Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Ναπολέων Λαπαθιώτης (31 Οκτωβρίου 1888 - 7 Ιανουαρίου 1944)

Ναπολέων Λαπαθιώτης

ΚΑΡΔΙΑ ΜΕ ΚΟΚΚΑΛΑ, βιος και πολιτεία του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
Των Χρήστου Κανελλόπουλου και Γιώργου Σαχίνη.
Παραγωγή "όχι παίζουμε", Εξάρχεια, Μαιος-Οκτώβριος 2006

Στην αυλή του εγκαταλελειμένου σπιτιού του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη εκτυλίσσεται ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο, ένα οδοιπορικό στην ζωή και το έργο του «καταραμένου» λογοτέχνη αλλά και στα γεγονότα της πολυτάραχης περιόδου που έζησε. Μέσα από ένα παιχνίδι τράπουλας με τους θεατές παρατίθενται τα ιστορικά στιγμιότυπα και τα κείμενα του ποιητή με σειρά που βασίζεται εξ'ολοκλήρου στην τύχη των θεατών-παικτών. Κάθε παράσταση συνεπώς είναι διαφορετική με μοναδική αφετηρία το ευτυχισμένο έτος γέννησης του ποιητή 1988 και τέρμα το κακορίζικο 1944, έτος αυτοκτονίας του. Το αντικείμενο του παιχνιδιού ειναι ένας αγώνας ανάβασης μεταξύ δύο πιονιών-ηθοποιών: του Αννίβα και του Ναπολέοντα. Ποιός από τους δύο θα φτάσει πρώτος στο τέρμα της εξωτερικής σκάλας του διατηρητέου αρχοντικού; Ο Αννίβας (όνομα με το οποίο παρ'ολίγο να βαφτιστεί ο ποιητής) ένας ημίγυμνος νάρκισσος που ανεβαίνει τα σκαλιά σε 28 λεπτά ακριβώς ο άφθαρτος νάρκισσος.... ή ο τυχοδιώκτης Ναπολέων που ανεβαίνει τα σκαλιά ανάλογα με το χαρτί της τράπουλας που τραβούν οσοι θεατές έχουν στοιχηματίσει πάνω του; Κάθε σκαλί αντιπροσωπεύει καιμια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή του Ναπολέοντα, την οποία και παρακολουθούμε μέχρι να έρθει η ώρα να τραβήξουμε από την τράπουλα ένα νέο χαρτί, σε αυτό τον παράξενο αγώνα δρόμου μεταξύ του Ναπολέοντα και του Αννίβα, του Λαπαθιώτη και του χρόνου.
Διανομή: Τζίνα Θλιβέρη, Παύλος Σταθάκης, Τάσος Καραχάλιος, Χρήστος Κανελλόπουλος

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

" ...Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει παίρνει το μέρος των φτωχών Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη! Δως μου το χέρι σου.. Δως μου το χέρι σου.".

  Τάσος Λειβαδίτης .


 Έγραψε το σενάριο ( μαζί με τον Κώστα Κοτζιά) της ταινίας " Συνοικία το ¨ονειρο"



Ο ποιητής απαγγέλλει :



Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου



Ο μαχητής



Από τα " Λυρικά"



Δραπετσώνα, το αγαπημένο τραγούδι



Ο Ανθρωπιστής





Ο ερωτικός





Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

...Είδα το ίδια μου παιδιά να δίνουν σ' άλλους τα κλειδιά και με χιλιάδες ψέματα με προδοσίες κι αίματα να μου σπαράζουν την καρδιά

Μια Κυριακή στην Κοκκινιά
στην παιδική μου γειτονιά
είδα μια γριά χοντρομπαλού
που ο νους της έτρεχε αλλού

Την κοίταξα με κοίταξε
σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
και μου' πε με φωνή θολή
που μάνα θύμιζε τρελή:

«Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πριν απ' τον Χριστό.
Ζούσα καλά κι ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα.

Μα σαν προχώρησε ο καιρός
έγινε ο κόσμος μοχθηρός
και με βατέψανε, που λες,
αράδα βάρβαρες φυλές

Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί
Τότε κατάλαβα γιατί
καμένο ήμουνα χαρτί
δίχως χαρά δίχως γιορτή

Σιγά σιγά και ταπεινά
μ' αγώνες και με βάσανα
καινούργια έβγαλα φτερά
μα ήρθαν τα χειρότερα

Είδα το ίδια μου παιδιά
να δίνουν σ' άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα
με προδοσίες κι αίματα
να μου σπαράζουν την καρδιά

Γι' αυτό μια νύχτα σκοτεινή
θ' ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ' αραχνιασμένα μνήματα

Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό
αντίκρυ στον Λυκαβηττό
μικρό κεράκι θα κρατώ
να φέγγει χρόνους εκατό»

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος


Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της φτωχειας

 Φτώχεια. Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της. Αυτό κι αν είναι παραμύθι. Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση οι φτωχοί θα γίνουν ακόμη περισσότεροι και όχι βέβαια στις χώρες του τρίτου κόσμου ή στις παρυφές του αναπτυγμένου κόσμου που έχουμε συνηθίσει να τους βλέπουμε αλλά μέσα στα κέντρα των μεγαλουπόλεων . Από τη μια στιγμή στην άλλη οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες σε συνδυασμό με την κοινωνική αναλγησία των κυβερνώντων και  την ολοένα και μεγαλύτερη απληστία των κατεχόντων για δίχως όρια κέρδος οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στη φτώχεια. Όσο αυξάνει το χάσμα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους, όσο τα αγαθά της γης δεν κατανέμονται ισότιμα στους κατοίκους της (που είναι και πολλά και φτάνουν για να θρέψουν άλλους τόσους), όσο ο πλανήτης θα ιδιωτικοποιείται με γοργούς ρυθμούς  και οι ολίγοι θα κυβερνούν τη ζωή μας , αυτή η ζωή θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη .
Προτείνω το βιβλίο του Ζαν Ζιγκλέρ , Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου και οι νέοι κοσμοκράτορες, Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες ( αν δεν είναι εξαντλημένη η έκδοση). Είναι εξαιρετικό διότι ο συγγραφέας υπήρξε ειδικός συνεργάτης του ΟΗΕ  σε θέματα διατροφής και αποκαλύπτει  συγκλονιστικές  αλήθειες για το ρόλο εταιρειών, τραπεζών, οργανισμών και κρατών στην ολοένα αυξανόμενη φτώχεια των ανθρώπων της γης.




Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Κώστας Μπαλάφας

Ένα επεισόδιο από τη σειρά της ΕΡΤ " Η Ιστορία των χρόνων μου" αφιερωμένο στον Κώστα Μπαλάφα . Ο ίδιος ο φωτογράφος και κινηματογραφιστής αφηγείται , περιγράφει και εξιστορεί τις ιδιαίτερες στιγμές κάτω από τις οποίες τράβηξε τις φωτογραφίες και κινηματογράφησε τόπους, ανθρώπους , γεγονότα. Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται χρονολογικά στο 1953.
 Με συγκινεί ιδιαίτερα ο τρόπος της φωτογράφισης και κινηματογράφισης του Κώστα Μπαλάφα γιατί με το φακό του κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει και να παραδώσει σε όλους εμάς εικόνες από μια Ελλάδα που χάθηκε , τόπους που ο πολιτισμός  αλλοίωσε ή εξαφάνισε, μορφές ανθρώπων που πάλευαν για την επιβίωση , ανθρώπων που αγωνίστηκαν σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες και είναι συγκλονιστικό το πώς κατορθώνει και " πιάνει " την έκφραση του προσώπου , την κίνηση του σώματος αλλά και την ατμόσφαιρα του τοπίου. Κάπου στην αφήγησή του λέει ότι δεν φωτογράφιζε ποτέ το καλοκαίρι , το ξερό τοπίο . Ήθελε το τοπίο υγρό, ομιχλώδες. Και τι να πούμε και για τις φωτογραφίες από το αντάρτικο. Μοναδική καταγραφή της ιστορίας.
 Κώστας Μπαλάφας : Η Ιστορία των χρόνων μου 1953

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

...Εδώ είναι ένας λαός τρανταχτός, που πέρασε δια πυρός και σιδήρου• από το γιαταγάνι του Γιουσούφ αράπη και από το σκοινί του πατρο-Κοσμά. Αυτόν το λαό φωτογραφίζω ( Κώστας Μπαλάφας).




" Γεννήθηκα σ’ ένα κακοτράχαλο ηπειρώτικο χωριό που λες πως και το ίδιο γεννήθηκε για αγώνες πρώτα με την ίδια τη φύση, για να μπορέσει να επιβιώσει στην κακοτράχαλη γη που γεννήθηκε. Και ένα μεγάλο μαράζι ήταν ο ξενιτεμός. Ξενιτεύτηκα νωρίς κι εγώ για λόγους βιοπορισμού, μόλις τέλειωσα το Δημοτικό —το τέλειωσα και δεν το τέλειωσα. Ήμουν τότε έντεκα χρονών και δούλευα σ’ ένα γαλακτοπωλείο. Πριν πιάσω τη μηχανή, είχα γράψει λίγα πράγματα με το μολύβι σ’ ένα μπλοκάκι, τα βιώματά μου. Επειδή έγραφα και για το αφεντικό μου πράγματα όχι τόσο ευχάριστα, μου σκίσανε το μπλοκάκι και στενοχωρήθηκα πολύ γι’ αυτό, γιατί είχα γενικά όλα μου τα βιώματα, πως έφυγα από το χωριό μου, πως κατέβηκα σε μια πολιτεία όπου είδα φώτα που δεν τα έσβηνε η βροχή και ο αέρας, πως, τέλος πάντων, μπόρεσα να βοηθήσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Στο αφεντικό μου αυτό είχαν έρθει κάτι συγγενείς του από την Αμερική, ομογενείς, και θεώρησε υποχρέωσή του να τους ξεναγήσει σε διάφορα μέρη. Μια μέρα σκέφτηκαν να ανέβουν στην Πάρνηθα• είπανε, μάλιστα, να πάρουν και μιαν αναμνηστική φωτογραφία. Τότε ήταν τα κουτάκια αυτά τα Brownie της Kodak που στοίχιζαν πολύ φτηνά, ήταν εύκολα στη χρήση, γιατί είχαν aplanar φακό και δεν είχε απαιτήσεις για ειδικούς χειρισμούς. Κάποιος Θα έπρεπε όμως να κρατάει αυτό το κουτί για να φωτογραφηθούν αυτοί, και αγγάρεψαν έμένα. Όταν είδα εγώ ότι αυτό που βλέπω μπροστά μου μπορώ να το αποτυπώσω στο χαρτί, με μάγεψε και είπα «ένα τέτοιο εργαλείο θα’ θελα για να αποτυπώσω τα βιώματά μου και να καταχωρίσω τους ανθρώπους που έζησα και μόχθησα μαζί τους, που έζησα χαρές και λύπες. Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κάποτε, ώστε με ένα ρολόι και λίγες οικονομίες να αποκτήσω μια μηχανούλα. Ήταν μια junior Kodak με 7.7 φακό. Μετά από αυτό αγόρασα μιαν άλλη• πουλώντας τη μηχανή αυτή και πάλι με κάτι οικονομίες πήρα μια Robot. Με τη Robot και μ’ ένα φιλμ που έπεσε κυριολεκτικά από τον ουρανό, μέσα σ’ ένα βομβαρδιστικό ιταλικό που το ‘ριξαν τα αντιαεροπορικά μέσ’ τα Γιάννενα, κατάφερα να συνεχίσω• έκοβα κομματάκια, γέμιζα τις μπομπίνες κι έτσι φωτογράφισα τον Αγώνα.

Εμένα, σε όλη μου τη δουλειά, κεντρικός άξονας της θεματολογίας μου είναι ο άνθρωπος και οι αντιδράσεις του στη ζωή• ο αγώνας του για επιβίωση, και περισσότερο οι άνθρωποι του πόνου, γιατί έχουμε σχηματίσει κακή ιδέα για τον πόνο. Ο πόνος είναι σύμμαχός μας, είναι ο φίλος μας, μας ειδοποιεί πως αν το χέρι μας πονάει, κάτι συμβαίνει εκεί πέρα, και πρέπει να το δούμε. Έπειτα και στην ίδια τη ζωή, ο άξονας της ζωής κινείται μεταξύ πόνου και ανίας. Ή θα πονάς ή θα ανιάς στη ζωή. Επειδή ακριβώς σ’ αυτή την ψυχολογία των ανθρώπων ήθελα πάντοτε να μπαίνω, στο πετσί τους δηλαδή, και να βγάζω κάτι εσωτερικό δικό τους, το ίδιο θέλησα να κάνω κι εδώ, στο Όρος. Ότι θέλω να φωτογραφίσω, γίνεται στη φαντασία μου πρώτα και μετά το παίρνω• δεν παίρνω στην τύχη φωτογραφίες, τακ, τακ, τακ, ετούτο, το άλλο. Παίρνω ορισμένες λειτουργικές ενότητες που με εντυπωσιάζουν, αλλά που έχουν και κάποιο βαθύτερο νόημα. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να πω, ξέρεις, θα κάνω αυτό και αυτό και γι αυτόν το λόγο. Εφόσον βρεθώ στο χώρο όπου το θέμα με συγκινεί, τότε σχηματίζω εικόνες στο μυαλό. Και αυτές τις εικόνες καραδοκώ τη στιγμή και τη θέση που θα τις πάρω. Αγαπάω τον κόσμο και τον κόσμο φωτογραφίζω. Μου έκανε μια κριτική μια εφημεριδούλα στην Έδεσσα, και αναφέρομαι σ’ αυτήν όχι γιατί με κολακεύει, αλλά είναι μια αλήθεια. Λέει σ’ ένα σημείο: «Στο ναό του Κώστα Μπαλάφα να βγάζεις τα παπούτσια σου, γιατί ο φιγούρες του είναι εξαγνισμένες από το μόχθο και τη στέρηση»• και είναι πράγματι έτσι. Όλοι με κατηγόρησαν στην αρχή ότι φωτογραφίζω την αθλιότητα και τη μιζέρια. Δεν έδειχνα σε κανέναν τις φωτογραφίες μου. Πήρα το δικό μου δρόμο, αυτός είμαι. Και νομίζω πως δεν έκανα άσχημα. Το να βγάλεις λίγα χρυσάνθεμα, ακόμα και μια βαρκούλα που κουνιέται, δεν λέει και σπουδαία πράγματα. Εδώ είναι ένας λαός τρανταχτός, που πέρασε δια πυρός και σιδήρου• από το γιαταγάνι του Γιουσούφ αράπη και από το σκοινί του πατρο-Κοσμά. Αυτόν το λαό φωτογραφίζω.


( Απόσπασμα από το λεύκωμα Κώστας Μπαλάφας. Φωτογραφικό οδοιπορικό στο Άγιον Όρος 1969-2001, εκδ. Αγιορείτικη Φωτοθήκη – Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη, Άγιον Όρος - Αθήνα 2006.)

 Κώστας Μπαλάφας . 
 Έφυγε σήμερα από τη ζωή  ο  φωτογράφος του  ανθρώπου του μόχθου, του φτωχού, του πονεμένου, ο φωτογράφος του αντάρτικου στην Ήπειρο,  ο φωτογράφος που κατέγραψε τα εγκλήματα των Γερμανών στα Γιάννενα ο φωτογράφος που είδε την τέχνη του ως κοινωνικό λειτούργημα και γι' αυτό θεωρήθηκε ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της ανθρωπιστικής φωτογραφίας. 









Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΣ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΤΟΥ 1ου ΕΠΑΛ & ΣΕΚ ΑΡΓΟΥΣ. ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.
ΑΦΗΓΗΣΗ: ΕΛΣΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ο Στιβ Τζομπς δεν ήταν " άγιος"

 Ο λογομνήμων  μου επεσήμανε σε σχόλιο του στην προηγούμενη ανάρτηση ότι ο Στιβ Τζομπς δεν ήταν άγιος και με παρέπεμψε σε άρθρο του Βήματος το οποίο και αναδημοσιεύω.
Δεν τρέφω καμία αυταπάτη ότι μπορεί κάποιος όσο φωτεινό μυαλό και να είναι να γίνει τόσο πλούσιος εκμεταλλευόμενος μόνο τις γνώσεις του. Ο Τζόμπς έστησε μια τεράστια επιχείρηση λειτουργώντας μέσα σε συνθήκες σκληρού καπιταλισμού και ό, τι αυτό συνεπάγεται. Αυτό το θεωρώ δεδομένο . Ήταν όμως ένα πολύ μεγάλο μυαλό που πραγματικά άλλαξε τα δεδομένα της εποχής μας. Άλλωστε πολύ λίγοι άνθρωποι στην ανθρώπινη ιστορία προσπάθησαν να εφαρμόσουν τις πρωτοποριακές τους ιδέες χρησιμοποιώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και αξιοπρεπές περιβάλλον για αυτούς που έδωσαν με την εργασία τους μορφή στις ιδέες. Από κει κι ύστερα ας αναρωτηθούμε  πώς δρουν οι εργαζόμενοι και πώς αντιμετωπίζουν αυτό το σκληρό περιβάλλον.
Ο Στιβ Τζομπς δεν ήταν «άγιος»
Δημοσιεύματα κάνουν λόγο για ένα μη ιδανικό περιβάλλον εργασίας στην Apple
Ο Στιβ Τζομπς δεν ήταν «άγιος»

 
 Δημοσιεύματα στο Reuters, στη Wall Street Journal και σε άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία κάνουν λόγο για ένα εργασιακό περιβάλλον κάθε άλλο παρά ιδανικό στην Apple.

Ο θάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου προκαλεί πόνο στους συγγενείς του και θλίψη ακόμα και σε ανθρώπους που δεν γνώριζαν προσωπικά τον εκλιπόντα όταν αυτός υπήρξε δημόσιο πρόσωπο. Ο Στιβ Τζομπς έγινε οικείο πρόσωπο σε εκατομμύρια ανθρώπους μέσα από τις συσκευές της Apple. Αναμφίβολα εισήγαγε καινοτόμες ιδέες στην τεχνολογία και παρήγαγε προϊόντα που βρίσκονταν πάντα ένα βήμα μπροστά από την εποχή τους.


Αλλά δεν ήταν μόνο «οραματιστής» ή «θρύλος της ψηφιακής επανάστασης».Ηταν ένας επιχειρηματίας σαν όλους τους άλλους. Και από αυτήν την άποψη ελέγχεται το ήθος του. Οπωσδήποτε πάντως ο Τζομπς δεν ήταν «άγιος».Η εταιρεία που ο ίδιος ταυτίστηκε την περασμένη χρονιά συνδέθηκε με μια άλλη, άγνωστη επιχείρηση, τη Foxconn. H κινεζική εταιρεία που παράγει τα κινητά τηλέφωνα και τα άλλα γκάτζετ της Apple για λογαριασμό της ήρθε στο προσκήνιο όταν σημειώθηκαν αλλεπάλληλα κρούσματα αυτοκτονιών. Μόνο την περασμένη χρονιά καταγράφηκαν 10 αυτοκτονίες ενώ τουλάχιστον άλλα δύο άτομα προχώρησαν (ευτυχώς χωρίς επιτυχία) στο ίδιο εγχείρημα υπό το βάρος των «μεσαιωνικών» συνθηκών εργασίας που υπερέβαιναν κατά πολύ ακόμα και τα ωράρια που ορίζει ο νόμος στην Κίνα.

Η Apple ζήτησε βέβαια «καλύτερες συνθήκες εργασίας» για τους Κινέζους που παρήγαγαν τις πανάκριβες συσκευές της για 200 δολάρια το μήνα. Μόλις όμως το 5% συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις εξ Αμερικής. Η Apple συνεχίζει να παράγει τις συσκευές της στα ίδια εργοστάσια.

Η Foxconn δεν είναι το μόνο μεμπτό στοιχείο εναντίον της επιχείρησης που έστησε ο Τζομπς. Δεν είναι συμπτωματικό το ότι μετά από 10 χρόνια λειτουργίας του δικτύου λιανικής της εταιρείας (τα γνωστά και στην Ελλάδα Apple store) μόλις τον περασμένο Ιούνιο επιχειρήθηκε η οργάνωση των εργαζομένων σε ένα συνδικαλιστικό φορέα για τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εργασίας.

Θα υπέθετε βέβαια κάποιος ότι οι εργαζόμενοι της Apple αμείβονται ικανοποιητικά και σίγουρα έχουν το προνόμιο να εργάζονται σε ένα ευχάριστο περιβάλλον. Κι όμως. Ο κατώτατος μισθός εργαζόμενου στο κατάστημα του Σαν Φρανσίσκο (μία από τις ακριβότερες πόλεις των ΗΠΑ) δεν ξεπερνά τα 10 δολάρια ανά ώρα.

Οπως αναφέρουν (ανωνύμως) εργαζόμενοι στα καταστήματα Apple στις ΗΠΑ οι συνθήκες εργασίας διαφέρουν πράγματι σε σχέση με άλλες επιχειρήσεις. Οι καθημερινές του συναλλαγές με τους πελάτες ακόμα και ο τρόπος παροχής τεχνικών συμβουλών μέσω mail καταγράφονται πλήρως και αξιολογούνται. Οι περισσότεροι από αυτούς εργάζονται με καθεστώς μερικής απασχόλησης. Το πλήρες ωράριο δεν είναι δεδομένο αλλά «στόχος» και επιβράβευση για τους πιο αποδοτικούς υπαλλήλους. Ακόμα χειρότερα, στα 325 καταστήματα Apple ανά τον κόσμο δύσκολα θα συναντήσει κανείς υπάλληλο άνω των 30 ετών. Οι μεγαλύτερης ηλικίας υπάλληλοι δεν απολύονται (κατά κανόνα), απλώς «παραγκωνίζονται».

Ο Στιβ Τζομπς μπορεί να έφερε «επαναστατικές» ιδέες στην τεχνολογία αλλά ως εργοδότης ακολούθησε πιστά την πεπατημένη.

http://www.tovima.gr/hitech/article/?aid=423868

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

iSad... «Ο Παράδεισος έκανε upgrade» - «Έφυγε» ο Στιβ Τζομπς

Ο τίτλος και το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το NewsΙt

Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 56 ετών, νικημένος από καρκίνο στο πάγκρεας, άφησε ο ιδρυτής της Apple, Στιβ Τζομπς.

«Με ιδιαίτερη θλίψη ανακοινώνουμε ότι ο Στιβ Τζομπς πέθανε σήμερα», τονίζεται στη σύντομη ανακοίνωση του διοικητικού συμβουλίου της Apple που εκδόθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης (ώρα Ελλάδας).

Στην κεντρική σελίδα της Apple, η εταιρία, οι εργαζόμενοι, οι συνεργάτες, οι φίλοι του Στιβ Τζομπς, απέτισαν τον ύψιστο φόρο τιμής. Με την πληκτρολόγηση του www.apple.com εμφανίζεται μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του. Φοράει τα στρογγυλά γυαλιά, σήμα κατατεθέν του και το χαρακτηριστικό μαύρο ζιβάγκο του. "Στιβ Τζομπς, 1955-2011", γράφει μόνο.


Και πατώντας πάνω στη φωτογραφία, ανοίγει και μια δεύτερη δεύτερη σελίδα. Εκείνη, φιλοξενεί το αντίο εκείνων με τους οποίους πορεύτηκε για χρόνια, δημιούργησε και κατέκτησε σχεδόν τα πάντα. Ένα μικρό κείμενο που συγκλονίζει.
"Πατήστε" πάνω στη φωτογραφία για να τη δείτε σε μεγέθυνση
"Πατήστε" πάνω στη φωτογραφία για να τη δείτε σε μεγέθυνση
«Η Apple έχασε έναν οραματιστή και μια δημιουργική ευφυΐα και ο κόσμος έχασε έναν εκπληκτικό άνθρωπο. Όσοι από εμάς ήταν αρκετά τυχεροί να γνωρίσουν και να δουλέψουν με τον Στιβ Τζομπς, έχασαν έναν καλό φίλο και έναν μέντορα. Ο Στιβ αφήνει πίσω του μια εταιρία που μόνο εκείνος θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει και το πνεύμα του θα είναι για πάντα το θεμέλιο της Apple», γράφει το μήνυμα.


Την ίδια στιγμή, η μηχανή αναζήτησης Google θέτει σε λειτουργία ένα σύνδεσμο που οδηγεί κατευθείαν στην ιστοσελίδα της Apple.

Κάτω από τη γραμμή που προορίζεται για αναζήτηση στο internet, μια απλή αναφορά "Στιβ Τζομπς 1955-2011" στέλνει τον χρήστη απευθείας στη σελίδα υποδοχής της Apple.

«Ο Στιβ πέθανε ήσυχα σήμερα, και η οικογένειά του ήταν δίπλα του», αναφέρει η οικογένειά του σε μήνυμά της. «Στη δημόσια ζωή του ο Στιβ ήταν γνωστός ως ένας οραματιστής. Στην ιδιωτική του ζωή λάτρευε την οικογένειά του», επισημαίνει. Μια ιστοσελίδα θα τεθεί στη διάθεση όσων θέλουν να αποτίσουν φόρο τιμής στο εκλιπόντα, διευκρινίζει η οικογένειά του.


«Ο λαμπρός χαρακτήρας, το πάθος και η ενέργεια του Στιβ ήταν η πηγή των αναρίθμητων καινοτομιών που εμπλουτίζουν και βελτιώνουν τη ζωή όλων μας», σημειώνεται σε ανακοίνωση που εξέδωσε νωρίτερα η Apple.


