Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Πάνω σε μια φωτογραφία

Κοιτώντας τη φωτογραφία με τίτλο "Διάλειμμα πάνω στο ατσάλι"που δημοσιεύει Ο λογομνήμων
















και διαβάζοντας το σχετικό κείμενο θυμήθηκα αυτό το ποίημα του Μπρεχτ:

EPΩTHΣEIΣ ENOΣ EPΓATH ΠOY ΔIABAZEI
(Fragen eines lesenden Arbeiters)

Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;
Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα.
Oι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ’ αγκωνάρια;
Kαι τη χιλιοκαταστρεμμένη Bαβυλώνα –
ποιος την ξανάχτισε τόσες φορές; Σε τι χαμόσπιτα
της Λίμας της χρυσόλαμπρης ζούσαν οι οικοδόμοι;
Tη νύχτα που το Σινικό Tείχος αποτελειώσαν,
πού πήγανε οι χτίστες; H μεγάλη Pώμη είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. 

Ποιος τις  έστησε;        
Πάνω σε ποιους
θριαμβεύσανε οι Kαίσαρες; Tο Bυζάντιο το χιλιοτραγουδισμένο
μόνο παλάτια είχε για τους κατοίκους του; Aκόμα και στη μυθική Aτλαντίδα,
τη νύχτα που τη ρούφηξε η θάλασσα,
τ’ αφεντικά βουλιάζοντας, μ’ ουρλιαχτά τους σκλάβους τους καλούσαν.

O νεαρός Aλέξανδρος υπόταξε τις Iνδίες.
Mοναχός του;
O Kαίσαρας νίκησε τους Γαλάτες.
Δεν είχε ούτ’ ένα μάγειρα μαζί του;
O Φίλιππος της Iσπανίας έκλαψε όταν η Aρμάδα του
βυθίστηκε. Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας;
O Mέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Eφτάχρονο τον Πόλεμο. Ποιος
άλλος τόνε κέρδισε;
Kάθε σελίδα και μια νίκη.
Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια;

Kάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άντρας.
Ποιος πλήρωσε τα έξοδα;

Πόσες και πόσες ιστορίες.
Πόσες και πόσες απορίες.
(1935)

  

Για όλους αυτούς που με κίνδυνο της ζωής τους έκτισαν τον κόσμο, για όλους εκείνους που έχασαν τη ζωή τους σε μεγάλα ή μικρά έργα,  αλλά άλλους μνημονεύει η ιστορία

2 σχόλια :

Βάσω Ραμπαούνη είπε...

Σοφία, και γω τώρα το είδα. Αυτές τις μέρες έχω πρόβλημα με τον υπολογιστή. Δεν μπορώ να δω τις εικόνες και το χειρότερο μου έχει καταστρέψει πολλή δουλειά που έχω κάνει με το VUE. Σήμερα το απόγευμα τον πήρα από το μάστορα, ο οποίος δεν μπορεί να δει πού είναι το πρόβλημα.Μάλλον θα τον ξαναστείλω, χωρίς πολλές ελπίδες.

menexesthomas είπε...

Σοφία, ευαίσθητη και ανθρώπινη η ματιά σου πάνω στη φωτογραφία. Πράγματι άλλοι έχτισαν τον κόσμο κι άλλους μνημονεύει η ιστορία. Γι’ αυτό και νομίζω πως προέχουν οι ιστορίες των ανθρώπων, και όχι η ιστορία.
Σ’ ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που τοποθέτησες το blog μου στη λίστα των ιστολογίων σου και χαίρομαι που γνώρισα το δικό σου blog, το οποίο σκοπεύω να παρακολουθώ από εδώ και πέρα.
Θωμάς
www.logomnimon.wordpress.com