και σωματική κούραση αυτό συνεπάγεται. Η ψυχική ηρεμία πάνω απ'όλα.
Εκατό χιλιόμετρα την ημέρα..
..που προστίθενται ως διαφορετικά μεταξύ τους και μη επαναλαμβανόμενα..
αυτό σου εύχομαι Σοφία
Θάνος
Νά'σαι καλά Θάνο. Όλα είναι ίδια και όλα διαφορετικά. Το ηπειρώτικο τοπίο με αποζημιώνει με το παραπάνω.
Δημοσίευση σχολίου