Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα...αυτή πήρε το εξπρές του μεσονυχτίου και κατευθύνθηκε ανατολικά της Εδέμ. Ήταν μια γη ποτισμένη με ιδρώτα. Εκεί συνάντησε το βιολιστή της στέγης. Ανέβηκε αγγίζοντας το κενό και του είπε: 'Ώ αδελφέ , πού είσαι;" Αυτός είπε:" Ήμουν στο δρόμο με τις λεύκες, συνάντησα τον πιανίστα και μου διηγήθηκε πως πέρασε επτά χρόνια στο Θιβέτ." Στη διπλανή λεύκα καθόταν ο Τζακ ο αντεροβγάλτης περιμένοντας τον σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι...Βαρέθηκε και άρχισε να κυνηγάει τη Λόλα..." Τρέξε Λόλα τρέξε" φωνάζαμε. Αυτή έφτασε στα όρια αντοχής της και κατευθύνθηκε προς το εργαστήρι του Δόκτωρος Καλιγκάρι. Αυτός όμως μιλούσε με το Δόκτορα Ζιβάγκο για τον Άγγλο ασθενή και η Λόλα για να σωθεί έτρεξε στον Τιτανικό. " Για ποιον κτυπά η καμπάνα , Καλιγκάρι;" "Δεν ξέρω...". Έπεσε η σιωπή των αμνών. Μια λάμψη φάνηκε στον ουρανό. Είχε ξεκινήσει ο πόλεμος των άστρων. Η Λόλα 28 ημέρες μετά έγινε επίλεκτη και μαζί με τον Φόρεστ Γκάμπ γύρισαν τον γαλαξία με ωτοστόπ. Την είδαν ...λούφα και παραλλαγή...
Εγώ, μετά την επόμενη μέρα, πήδηξα σε μια χελώνα , γιατί και οι χελώνες μπορούν να πετάξουν , έκανα το μετέωρο βήμα του πελαργού και ανέβηκα στη στέγη για να σωθώ από τον πόλεμο των δύο κόσμων. Με ακολούθησε ο Ε.Τ και μου έδωσε το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλλι. Έτσι εγώ χαμένη στη μετάφραση , βλέποντας πορφυρά ποτάμια να περνούν από κάτω έκανα πρόβα ορχήστρας. Κακή εκπαίδευση με τρελούς πιλότους F 16 να πετούν πάνω από το κεφάλι σου και έναν εξωγήινο απέναντι σου...Παρ' όλα αυτά έγινα σολίστας.
Ολομόναχη σκέφτηκα και κατευθύνθηκα στην Παναγία των Παρισίων όπου προσευχήθηκα στο όνομα του Πατρός. Στην πόλη του Θεού ζούμε κλεμμένες ζωές. Οι ζωές των άλλων είναι ο υποκινητής μας...Ένας επίμονος κηπουρός , πολύ σκληρός για να πεθάνει κοιτούσε τον Τζακ και το τεράστιο ροδάκινο που έγινε φυγάς και έτρεχε προς την Πόλη των αγγέλων.....(συνεχίζεται)
Το κείμενο δημιούργησε η σινεφίλ Μαρία και μου το παραχώρησε ευγενικά
1 σχόλιο :
Ίσως αντί να τρέχεις στην πόλη των Αγγέλων, να είναι καλύτερα να τρέξεις προς τα ίχνη του χαμένου θησαυρού, πιθανώς μαζί και με τη Λόλα, που κι εκείνη τρέχει ή θα έπρεπε να τρέχει -δεν ξέρω ακριβώς γιατί! Την κυνηγούν αμερικανοί γκάνγκστερ ή ο φονικός κουρέας της οδού Φλιτ, ελπίζω πάντως η διαδρομή της να είναι χωρίς ίχνη. Μπορεί πάλι όλο αυτό να γίνεται για να προλάβει το τελευταίο τραίνο για τη Γιούμα, αφού μέσα σ' αυτό ταξιδεύει ένας ζωντανός θρύλος κι εκείνη ελπίζει σε μια δεύτερη ευκαιρία ή για εξιλέωση.
Κι εγώ πώς προέκυψα; Τι κάνω τέτοια ώρα σε ένα σπίτι από άμμο και ομίχλη, αντί να εκμεταλλεύομαι τη νύχτα και την πόλη για ξέφρενες νύχτες;
Είδα ότι είχα μήνυμα στον υπολογιστή μου, ενώ ως σιωπηλός μάρτυρας παρακολουθούσα τις πυγολαμπίδες στον κήπο με μουσική υπόκρουση τα παιδιά της χορωδίας, κι όλα αυτά επειδή είχα αυπνία, και έτσι είπα να μπλογκάρω. Κακές συνήθειες ή μοντέρνοι καιροί; Μη δίνετε σημασία στο συμβάν.
Υστερόγραφο: Ο δικηγόρος του διαβόλου
Δημοσίευση σχολίου