Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Οι" Δρομείς" του Θ. Παπαγιάννη

Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης είναι ηπειρώτης γλύπτης και εικαστικός . Πριν μερικά χρόνια αποφάσισε να μεταφέρει τα έργα του στην ιδιαίτερη πατρίδα του , στο Ελληνικό Ιωαννίνων, και να ιδρύσει ένα Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Πριν λίγες ημέρες το έργο του Παπαγιάννη   " Δρομείς" τοποθετήθηκε στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Σικάγο. Αυτό το γεγονός αποτελεί μία πολύ μεγάλη διάκριση για τον ηπειρώτη γλύπτη αν σκεφτεί κανείς ότι από αυτό το αεροδρόμιο μετακινούνται εκατομμύρια άνθρωποι καθημερινά.
 (Πηγή:Thesprotia news)

O υπέροχος νυχτερινός ουρανός




Δύο φωτογραφίες που βραβεύτηκαν με το πρώτο βραβείο η κάθε μία στην κατηγορία τους. Η πρώτη είναι  τραβηγμένη στις 10 Μαρτίου, πάνω από τη μεγαλύτερη λίμνη παγετώνα στην Ισλανδία,
την   Jökulsárlón και πήρε το πρώτο βραβείο στο Δεύτερο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας για τη Γη και τον Ουρανό με θέμα"Beauty of the Night Sky"

Η δεύτερη φωτογραφία δείχνει έναν έναστρο ουρανό πάνω από τις Αυστριακές Άλπεις να κυριαρχεί πάνω  από την καλυμμένη με ομίχλη πόλη κοντά στη λίμνη     
Traunsee και είναι τραβηγμένη το Φεβρουάριο του 2010. Πήρε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία " Against the Lights". Σ΄ αυτόν τον διαγωνισμό , που στόχο έχει να δείξει και την ομορφιά του έναστρου ουρανού αλλά και τα προβλήματα που δημιουργεί η φωτορύπανση, βραβεύτηκαν και άλλες φωτογραφίες που βρίσκονται στη σελίδα του National Geographic

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Γρηγόρης Λαμπράκης, ο αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης


 Ήταν 22 Μαΐου του 1963, όταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαϊου 1963, σε ηλικία 51 ετών.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης έγινε σύμβολο των αγώνων για Δημοκρατία, Ειρήνη και Κοινωνική Δικαιοσύνη.











Το 1969 ο Κώστας Γαβράς κερδίζει το Oscar καλύτερης ξένης ταινίας με το «Ζ» και η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη κάνει το γύρο του κόσμου μέσα απο τις κινηματογραφικές αίθουσες. «Το Γελαστό Παιδί» ξεκινά μια δεύτερη καριέρα ξενόγλωσση αυτή τη φορά. Το 1970 το ηχογραφεί και η Shirley Bassey, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στο πιο ψηλό σημείο της καριέρας της. Στο album "Something" ανάμεσα σε τραγούδια που ήδη έχουν κάνει παγκόσμια επιτυχία.




Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Μουσείο Δημοκρατίας

Στα δικαιώματα του πολίτη
θα έπρεπε να ανήκει
και το δικαίωμα
να γνωρίζει την ιστορία του.

Φίλιππος Ηλιού

Με αυτά τα λόγια μας καλοσωρίζει η ιστοσελίδα του  Μουσείου Δημοκρατίας
Σύμφωνα με το εισαγωγικό κείμενο:  "Το Μουσείο Δημοκρατίας είναι το πρώτο δημόσιο ελληνικό μουσείο για μια κρίσιμη, από πολιτική και κοινωνική άποψη, περίοδο της νεώτερης ιστορίας μας. Ως έδρα του επιλέχθηκε το νησί του 'Αη-Στράτη, καθώς για ένα μεγάλο διάστημα - από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 έως και το 1943 και από το 1948 έως το 1963 - ήταν τόπος υποδοχής πολιτικών εξορίστων. "


Και ένα νέο τραγούδι εμπνευσμένο από αυτό τον τόπο της εξορίας 


                      Και ένα παλιό σε στίχους και μουσική Μίκη Θεοδωράκη




Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Yuki Kajiura

Yuki Kajiura ,αυτή  τη Γιαπωνέζα μουσικό την ανακάλυψα τυχαία, αλλά μου αρέσει  η μουσική της









Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Για τον Αλέκο

 Στον Αλέκο που λατρεύει την τούρκικη μουσική και πιστεύει στην ελληνοτουρκική φιλία







Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Δημήτρης Χατζής

«Η φωνή ενός παραμυθά»

Φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου πεζογράφου, του γιαννιώτη συγγραφέα, Δημήτρη Χατζή. Ο μόνος φορέας που μέχρι στιγμής θυμήθηκε αυτή την επέτειο είναι το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, που χτες το βράδυ διοργάνωσε εκδήλωση για τη μετονομασία της Αίθουσας Λόγου και Τέχνης σε αίθουσα «Δ. Χατζή» παρουσία της κληρονόμου του έργου του, της συζύγου του Καίτης Αργυροκαστρίτου-Χατζή.
 
