ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
Τα όνειρα
που πέταξαν
μες στη βροχή
γυρίζουν
Άλλα βρεγμένα
τινάζουν τα φτερά τους
Κάθονται
επάνω σε γραμμές αέρος
Κοιτάζουν περίλυπα τον κόσμο
Άλλα
βούλιαξαν στο μαγνήτη της γης
Μάς απόμεινε η καρδιά των ονείρων
Η πίστη στον άνθρωπο και πάλι
Ο μόχθος της γης
ΑΡΟΤΡΑ
Στρώσανε την ψυχή μου καταγής
με το καλέμι ως βράχο την τσακίσανε
Τα βόδια σέρναν στην καρδιά μου επάνω
άροτρα του ερέβους και της αδικίας
Σήκωσα την ψυχή μου από τη γη
με την ελάχιστη ηχώ των άστρων
Μ' ακόμα η φρίκη των βοδιών οργώνει
ανελέητα πάντα τη χαρά μου
που πέταξαν
μες στη βροχή
γυρίζουν
Άλλα βρεγμένα
τινάζουν τα φτερά τους
Κάθονται
επάνω σε γραμμές αέρος
Κοιτάζουν περίλυπα τον κόσμο
Άλλα
βούλιαξαν στο μαγνήτη της γης
Μάς απόμεινε η καρδιά των ονείρων
Η πίστη στον άνθρωπο και πάλι
Ο μόχθος της γης
ΑΡΟΤΡΑ
Στρώσανε την ψυχή μου καταγής
με το καλέμι ως βράχο την τσακίσανε
Τα βόδια σέρναν στην καρδιά μου επάνω
άροτρα του ερέβους και της αδικίας
Σήκωσα την ψυχή μου από τη γη
με την ελάχιστη ηχώ των άστρων
Μ' ακόμα η φρίκη των βοδιών οργώνει
ανελέητα πάντα τη χαρά μου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου