Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Χλωμή μπλε κουκκίδα

Κάποτε  το χωριό μου ήταν μικρό , τα σπίτια χαμηλά με αυλές , δέντρα και λουλούδια. Οι γειτονιές γεμάτες από  γυναίκες που κάθονταν στα ασπρισμένα πεζούλια και κουβέντιαζαν κάνοντας πάντα κάποιο εργόχειρο. Παιδιά εμείς παίζαμε μέχρι αργά τα καλοκαίρια. Τα βράδια όμως κατάκοπα από το παιxνίδι ξαπλώναμε στις ταράτσες των σπιτιών μας και χαζεύαμε τα άστρα.

 Τι όμορφες που ήταν οι έναστρες νύχτες. Ψάχναμε τα αστέρια στον ουρανό. Έμαθα να ξεχωρίζω αρκετά. Την Μεγάλη Άρκτο, τη Μικρή Άρκτο, τον Πολικό Αστέρα, τον Ωρίωνα, την Πούλια , αλλά και τον Γαλαξία. Μια μικρή μορφή ευτυχίας.

Η συνήθεια αυτή με ακολουθεί ακόμη. Δεν κοιμάμαι βέβαια στην ταράτσα τώρα πια, αλλά μου αρέσει τις αφέγγαρες νύχτες- όχι μόνο του καλοκαιριού - να κάθομαι στην αυλή και να χαζεύω τον ουρανό. Παρατηρώντας τα δισεκατομμύρια άστρα σκέφτομαι την μηδαμινότητα του ανθρώπου . Τι είναι ο άνθρωπος ; Ένα μόριο μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Νομίζει ότι είναι κυρίαρχος και καταστρέφει συνεχώς τις άλλες μορφές ζωής, ολόκληρη τη Γη , το σπίτι του.

Αν και δεν ήμουν καλή μαθήτρια στη Φυσική , ανακάλυψα χρόνια αργότερα τη γοητεία της Αστροφυσικής και της Αστρονομίας μέσα από εξαιρετικά βιβλία γραμμένα από μεγάλους επιστήμονες για απλούς ανθρώπους. Με βοήθησαν να δω  διαφορετικά  τη σχέση μου με τους ανθρώπους , με τον εαυτό μου , με τη Φύση.

Η ματιά μου έπαψε να είναι ανθρωποκεντρική. Έγινε κοσμοκεντρική. Αυτό σημαίνει ότι έμαθα να σέβομαι ο,τιδήποτε με περιβάλλει. Ο άνθρωπος είναι μέρος του όλου , του σύμπαντος, της Γης. Δεν είναι μόνος του , δεν είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Είναι ένας κρίκος στην συμπαντική αλυσίδα και ίσως ο πιο αδύναμος.

Όλα αυτά τα θυμήθηκα απόψε εξ αιτίας ενός βίντεο που μου έστειλε μια καλή μου φίλη. 



6 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον βίντεο, ενδιαφέρον κείμενο.
Μου αρέσει η οπτική σου, με την οποία βεβαίως και συμφωνώ.
Γι' αυτό και μου είσαι τόσο οικεία (όσο και συμπαθής).

Σου προτείνω να δεις -αν δεν έχεις ήδη δει- την ταινία:

http://www.e-shop.gr/show_dvd.phtml?id=DVD.00257

Αν και χολυγουντιανή, είναι πολύ ενδιαφέρουσα
κι ας χαρακτηρίζεται επιστημονικής φαντασίας.

(Γράφοντάς σου αυτά μοιραία ήρθε στο μυαλό μου
η θαυμάσια μεταφυσική ταινία ΣΟΛΑΡΙΣ του Ταρκόφσκι,
βιβλίο του Στάνισλαβ Λεμ.)


κ.κ.

Μαρία Νικολάου είπε...

Και να φανταστείς όλοι βλέπουμε τα ίδια αστέρια.
Καλό ξημέρωμα καλή μου.

sofia είπε...

Α, συμφωνείς και σε αυτό; Θέλω να βρώ εστω και ένα σημείο στο οποίο να διαφωνείς.
Σε ευχαριστώ για τα συναισθήματά σου απέναντι μου.

Αυτή την ταινία την έχω δει.

Την ταινία ΣΟΛΑΡΙΣ δεν την είδα τότε που έπρεπε και τώρα ενώ την έχω κατεβάσει(γιατί την αναφέρει συχνά ένας άλλος φίλος στις αναρτήσεις του) δεν έτυχε ακόμη να τη δω. Θα τη βάλω στο καλοκαιρινό πρόγραμμα.

Καλημέρα

sofia είπε...

Μαράκι όλοι βλέπουμε τα ίδια αστέρια, αλλά με διαφορετικό βλέμμα ο καθένας. Αδιάφορο οι περισσότεροι.
Ξέρεις πολλές φορές με την αφορμή κάποιου μαθήματος, για παράδειγμα στην Οδύσσεια και στην ενότητα τη σχετική με το ταξίδι του Οδυσσέα από την Ωγυγία στην Ιθάκη με τη σχεδία, αναφέρω τους αστερισμούς και δυστυχώς διαπιστώνω ότι πολύ λίγα παιδιά κοιτούν τον ουρανό το βράδυ. Τα παροτρύνω να σηκώνουν λίγο το κεφάλι και τα μάτια τους προς τα πάνω όχι μόνο για να ανακαλύψουν την ομορφιά του νυχτερινού ουρανού αλλά και να προσπαθήσουν να εντάξουν τον εαυτό τους μέσα στο σύμπαν.
Όταν θα αισθανθούμε την ανάγκη να κοιτάμε όλοι προς τα πάνω ίσως κάτι αλλάξει στη φιλοσοφία της καθημερινής ζωής μας και να παλαίψουμε για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν πραγματικά τον ίδιο ουρανό.

Καλημέρα

Θωμάς είπε...

Ωραιότατο βίντεο. Με έβαλε σε σκέψεις -μαύρες σκέψεις- γνωρίζοντας πως αυτή η χλωμή μπλε κουκίδα βρίσκεται στα χέρια των Standart and Poor’s, Moody’s και άλλων σχετικών οίκων.

sofia είπε...

Καλημέρα Θωμά,

Μήπως ήρθε ο καιρός να κάνουμε κάτι για να αλλάξουν τα χέρια;