Γεννημένος στο Σαν Φρανσίσκο στις 24 Φεβρουαρίου 1955, ο Τζομπς έπασχε από σοβαρά προβλήματα υγείας εδώ και αρκετά χρόνια. Το 2004 προσβλήθηκε από μια σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος και υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση το 2009.

Ο Τζομπς είχε συνιδρύσει την εταιρία μέσα σε ένα γκαράζ το 1976 με τον Στιβ Βόζνιακ. Είχε παραιτηθεί το 1985 ύστερα από έναν πόλεμο εξουσίας εντός του ομίλου. Ύστερα από απουσία 12 ετών επέστρεψε στην Apple, το 1997, για να την κάνει μια από τις ισχυρότερες εταιρίες πληροφορικής.

Έκτοτε υπήρξε ο εμπνευστής των υπολογιστών Macintosh, του iPod, του iphone και του iPad.


Απλός κόσμος, λάτρεις της Apple, άρχισε από νωρίς να συγκεντρώνεται έξω από τα καταστήματα της εταιρίας στη Νέα Υόρκη. Αφήνουν λουλούδια και κεριά στη μνήμη του Τζομπς.

Έξω από το κατάστημα του Σόχο, στην καρδιά του Μανχάταν, συγκεντρώνονταν οι πιο πιστοί φίλοι των προϊόντων της καλιφορνέζικης εταιρίας, όπως και περαστικοί.

Είχε υποβάλει την παραίτησή του στις 24 του περασμένου Αυγούστου, αφού πλέον η ασθένειά του τον είχε καταβάλει.

Όταν δημιουργούσαμε την Apple, δε μπορούσαμε να φανταστούμε τι κάναμε, δήλωσε ο συνιδρυτής της εταιτίας, Στιβ Βόσνιακ. "Είχαμε την αίσθηση ότι ήταν κάτι απίστευτα σημαντικό, όμως δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε τις διαστάσεις που θα έπαιρνε σήμερα, πως θα αποτελούσε ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής των ανθρώπων, με τόσους διαφορετικούς τρόπους", υπογράμμισε ο Βόσνιακ μιλώντας στο CNN.

Όταν έμαθε για τον θάνατο του Στιβ Τζομπς, ένιωσε "όπως όταν πέθανε ο Τζον Λένον, ο JFK ίσως και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: είναι σαν να δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κενό".

Ο Βόσνιακ θυμήθηκε τις πρώτες ημέρες της Apple, σε ένα γκαράζ, κάνοντας τη σύγκριση με την δημιουργία του Google και του Facebook, 20 χρόνια αργότερα. "Συγκολλούσαμε σίδερα, βιδώναμε βίδες, ο Στιβ μιλούσε στο τηλέφωνο αγοράζοντας εξαρτήματα, συντονίζοντας τις πωλήσεις, μιλώντας με ανθρώπους, κερδίζοντας χρήματα: ήταν το ξεκίνημα ενός μεγάλου επιχειρηματία", είπε.

"Στην αρχή, ο στόχος ήταν να μετατρέψουμε την τεχνολογία του σήμερα σε τεχνολογία του αύριο, αυτό κάναμε, και ο Στίβ ήταν εκείνος που πίεζε: μπορείς να κάνεις αυτό; μπορείς να κάνεις εκείνο; Κάτι παραπάνω από αυτό που ένας μηχανικός γνώριζε, αλλά κατάφερνε να κάνει τον μηχανικό να πει: ναι, μπορώ να το κάνω και τελικά το έκανε", πρόσθεσε ο Βόσνιακ, που σταμάτησε να εργάζεται για την Apple το 1987.

Στο Twitter και το Facebook, οι λάτρεις του διαδικτύου, ανώνυμοι ή διάσημοι, εκφράζουν θλίψη για το θάνατο του "απίστευτου δημιουργού", όπως χαρακτηρίζουν τον συνιδρυτή της Apple.

Λίγο μετά τις 17:00 τοπική ώρα στο Σαν Φρανσίσκο (02:00 ώρα Ελλάδος σήμερα) τη στιγμή που ανακοινώθηκε ο θάνατος του Τζομπς, σχεδόν το 20% των μηνυμάτων που στάλθηκαν στο Twitter περιείχαν το όνομα Στιβ Τζομπς, σύμφωνα με την εξειδικευμένη ιστοσελίδα Trendistic.

Ανάμεσα στα μηνύματα ήταν και ένα στο διαδικτυακό προφίλ του Μπαράκ Ομπάμα όπου η ομάδα του προέδρου των ΗΠΑ έγραφε: "αναπαύσου εν ειρήνη Στιβ Τζομπς".

Ο πρώην κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Αρντολντ Σβαρτσενέγκερ γράφει στο λογαριασμό του ότι ο "Στιβ έζησε όλες τις ημέρες της ζωής του το καλιφορνέζικο όνειρο και άλλαξε τον κόσμο αποτελώντας πηγή έμπνευσης για όλους μας. Ευχαριστούμε Στιβ".


Στο Facebook, ο ιδρυτής του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, άφησε ένα μήνυμα στον "τοίχο" του: "Στιβ ευχαριστώ που υπήρξες μέντορας και φίλος. Ευχαριστώ γιατί έδειξες ότι αυτά που δημιούργησες μπορούσαν ν' αλλάξουν τον κόσμο. Θα μου λείψεις". Μια ώρα αργότερα, 103.254 χρήστες είχαν ήδη δηλώσει την προτίμησή τους στο μήνυμα αυτό.

Αρκετές δεκάδες ομάδες με τα αρχικά RIP ("rest in peace", αναπαύσου εν ειρήνη) είχαν ήδη δημιουργηθεί στις 04:30 (ώρα Ελλάδος). Μια μεταξύ αυτών είχε 402 μέλη που εξέφραζαν τη λύπη τους για το θάνατο του Τζομπς, "ενός απίστευτου δημιουργού που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ".


Ποιός είναι αυτός ο Στηβ Τζόμπς;

 ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΣΥΝΙΔΡΥΤΗ ΤΗΣ APPLE ΣΤΗΒ ΒΟΖΝΙΑΚ

 Τρείς άνθρωποι έγιναν γνωστοί από ένα μήλο. Ο Νεύτωνας, ο Γουλιέλμος Τέλος και ο Στηβ Τζόμπς.

Ο άνθρωπος που άλλαξε τις ζωές μας ο Steven Paul "Steve" Jobs γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1955 στο Σαν Φρανσίσκο και δεν μεγάλωσε με τους βιολογικους του γονείς.

Υιοθετήθηκε από τον Πωλ και την Κλάρα Τζόμπς και εκείνοι τον ονόμασαν Στίβεν Πωλ. Από μικρός φαινόταν οτι θα ασχολιόταν με τους υπολογιστές αλλά κανείς δεν φανταζόταν οτι θα έφτιαχνε την δική του “γενιά”. Ενώ ήταν ακόμα μαθητής γυμνασίου, συνήθιζε μετά το σχολείο να πηγαίνει να παρακολουθεί σεμινάρια στην Hewlett Packard. Τελικά τον προσέλαβαν εκεί και δούλευε το καλοκαίρι.

Το 1972 τελείωσε το Γυμνάσιο και πήγε Κολέγιο στο Reed στο Πόρτλαντ. Σταμάτησε όμως γιατί δεν μπορούσε να πληρώνει τα δίδακτρα μετά το πρώτο εξάμηνο αλλά συνέχισε να παρακολουθεί κάποια από τα μαθήματα.

Τα χρόνια φτωχά. Κοιμόταν στο πάτωμα του δωματίου ενός φίλου του και για να μπορέσει να βρει κάτι να φάει μάζευε κενά μπουκάλια κοκα – κολα τα οποία επέστρεφε για λίγα δολάρια. Επίσης πήγαινε στα δωρεάν γεύματα των Χάρε Κρίσνα. Το μάθημα που παρακολουθούσε μετά μανίας ήταν η Καλλιγραφία. Και όπως εξήγησε πολλά χρόνια αργότερα αν δεν παρακολουθούσε αυτό το μάθημα ο Mac δεν θα είχε τόσες γραμματοσειρές και παραλλαγές τους...
Το Φθινόπωρο του 1974, επέστρεψε στην Καλιφόρνια και άρχισε να συμμετέχει σε ομάδες ργασίας πάνω σε υπολογιστές.

Επιασε δουλειά στην Atari, δημοφιλέστατη τότε για τα video games της και άρχισε να μαζεύει χρήματα για ένα πνευματικό ταξίδι στην Ινδία...

Οντως ταξίδεψε εκεί με έναν φίλο του από το κολέγιο ο οποίος έγινε και ο πρώτος υπάλληλος της Apple. Γύρισε Βουδιστής! Ξυρισμένο κεφάλι και παραδοσιακά ρούχα.

Εζησε για λίγο στον κόσμο της ψυχεδέλειας και επέστρεψε κάποια στιγμή στην δουλειά του στην Atari.
'Εχει χαρακτηριστεί ως οραματιστής στον χώρο των υπολογιστών και πολλές ιδέες του άλλαξαν των τρόπο που οι καταναλωτές χρησιμοποιούν την ψηφιακή τεχνολογία.

Ήταν από τους πρώτους που συνέλαβαν την ιδέα του οικιακού προσωπικού υπολογιστή.




Η ιδέα της εμπορικής εκμετάλλευσης της δουλειάς του δεύτερου ιδρυτή της Apple, Στηβ Γουόζνιακ, ήταν δική του και η αρχική οικονομική επιτυχία της Apple στα τέλη της δεκαετίας του 1970 με τους υπολογιστές Apple I και II καθώς και μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, με τον υπολογιστή Macintosh, οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην επιχειρηματική του ικανότητα.

ΑΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙΣ



Παρ'όλα αυτά, ο σκληρός τρόπος διαχείρισης καθώς και κάποιες ριζοσπαστικές, οικονομικά ριψοκίνδυνες ιδέες και ο αυταρχικός τρόπος αντιμετώπισης των στελεχών κορυφώθηκαν το 1985 σε μια διαμάχη με τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας και πρώην στέλεχος της Pepsi, John Sculley και την απομόνωση και την μετέπειτα αποχώρησή του από την εταιρία.


Το 1986 ίδρυσε την εταιρεία NeXT, μια εταιρία που αρχικά επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη ακριβών υπολογιστών/σταθμών εργασίας. Παρότι αποτυχημένη εμπορικά, η NeXT συνέχισε να επιχειρεί μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1990, αναπτύσσοντας και πωλώντας το λειτουργικό της NeXTSTEP (αργότερα πλατφόρμα ανάπτυξης εφαρμογών OpenSTEP). Με την αγορά της NeXT από την Apple το 1996, το NeXTSTEP αποτέλεσε τη βάση για το λειτουργικό σύστημα MAC OS X.



To 1986 o Στήβ Τζόμπς αγόρασε την εταιρεία Pixar, μέχρι τότε αυτόνομο τμήμα της Lucasfilm, εταιρίας που ανήκε στον Τζορτζ Λούκας και παραγωγός σειράς ταινιών όπως ο Πόλεμος των Άστρων. Η Pixar γρήγορα έγινε η πλέον επιφανής εταιρία στον χώρο των κινουμένων σχεδίων βασισμένων σε γραφικά υπολογιστών. Με την Walt Disney Pictures ως διανομέα δημιούργησε σειρά ταινιών κινουμένων σχεδίων με πρώτη το Toy Story, κάτι που την έκανε γνωστή και απέφερε μεγάλα κέρδη στον Στήβ Τζόμπς. Παράλληλα το 1996, η Apple προέβη στην εξαγορά της NeXT σκοπεύοντας να χρησιμοποιήσει το λειτουργικό της σύστημα ως τη βάση για το νεο Mac OS.

Η αγορά της NeXT φέρνει τον Τζομπς πίσω στην Apple αρχικά ως interim CEO και αργότερα ως τον CEO και πρόεδρο του ΔΣ, θέση που διατηρούσε μέχρι σήμερα.

Η επιστροφή του Στηβ Τζόμπς στην Apple θεωρείται ως κρίσιμης σημασίας για την επιβίωση της εταιρίας.

Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια και με την αναδιάρθρωση των προϊόντων και τμημάτων της, όπως για παράδειγμα τη κατάργηση του Apple Newton, την συγχώνευση των υπολογιστών Macintosh σε δύο σειρές και την εξασφάλιση της επένδυσης $100 εκ. από τη Microsoft και τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ των δυο εταιριών σχετικά με τη συνεχιζόμενη υποστήριξη της πλατφόρμας Macintosh για 5 χρόνια, η Apple γίνεται ξανά κερδοφόρα.

Το 1998 λανσαρίστηκαν οι πολύχρωμοι και αξιόπιστοι iMac. Στον χώρο των πολυμέσων ο iMac ήταν ανώτερος από το IBM PC και εταιρείες όπως η Adobe και Macromedia συνείσφεραν στην επιτυχία του παρέχοντας προγράμματα πολυμέσων για αυτόν. Αν και οι χρήστες των Mac θέλουν παραδοσιακά να παραμένουν αποστασιοποιημένοι από τα ΙΒΜ PC και τα Microsoft Windows, o Στηβ δεν ακολούθησε αυτή την γραμμή.



Ιδιαίτερα σημαντική, επιχειρηματικά, ήταν η κίνηση της Apple στον χώρο της μουσικής. Ο Τζομπς, αντιλαμβανόμενος την επανάσταση του Ίντερνετ και της ψηφιακής μουσικής, δημιούργησε το 2001 το iPod. Δύο χρόνια αργότερα, το 2003, και με δεδομένη την επιτυχία του iPod, η Apple μπήκε δυναμικά στον χώρο της διανομής μουσικής μέσω του διαδικτύου και του iTunes Music Store (iTMS).



Παρά τις διαψεύσεις σχετικά με την ανάπτυξη κινητού τηλεφώνου από τον Στηβ Τζόμπς, στις αρχές του 2007 η Apple μπήκε στην αγορά των κινητών τηλεφώνων με την παρουσίαση του iPhone, μιας συσκευής που γρήγορα κατέκτησε μεγάλο μέρος της αγοράς κινητών τηλεφώνων σε όλο τον κόσμο.



  

Το ναυάγιο

Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
που πήγαν οι άλλες βάρκες ποιοι γλίτωσαν
εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
ένα νησί ερημικό
εκεί θα στήσουμε τα σπίτια μας
γύρω-γύρω στη μεγάλη πλατεία
και στη μέση μια εκκλησιά
θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
του καπετάνιου μας που χάθηκε ψηλά-ψηλά
λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου πιο χαμηλά του τρίτου
θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά
κι ύστερα θα καλαφατήσουμε ένα μεγάλο καράβι καινούργιο
ολοκαίνουργιο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα
θά 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίζουνε
μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε με μας.

Μανώλης Αναγνωστάκης

 

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Nino Rota, 100 χρόνια από τη γέννησή του

Ο Νino Rota γεννήθηκε το 1911 και φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του. Υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες στην ιστορία του κινηματογράφου καθώς έντυσε με τη μουσική του μια σειρά από πολύ σπουδαίες ταινίες. Οι μελωδίες του ίσως είναι πιο γνωστές και από τις ταινίες.
Πηγή έμπνευσης του ήταν η λαϊκή ιταλική μουσική.



Συνεργάστηκε με πάρα πολλούς σκηνοθέτες μεγάλου διαμετρήματος , αλλά η συνεργασία που τον σημάδεψε ήταν εκείνη με τον Φεντερίκο Φελλίνι, ο οποίος έλεγε ότι ο Νίνο σκηνοθετούσε μουσικά.
Το 1975 κέδρισε το Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας  " Νονός II".