Μεγάλωσα δίπλα σε ένα καλοκαιρινό σινεμά, μεγάλωσα μαζί μ΄ αυτό. Δεν έχανα ταινία. Ήταν η καλύτερη διασκέδαση . Το πρωί όλη η παρέα , ένα τσούρμο πιτσιρίκια καθαρίζαμε το σινεμά , σκουπίζαμε , τακτοποιούσαμε τις καρέκλες και το βράδυ μπαίναμε τσάμπα. Κόσμος πολύς, η μουσική της εποχής , ταινίες παλιές και νέες, ελληνικές, τούρκικες, αμερικάνικες. Μοσχοβολούσε ο τόπος αγιόκλημα και γιασεμί. Τσακωμός για τους κινηματογραφικούς ήρωες, εμένα μ΄αρέσει αυτός εσένα ο άλλος, χαμός. Σινέ" ΕΥΑ" , Σινέ " Κρόνος", Σινέ " Νινέτ". Το πρώτο έξακολουθεί να υπάρχει στη γειτονιά εγκαταλειμμένο , κοτέτσι, το δεύτερο έγινε ζαχαροπλαστείο και το τρίτο πολυκατοικία. Μαζί τους χάθηκε και η γοητεία, το άρωμα , η λαχτάρα να δεις ταινία. Κάποτε μου άρεσε πάρα πολύ το σινεμά, σήμερα μου είναι αδιάφορο, θα έλεγα ότι το βαριέμαι. Μπορεί οι αίθουσες να είναι υπερσύγχρονες , ο ήχος υψηλής ποιότητας, τα καθίσματα αναπαυτικά, αλλά κάτι λείπει. Ψάχνοντας βρήκα ένα ωραίο βίντεο , δουλειά μαθητών και καθηγητών του 1ου ΕΠΑΛ - 1ου ΣΕΚ Άργους μου άρεσε και προτείνω να το δείτε
1 σχόλιο :
Υπέροχη ανάρτηση! Πάλι μου έφτιαξες τη διάθεση Σοφία μου! Το video των παιδιών και η δουλειά τους με το σκηνικό καταπληκτική.
Έχουμε επιλέξει και το ίδιο τραγούδι - ύμνο στα θερινά!
Kι εγώ έχω βιώμτατα και πολύ όμορφες αναμνήσεις από θερινά σινεμά, αλλά και το χειμερινό ... δε με χαλάει. :-) Το θερινό όμως άλλο πράμα!
Και τέλος, κι εγώ μεγάλωσα δίπλα σε σινεμά και βλέπαμε τα καλοκαίρια από το μπαλκόνι του σπιτιού μου.
Δημοσίευση σχολίου