Πριν λίγο παρακολουθούσα στην ΕΤ1 ένα αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο με έργα Θεοδωράκη, που έγινε στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο . Συγκινητικό και ελπιδοφόρο το γεγονός ότι μέσα την πολιτιστιστική παρακμή ( και τη γενικότερη) της εποχής μας το θέατρο ήταν κατάμεστο . Υπάρχουν Έλληνες που εξακολουθούν να μαγεύονται από την ποίηση του Ρίτσου και από τη μουσική του Θεοδωράκη, και μάλιστα "Ρωμιοσύνη", "Επιτάφιο" και " Τα δεκαοχτώ Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας", που πάρα πολλοί θεωρούν ότι δεν ταιριάζουν στην εποχή μας. Και πως να σχολιάσω το γεγονός ότι το θέατρο όλο σηκώθηκε όρθιο , συμμετέχοντας και καταχειροκροτώντας τον Θεοδωράκη; Παρά την ηλικία του το πάθος δεν φαίνεται να τον εγκαταλείπει, πραγματικός ογκόλιθος!!
Η Ελλάδα που αντιστέκεται! Κάτι είναι κι αυτό.
3 σχόλια :
Σοφία τι κάνεις; Μαθαίνω ότι βρίσκεσαι στην Ηγουμενίτσα φέτος. Νομίζω ότι θα περάσεις καλά εκεί.
Δεν παρακολούθησα το αφιέρωμα που αναφέρεις αλλά διαβάζω το βιβλίο του Μουσείου Μπενάκη "Γιάννης Ρίτσος, Λόγος και Μουσική" που αναφέρεται στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών. Είναι πραγματικά πολύ παρήγηρο το πόσο συγκινεί η ποίηση του Ρίτσου, όχι μόνο Έλληνες αλλά και ξένους και το πως ανταποκρίνεται ο κόσμος σ` όλες αυτές τις εκδηλώσεις.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα. Περιλαμβάνει το πρόγραμμα των εκδηλώσεων και αναφέρεται σ` όλες τις κορυφαίες δημιουργίες του Ρίτσου που παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ.
Καλή σχολική χρονιά είπαμε;
Να'σαι καλά Λίτσα. Απ'ότι φαίνεται θα περάσω καλά. Όσο για το βιβλίο θα προσπαθήσω να το προμηθευθώ. Γράψε μου στοιχεία.
Σοφία δες εδώ
Δημοσίευση σχολίου