Αυτές τις μέρες ξεκίνησε ο διάλογος (;) για την παιδεία. Ακούγονται και υποστηρίζονται διάφορες απόψεις και οι περισσότερες έχουν ως αφετηρία το Λύκειο και τον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι και πάλι η συζήτηση αρχίζει από λάθος βάση και με λάθος θέμα-προσανατολισμό, διότι αυτά είναι προβλήματα που βρίσκονται στην κορυφή του βουνού. Για να φτάσουμε εκεί όμως καλό είναι να ξεκινήσουμε από τη βάση του βουνού.
Το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει ριζική ανατροπή, αρχής γενομένης από το...Νηπιαγωγείο.
Το θέμα δεν είναι απλά τεχνικό, δηλαδή αν θα υπάρχουν εξετάσεις για την εισαγωή στα ΑΕΙ ή πώς οι μαθητές θα παίρνουν απολυτήριο. Είναι θέμα ουσίας , δηλαδή παιδείας και όχι μόνο εκπαίδευσης.
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα , αποτελμάτωση, αμάθεια, λειτουργικός αναλφαβητισμός, αδιέξοδο, το ζητούμενο είναι να μπει κάποτε το μαχαίρι στο κόκαλο και να υπάρξει προβληματισμός και συγκεκριμένες , εφαρμόσιμες προτάσεις σχετικά με το τι σχολείο θέλουμε και πώς θα το κτίσουμε . Με ποιο τρόπο θα πεισθεί η ελληνική οικογένεια, οι γονείς, τα παιδιά , οι δάσκαλοι ότι πρώτα και κύρια πρέπει να ενδιαφερθούν για την ουσία του σχολείου, την ουσιαστική μόρφωση που θα είναι ικανή να καλλιεργεί και να διαμορφώνει προσωπικότητες . Και αναφέρομαι σ' αυτούς πρωτίστως και όχι στην πολιτεία γιατί αυτοί είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και κάποτε πρέπει να ξεσηκωθούν, να διαμαρτυρηθούν για την παρεχόμενη μόρφωση στα παιδιά τους και τις φοβερές ελλείψεις του δημόσιου σχολείου. Η πολιτεία έχει άλλα καθήκοντα και πρώτα και κύρια τις γενναίες χρηματοδοτήσεις, τις επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών , τον εκσυγχρονισμό των σχολικών κτιρίων κ.α.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι πώς να ξεβολέψεις όλον αυτόν τον κόσμο και να τον πείσεις ότι αν και ξοδεύει τεράστια ποσά για τα παιδιά του στην ουσία έχει εγκλωβιστεί μέσα σ'ένα φαύλο κύκλο και ότι θα πρέπει να αγωνιστεί πολύ για να μπορέσει κάποτε να βγει. Πώς θα καταπολεμήσει τις αδυναμίες του σχολείου, την αδιαφορία της πολιτείας, την παραπαιδεία των φροντιστηρίων και των ιδιαιτεράδων;Ποιοι θα συγκρουστούν με τα μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα; Πώς να πεισθεί ότι δεν χρειάζεται να καταδυναστεύονται τα παιδιά, αλλά να αγαπήσουν το σχολείο , να μην το ταυτίζουν με το τρέξιμο, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, το φροντιστήριο, την παπαγαλία, την άχρηστη γνώση;
Πώς θα καταπολεμηθεί η κακή νοοτροπία, η εύκολη λύση , η αμάθεια; Πώς θα καλλιεργηθεί η αγάπη για το διάβασμα, τη δημιουργική δουλειά για να μην πηγαίνουν οι κόποι χαμένοι;
Η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια είναι μία πτυχή του προβλήματος και όχι όλο το πρόβλημα. Δεν ενδιαφέρει άλλωστε ποιοι θα εισαχθούν στα ΑΕΙ αρκεί να μπουν , να πάρουν το χαρτί και μετά βλέπουμε,; Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν υπάρχουν ή δεν ενδιαφέρονται να υπάρξουν άλλοι τομείς εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης , μόνο το Πανεπιστήμιο μας έμεινε πανάκεια για όλα τα προβλήματα ;
Τελικά αυτή η γενιά από τα γενοφάσκια της τρέχει ή την τρέχουν στα φροντιστήρια. Φροντιστήριο για τις ξένες γλώσσες , τους υπολογιστές, τα καινούρια βιβλία που δεν κατανοούν, την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, την, αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο, τις εξετάσιες του ΑΣΕΠ και το αποτέλεσμα ποιο είναι;
Επομένως όσα σχέδια και να προταθούν αν δεν ξεκινήσουν από την βασική εκπαίδευση και δεν συνδυαστούν με την αλλαγή της νοοτροπίας όλων των εμπλεκομένων αλλά και με την πολύ μεγάλη χρηματοδότηση της παιδείας, την υποδομή και την καλή εκπαίδευση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων , πάλι θα καταλήξουν εκεί που κατέληξαν και τα προηγούμενα, δηλαδή στην ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση του εκπαιδευτικού ζητήματος και της παιδείας γενικότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου