Είναι οργισμένοι οι νέοι , είναι θυμωμένοι, αλλά πώς , πού διοχετεύεται η οργή , ο θυμός; Πώς η άρνηση, η αμφισβήτηση , η έκρηξη γίνονται δημιουργία, γεννούν το καινούριο, το διαφορετικό;
Συναισθηματισμοί, λόγια για την καταπίεση , την άδεια ζωή, το χρόνο που δεν έχουν, αλλά για μια ακόμη φορά επανάληψη του έργου. Όλο αυτό το ξέσπασμα, η έκρηξη καθώς είναι αυθόρμητη και ανοργάνωτη θα καταλήξει εκεί που κατέληξαν και οι προηγούμενες , στη λήθη.
Η Αριστερά αναλώνεται σε ενδοϊδεολογικές συγκρούσεις και προσπαθεί να "πιάσει" τα θραύσματα της έκρηξης, δεν μπορεί να είναι η ίδια οργανωτής , καθοδηγητής. Κάτι της ξεφεύγει , δυστυχώς! Και δεν εννοώ εκμετάλλευση του γεγονότος, αλλά οργάνωση, καθοδήγηση, στόχευση. Για άλλη μια φορά η κατάσταση της ξεφεύγει από τα χέρια , η πλειοψηφία των νέων δεν εμπιστεύεται, θεωρεί τους περισσότερους πουλημένους, συμβιβασμένους, ανίκανους και χωρίς φαντασία. Μετά την εκτόνωση τί; Θάρθουν τα Χριστούγεννα , η κατάσταση θα εκτονωθεί, ο κάθε κατεργάρης στον μπάγκο του. Τα παιδιά θα συνεχίσουν το σχολείο, το φροντιστήριο πάνω απ' όλα, αγώνας δρόμου για την ύλη, για τις εξετάσεις. Κι οι ενήλικες θα κάνουν αναλύσεις του φαινομένου μέχρι να ξανα συμβεί κάτι για να ξεσπάσει η συσσσωρευμένη οργή. Κι όλα καλά κι όλα ωραία!
Τα παιδιά θέλουν συζήτηση, θέλουν υγιή πρότυπα, θέλουν όραμα, θέλουν ιδανικά. Ποιος θα τους τα δώσει; Πόσοι και ποιοι είναι αυτοί που κάνουν τα λόγια πράξη, που δείχνουν έναν άλλο δρόμο, που εμπνέουν τους νέους, που είναι το Παράδειγμα, που είναι οι Ανθρωποι;
Στην εποχή μας ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά, αν θέλουμε οι αγώνες των νέων να φέρουν αποτέλεσμα ας αλλάξουμε πρώτα εμείς πορεία πλεύσης και ας ακούσουμε επιτελους τα παιδιά μας!
3 σχόλια :
Ofisofi,
συμφωνώ και προσθέτω:
Ο θυμός των παιδιών πρέπει να μας αφυπνίσει, να μας βγάλει από τη νάρκη των αναμνήσεων "αγώνων του παρελθόντος"
Χαιρετώ
ofisofi mou,
έχεις τόσο δίκιο σ'όλα αυτά. Νιώθω κι εγώ οργή, ίσως ως αντίδραση στη γενικότερη παραίτηση και απραξία. Κυρίως όταν η κοινωνία των "μεγάλων", η πολιτεία,η δημοκρατία κτλ κτλ στέκονται στην αγορά συνωστισμένες περιμένοντας ακόμη τους βαρβάρους, παρόλη την προειδοποίηση του ποιητή... Μόνο που στην περίπτωσή μας πέρασαν πολλά βράδυα και μείναμε κολλημένοι στην αγορά. Δεν πάμε λέω εγώ σπίτι μας μπας και μας έρθει να ανασυγκροτηθούμε;
Χαίρομαι πάντως καθώς βλέπω ότι αρκετοί συνάδελφοι ασφυκτιούν απ'αυτόν, ή έστω και σε αυτόν, το συνωστισμό.
Στο σημερινό "Βήμα" υπάρχει ένα ενδιαφέρον άρθρο το Δ. Τζιόβα, καθηγητή Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Birmingham της Αγγλίας. Ο Τζιόβας είναι απόφοιτος του Παν/μιου Ιωαννίνων (από τους πρώτους μετά την ίδρυσή του). Τον γνώρισα πρόσφατα στη διάρκεια της επίσκεψής του στο πανεπιστήμιό μας. Δεν συμφωνώ με όλες τις απόψεις του, αλλά έχει κάποιο δίκιο σ'αυτά που λέει για τη σχέση νεολαίας και Ελληνικού κράτους. Μπορείτε να βρειτε το άρθρο στο http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=249087&ct=32.
Δημοσίευση σχολίου