Jack London " Ο προορισμός του ανθρώπου είναι να ζει, όχι να επιβιώνει!"

«Προτιμώ να γίνω στάχτη παρά σκόνη! Προτιμώ η σπίθα μου να εξαντληθεί μέσα στη φωτιά, παρά να σαπίσει από την υγρασία! Προτιμώ να γίνω μετεωρίτης, κάθε άτομο μου να γίνει εκθαμβωτική λάμψη, απ’ ό,τι ένας κοιμισμένος και παντοτινός πλανήτης. Ο προορισμός του ανθρώπου είναι να ζει, όχι να επιβιώνει! Δε θα σπαταλήσω τις μέρες μου προσπαθώντας να τις παρατείνω. Θα αξιοποιήσω το χρόνο μου!».*

Υπάρχουν κάποια βιβλία που όταν τα διαβάσεις, σου αλλάζουν όλο τον τρόπο σκέψης, την ίδια σου τη ζωή. Ήμουν πολύ νέα όταν διάβασα πρώτα τη "Σιδερένια φτέρνα" και μερικά χρόνια αργότερα "Το φλογερό φως της μέρας" και την " Κοιλάδα του φεγγαριού" του Jack London, βιβλία που με επηρέασαν βαθύτατα όχι μόνο γιατί κατήγγειλαν την εκμετάλλευση των ανθρώπων από τους δυνατούς ούτε γιατί ασκούσαν μια ανελέητη κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά γιατί αναθεωρούσαν τις αξίες της ζωής και του κόσμου γενικότερα που είχαν ως βάση και κριτήριο την αγάπη του χρήματος και του πλούτου. Η απάντηση του συγγραφέα ήταν ένας διαφορετικός τρόπος ζωής κοντά στη φύση με κυρίαρχη αξία την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μέσα στο πλαίσιο μιας διαφορετικής κοινωνίας.

"Η σιδερένια φτέρνα" γράφτηκε το 1907 και είναι ένα ουτοπικό μυθιστόρημα για την αιματηρή επανάσταση των καταπιεζομένων μαζών εναντίον των ισχυρών πλουτοκρατών ...το πρώτο κατηγορητήριο του καπιταλισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, που γνώρισε μια τεράστια κυκλοφοριακή επιτυχία και αποτελεί ένα είδος προφητείας μιας φασιστικής επανάστασης στα 1932 και επιβεβαιώνει την πίστη του συγγραφέα προς μια ύστατη χρυσή εποχή της κοινωνικής επανάστασης. Δίνεται σαν την ιστορία του μάρτυρα σοσιαλιστή Έρνεστ Έβερχαρντ, όπως βγαίνει μετά από το θάνατό του από την ψυχή των ανθρώπων"( Από τον βιβλιογραφικό πίνακα του ομώνυμου βιβλίου, Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος , 1980)

" Το φλογερό φως της ημέρας" γράφτηκε το 1910 μετά τη βιαιότητα της "Σιδερένιας φτέρνας"...η γαλήνη που διατρέχει το έργο παραξένεψε και ενόχλησε τον αναγνώστη. Το κοινό περίμενε ένα μυθιστόρημα σχετικό με το κυνήγι του χρυσού στο Βορρά και ο Λόντον τους πρόσφερε ένα έργο που αποτελούσε μια μελέτη για τον πλουτισμό. Ούτε λίγο ούτε πολύ ήταν ένα ακόμη δείγμα της μεθόδου" πειθώ μέσω της κατάπληξης", τέχνασμα που ο Λόντον το μεταχειριζόταν αρκετά συχνά και πολλές φορές εντελώς ωμά, προκειμένου να διακηρύξει το σοσιαλιστικό του πιστεύω και να το διασπείρει σ' ένα κοινό, που αλλιώς ούτε καν θα το πρόσεχε..."(Από τον πρόλογο του Francis Lacassin στο ομώνυμο βιβλίο, Ζαχαρόπουλος, 1987)

" Η κοιλάδα του φεγγαριού" ΄γράφτηκε το 1913 και σύμφωνα με τη γνώμη του Ίρβινγκ Στόουν, περιέχει ό,τι καλύτερο σκέφτηκε και έγραψε ο Τζακ Λόντον . " Στο μεγάλο αυτό λυρικό μυθιστόρημα ...εξυμνείται η φυσική ζωή, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καταγγέλλεται η καπιταλιστική εκμετάλλευση( από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, Ζαχαρόπουλος, 1988)
Ο Jack London θεωρείται ένας από τους  πιο διαβασμένους και ευπώλητους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Για μένα από τους λατρεμένους.
 Μολονότι υπερηφανευόταν ότι είναι ο πιο καλοπληρωμένος συγγραφέας στον κόσμο συνήθιζε να υπογράφει στα γράμματά του " Υμέτερος, για την επανάσταση"
Στις 22 Νοεμβρίου του 1916 , μόλις 40 χρονών , αυτοκτονεί για να ξεφύγει από την κοινωνία που τον είχε καταδικάσει να πεθάνει από επιτυχία, στην πολυτελή του βίλα, στο Γλεν Έλλεν στην Καλιφόρνια, ανάμεσα στα σχέδια του ιδεώδους ράντσο που πάντα ονειρευόταν

*Η μετάφραση της  επιγραφής από εδώ