 

.
H κ. Χατζή είναι αυτή που έχει αναλάβει να μην ξεχαστεί εκδοτικά το έργο του σημαντικού αυτού πεζογράφου, αναθέτοντας το σε έναν μικρό εκδοτικό οίκο: στο «Ροδακιό», γιατί, όπως μας λέει σε συνάντηση που είχαμε μαζί της λίγες ώρες πριν από την εκδήλωση, «ο Χατζής ανήκε σε αυτούς των οποίων το έργο δεν πρέπει να αξιοποιηθεί μέσω μάρκετινγκ».
Ο Δημήτρης Χατζής μπορεί να έγραψε «Το τέλος της μικρής μας πόλης» που αναφέρεται στα Γιάννενα, αν και ποτέ δεν κατονομάζονται στο βιβλίο του, αλλά με τον κοινωνικό ιστό της πόλης αυτής δεν δέθηκε. Χρειάστηκε να περάσει σχεδόν μισός αιώνας για να επισκεφθεί τη γενέθλια πόλη του, από την οποία έφυγε οριστικά στη μέση της δεκαετίας του ’30. Ήταν το 1975, λίγο καιρό μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, όταν τον κάλεσε το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων για να δώσει μια σειρά από διαλέξεις. «Τότε ήταν που τον γνώρισα. Δούλευα ως αρχαιολόγος μαζί με τον Σωτήρη Δάκαρη στη Δωδώνη. Μια μέρα μου λέει ότι θα πάει στο Πανεπιστήμιο για να δει έναν φίλο του από το παρελθόν. Πήγα και εγώ μαζί του για να ακούσω τον συγγραφέα. Η γενιά μου εξάλλου μεγάλωσε με το έργο του. Η αίθουσα ήταν γεμάτη από κόσμο. Άκουσα τη φωνή ενός παραμυθά» μας λέει. Το δέσιμο που δεν απέκτησε ποτέ με την πόλη και με το πανεπιστήμιό της, το απέκτησε με το Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου με τη μεταπολίτευση δίδαξε μετά από πρόσκληση του καθηγητή του Τμήματος Χημικών Μηχανικών Ανδρέα Δημαρόγκωνα. «Το μάθημά του είχε τεράστια συμμετοχή, τόση που προκάλεσε τη ζήλια καθηγητών που δίδασκαν φιλοσοφία. Άρχισαν οι καταγγελίες και ο τότε υπουργός Παιδείας Γιώργος Ράλλης αποφάσισε ότι δεν ήθελε να ‘ρίξει στα πρόβατα το λύκο’, όπως είπε. Βρήκαν ως πρόσχημα το ότι δεν είχε κάνει τη στρατιωτική του θητεία και τον έδιωξαν!» μας λέει. Ήταν το τρίτο του κυνηγητό. Το πρώτο επί δικτατορίας Μεταξά, το δεύτερο από το ΚΚΕ, από το οποίο διαγράφηκε, και το τρίτο επί μεταπολίτευσης. Με την «απόλυσή» του από το Πανεπιστήμιο Πατρών, αφιερώθηκε στο «Πανελλήνιο Πολιτιστικό Κίνημα». «Όποιος σύλλογος τον καλούσε πήγαινε. Γυρίσαμε όλη την Ελλάδα. Πίστευε ότι θα μπορούσε αυτή η πολιτιστική κίνηση να γίνει και κίνημα» μας λέει η κ. Χατζή. Από τα Γιάννενα δεν τον κάλεσε κανένας σύλλογος.
Για αυτό και η κίνηση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων να τιμήσει τον Δημήτρη Χατζή έχει ιδιαίτερη σημασία για την κα Χατζή. «Ήρθα παρότι η μητέρα μου είναι βαριά άρρωστη στο νοσοκομείο της Κέρκυρας. Θεώρησα ότι πρόκειται για μια διαφορετική στάση εκ μέρους του Πανεπιστημίου. Ίσως οι άνθρωποι να κάνουν πάντα τη διαφορά. Πριν πεθάνει ο Τάκης είπε σε έναν φίλο του που ήρθε να τον αποχαιρετήσει ότι ‘αυτό που λάτρεψα στη ζωή και το θεώρησα πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο ήταν να γνωρίζω ανθρώπους’».
Κατά τη συζήτησή μας, η κ. Χατζή δεν έπαψε να μιλάει για το έργο του γιαννιώτη πεζογράφου. «Δούλευε πολύ τα βιβλία του, όπως η θάλασσα τις πέτρες. Για να πάρει την τελική του μορφή ‘Το διπλό βιβλίο’, το έγραψε 17 φορές. Εκτιμά δε ότι «η ιστορία του επιφύλαξε δίκαιη μοίρα. Ο βασικός κορμός του έργου του ακολούθησε τον δικό του δρόμο και έγινε κλασικό. Πιστεύω ότι το μικρό του έργο θα διατρέχει την ιστορία της μνήμης μας και της ελληνικής ιστορίας και θα μας προσπερνά διαρκώς». ( Ηπειρωτικός Αγών)

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Ο συγκλονιστικός Θανάσης Βέγγος















Και μία σελίδα αφιερωμένη στο Θανάση Βέγγο, όπου υπάρχουν τα πάντα.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Η άλλη, η άγνωστη Αμερική

 Πρωτομαγιά σήμερα, πολλές οι ιστορικές αναφορές στους εργάτες που ξεσηκώθηκαν στο Σικάγο. Πώς βλέπουν οι Αμερικάνοι αυτή την ιστορική στιγμή; Πώς αντιμετωπίζουν τις σημερινές προκλήσεις; Διαβάστε για τις προσπάθειες που γίνονται να επανέλθει η ημέρα αυτή στο προσκήνιο και να γίνουν γνωστές οι ιστορικές καταβολές της Πρωτομαγιάς στους Αμερικάνους. Δείτε και ένα βίντεο με μια πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στη Φιλαδέλφεια.

Για όποιον ενδιαφέρεται να αποκτήσει μία άλλη εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών  Αμερικής, προτείνω το πολύ καλό βιβλίο του Howard Zinn "Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών" , Εκδόσεις Αιώρα