Στις 26 Δεκεμβρίου 1943 έφυγε από της ζωή ο Δημήτρης Γληνός.
Στο περιοδικό της ΕΠΟΝ " Νέα Γενιά" του Δεκεμβρίου του 1945 δημοσιεύονται δύο γράμματα του Δημήτρη Γληνού , γραμμένα από την Ακροναυπλία όπου τον είχε φυλακίσει η δικτατορία του Μεταξά. Ο Δημήτρης Γληνός έστειλε τα γράμματα σε δικούς του ανθρώπους, αλλά ο αναγνώστης διαπιστώνει την επικαιρότητά τους και κάθε γραμμή τους αναδεικνύει τον Γληνό ως Δάσκαλο και ως Αγωνιστή, εμπνευστή και καθοδηγητή της νεολαίας.
Μεταφέρω το ένα από τα δύο γράμματα γιατί αναφέρεται στο ζήτημα της αληθινής και ουσιαστικής μόρφωσης και γιατί σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά διατηρεί την αξία του:
" Ακροναυπλία 19 Σεπτέμβρη 1937
Εκείνο που με χαροποιεί ιδιαίτερα είνε ο πόθος σου για πνευματική μόρφωση , για αληθινή πνευματική καλλιέργεια. Αυτό είνε μια δουλιά σοβαρή, πολύ σημαντική, μακριάς πνοής. Θέλει υπομονή, καρτερία, πίστη. Είνε η μεγαλύτερη υπηρεσία, που μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος στον εαυτό του. Μα είνε σήμερα το πρόβλημα της μόρφωσης τόσο δύσκολο, γιατί ίσα - ίσα στο σημερινό άνθρωπο προσφέρονται απ' όλες τις μεριές, με την αξίωση της μόρφωσης, τα πιο αταίριαστα και παρδαλά και άνισης αξίας μορφωτικά μέσα, αν ξεκινήσει κανείς από την εφημερίδα και φτάσει ως το πιο βαθύ και δυσκολονόητο βιβλίο, σαν κι' αυτό του Άιντεγκερ που μου μου έφερες την άλλη φορά και που είνε ζήτημα αν υπάρχουν στην Ελλάδα πέντε άνθρωποι, που μπορούνε να το διαβάσουνε και να το καταλάβουνε. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σήμερα στο ζήτημα της μόρφωσης των στη θέση ενός μικρού παιδιού, που θα το έβαζες μέσα σ' ένα πρωτόγονο δάσος απέραντο και θα το άφηνες μόνο του να βρει ένα και μοναδικό δέντρο, που θα του έδινε τον αληθινό ζωοδότη καρπό. Στο μεταξύ ώσπου να βρει το δέντρο τρώγει λογής λογής άχρηστα και βλαβερά χορτάρια. Οι περισσότεροι δε φτάνουνε ποτέ στο δέντρο και περνάν όλη τους τη ζωή τρώγοντας άχρηστα ξηρόχορτα ή ψευτοκαρπούς. Κι' άλλοι παραστρατίζουν σε φαρμακερά χορτάρια, σε υπνωτικά, σε ναρκωτικά, σε ερεθιστικά δηλητήρια ή μασάνε όλη τους τη ζωή άχυρα...Εκείνο που έχει την πιο βαθειά σημασία, είνε να βρει κανείς ένα σταθερό κριτήριο να σχηματίσει ένα σύστημα σκέψης, να κατορθώσει να βλέπει εκεί που οι άλλοι είνε τυφλοί. Αυτός είνε ο κεντρικός σκοπός της μόρφωσης...Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης, είνε ζήτημα ζωής. Ένα λατινικό ρητό λέει: " Νον σκόλαι σεντ βίτα ντίστιμους". ( Δεν διδασκόμαστε για τη σχολή παρά για τη ζωή). Αυτό είνε σωστό, μα πρέπει να το συμπληρώσουμε λέγοντας: " Νον σκόλαι αντ σκόλαι, σεντ βίτα ντίστιμους". ( Δεν διδασκόμαστε με το σκολειό για το σκολειό, παρά με τη ζωή για τη ζωή).
Δ. Γληνός"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου