Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Αμφιάρειο, ένας μικρός περίπατος στην ιστορία!

Πέρασαν 31χρόνια από εκείνο το Νοέμβρη που με φίλους πήγαμε να γνωρίσουμε ένα αρχαιολογικό χώρο που πρώτη φορά άκουγα το όνομά του.

ΑΜΦΙΑΡΕΙΟ! Είναι κοντά στον Ωρωπό, και συγκεκριμένα ανάμεσα στους οικισμούς Μαρκόπουλο Ωρωπού και Κάλαμο. Το τοπίο εντυπωσιακό.

Μια μικρή πευκόφυτη κοιλάδα με ένα χείμαρρο να κυλά στο βάθος της και να χωρίζει στα δύο το αρχαιολογικό χώρο που αναπτύσσεται στις δυο πλευρές της κοιλάδας. Στη βόρεια πλευρά του χειμάρρου τα κυρίως κτήρια και στη νότια τα βοηθητικά. Η είσοδος στα αρχαία χρόνια ήταν από την ανατολική πλευρά στο τέλος του δρόμου που ερχόταν από το λιμάνι. Στις μέρες μας η νέα είσοδος είναι ακριβώς αντίθετα στη δυτική πλευρά του χώρου.

Ο Αμφιάραος υπήρξε από τις σημαντικότερες ηρωικές μορφές των αρχαίων χρόνων, είχε μαντικές και θεραπευτικές ικανότητες και θεοποιήθηκε από τον Δία, σύμφωνα με τη μυθολογία. Αμφιάρεια υπάρχουν σε διάφορες θέσεις του Ελλαδικού χώρου, το σημαντικότερο όμως ήταν αυτό του Ωρωπού. Οι άνθρωποι πήγαιναν εκεί για μαντείες και θεραπείες. Θεωρούνταν μάλιστα ο Θεός, μέγας ιατρός. Η φήμη του είχε ξεπεράσει τα όρια της Ελλάδας πράγμα που φαίνεται από τις πηγές που αναφέρουν μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Κροίσος, βασιλιάς της Λυδίας, ο Λυσίμαχος, βασιλιάς της Θράκης, ο Πτολεμαίος Φιλοπάτωρ και η σύζυγός της Αρσινόη, βασιλείς της Αιγύπτου και οι Ρωμαίοι Βρούτος (ο γνωστός!) και Σύλλας. Και φυσικά πάρα πολλοί ακόμα ων τα ονόματα σκέπασε η λήθη!

Ο χώρος φυσικά δεν άλλαξε.

Όπως μπαίνουμε αριστερά είναι τα Αναθήματα. Είναι οι βάσεις των αναθημάτων, μεταλλικών ή μαρμάρινων που έχουν σήμερα χαθεί.

Δεξιά είναι τα ερείπια του Ναού

και στη συνέχεια από την ίδια πλευρά η Ιερή Πηγή. Από την αριστερή μεριά, μετά τα Αναθήματα, μια σκάλα λαξευμένη στο βράχο οδηγεί στο Θέατρο που στις δόξες του πρέπει να χώραγε 2500-3000 άτομα.



Είναι μερικά αναστηλωμένο με 5 μαρμάρινους θρόνους (για τους επίσημους) και μια σειρά κίονες της διώροφης κάποτε σκηνής.

Μετά το θέατρο είναι τα ερείπια μιας μακρόστενης Στοάς και στη συνέχεια των Λουτρών. Απέναντι από τη Στοά μια μικρή παραφωνία. Το κτήριο-αποθήκη, που ευτυχώς το κρύβουν αρκετά τα δέντρα.

Η επίσκεψή μας αυτή μας γύρισε πίσω στα νιάτα μας και πολύ το ευχαριστηθήκαμε.

Ήταν και η ηλιόλουστη μέρα του Οκτωβρίου που συμπλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο την εκδρομή μας, που ήταν πολύ μικρή αυτή τη φορά. Φεύγοντας κατεβήκαμε στους Αγίους Αποστόλους και από εκεί κινηθήκαμε παραλιακά προς τα βόρεια. Στην παραλία του Μαρκόπουλου κάτσαμε για το ψαράκι μας και στη σκάλα του Ωρωπού για τον καφέ μας. Το απογευματάκι γυρίσαμε στο σπίτι μας με γεμάτες μνήμες φωτογραφικής μηχανής, κασέτες βιντεοκάμερας και φυσικά τις δικές μας μπαταρίες.!!


Για κάποιες πληροφορίες
http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2413

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BF%CF%82

Περισσότερες φωτογραφίες: http://picasaweb.google.com/dimoshellas2/Oropos30102010#

Ένα μικρό βίντεο από την επίσκεψή μας
http://www.youtube.com/watch?v=5dSX9BPcssE

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Γιάννης Σακελλαράκης


Διαβάζω ότι ο Γιάννης Σακελλαράκης, ο αρχαιολόγος, έφυγε από τη ζωή . Υπήρξε ένας ξεχωριστός άνθρωπος και ένας αλλιώτικος αρχαιολόγος. Ας μιλήσει ο ίδιος:

" Γεννήθηκα στην οδό Ηπείρου, στην Αθήνα. Αν και δεν θυμάμαι κάποιο νανούρισμα, φαντάζομαι πως κάτι θα είχε να κάνει με τα κύματα της Ανατολής, αφού η μητέρα μου ήταν από τη Χίο, το πιο θαλασσινό και το μόνο ελεύθερο κομμάτι της Ιωνίας. Στις παιδικές μου μνήμες πάντα υπάρχουν τα κύματα μιας ακρογιαλιάς , του Σκαραμαγκά, του Πειραιά, του Σαρωνικού ή του Αιγαίου. Φαντάζομαι πως κάποιο τέτοιο απροσδιόριστο κύμα έβαλε στο νου μου τον στόχο της ζωής μου, την έρευνα του προϊστορικού Αιγαίου, και στην καρδιά μου τη στάση ζωής του ταξιδιώτη....
....Ένα ποίημα του Αρχίλοχου- ό,τι καλύτερο γράφτηκε, νομίζω, για την αρχαιοελληνική έννοια του μέτρου - παραμένει ο ακλόνητος προστάτης της ζωής μου:
[ Καρδιά μου, καρδιά μου, που σε ταράζουν ποικίλες συμφορές,
τινάξου, διώξε μακριά τα κακά, προτάσσοντας το στέρνο
αμετακίνητα, απέναντι στα δόκανα των εχθρών
κι ούτε , αν νικήσεις, να δείξεις δημόσια πόσο αγάλλεσαι
ούτε , αν νικηθείς, να δέρνεσαι στο σπίτι σου κατάχαμα
αλλά να χαίρεσαι με τις χαρές και να λυπάσαι με τις λύπες
μετρημένα` γνώριζε ποιος ρυθμός κυβερνά τους ανθρώπους]
Ευτυχώς που απομνημόνευσα νωρίς τους στίχους και συχνότατα τους απαγγέλω νοερά, σαν ξόρκι για καθετί κακό, σαν να πιάνω μια γαλάζια χάντρα, για καθετί καλό , που συμβαίνει....
Από το βιβλίο του Γιάννη Σακελλαράκη " Η ποιητική της ανασκαφής" Ίκαρος 2003

Οδύσσεια

Η Οδύσσεια σε κινούμενα σχέδια , αλλά και γεωγραφικές πληροφορίες (notes) από το Βρεταννικό Μουσείο

http://www.ancientgreece.co.uk/geography/story/sto_set.html

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

28η Οκτωβρίου 1940, Κατοχή , Αντίσταση 1941-1944

Πατήστε δεξί κλικ πάνω στην αφίσα και μετά επιλέξτε Full screen




Ταξίδι με τη φαντασία

Το μάθημά μας ήταν το ποίημα του Ζακ Πρεβέρ " Βγαίνοντας από το σχολειό". Η άσκηση που τα παιδιά έγραψαν στην τάξη , ένα φανταστικό ταξίδι σε μορφή ποιήματος ή πεζού. Άλλα συνεργάστηκαν και άλλα δούλεψαν μόνα τους. Συγκέντρωσα τα γραπτά τους, τα διάβασα , επέλεξα τα καλύτερα. Στο επόμενο μάθημα δεν ανέφερα στα παιδιά τη δική μου επιλογή . Διάβασα όλες τις εργασίες χωρίς να αναφέρω ονόματα και τα παιδιά ψήφισαν τα καλύτερα. Οι απόψεις μας διέφεραν σε αρκετά , αλλά τα περισσότερα ψήφισαν ένα. Η προτίμησή τους συνέπιπτε με τη δική μου τελικά. Πολλά ήταν τα ωραία αλλά αυτή τη φορά δημοσιεύω το καλύτερο :

" Μια ηλιόλουστη Αυγουστιάτικη μέρα,
που ο ουρανός έλαμπε σαν πίστα φωτισμένη
με τα μαύρα χελιδόνια να χορεύουν τσιφτετέλι,
αποφάσισα να πάω μια βόλτα με το φανταστικό σιδηρόδρομο,
που ο σταθμός του ήταν δίπλα από το σπίτι μου.

Βγάζοντας εισιτήριο , αντί να πληρώσω εγώ
με πλήρωσαν οι υπεύθυνοι του σταθμού
υποσχόμενοι ένα αξέχαστο ταξίδι.
Και ξεκινήσαμε!!!

Πρώτα συναντήσαμε μια φάρμα όπου όλα τα ζώα είχαν τρελλαθεί,
αφού προσπαθούσαν να πνιγούν με ένα σκοινί.
Έπειτα επισκεφθήκαμε το μυαλό του Μερέντα που είχε ρέντα
και νικούσε τον Τάσο που δε σταύρωνε ούτε έναν άσσο.
Μετά πήγαμε στον Άρη που έριξε το ζάρι
κι αυτό έδειξε δύο και τότε
πέρασε το ιπτάμενο λεωφορείο.
Τέλος φτάσαμε στο βυθό της θάλασσας.
Εκεί ήταν το αποκορύφωμα!
Το χταπόδι κι η σουπιά παίζανε πεντόβολα
και ο κάβουρας κι η φώκια χόρευαν χιπ-χοπ
κι έτρωγαν χόρτα! ( Άρτεμις)

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Στη γη των Θεών!

Το τριήμερο της Παναγίας πέρασε και οι ορδές γύρισαν στη βάση τους! Εμείς τότε αποφασίσαμε να πάμε προς τα βόρεια. Εκείνο το καλοκαίρι του 2005 ήταν δύσκολο μιας και ήταν το τελευταίο πριν τις Πανελλήνιες εξετάσεις της κόρης μας και όλος ο Ιούλιος πέρασε με τα φροντιστηριακά της μαθήματα.

Ήταν το πάρα πολύ μακρινό 1977, όταν φοιτητής ταξίδεψα για πρώτη φορά στα βόρεια πηγαίνοντας στον συγκάτοικό μου στη Θεσσαλονίκη. Ανεβαίνοντας με το λεωφορείο και αφού είχαμε περάσει τα Τέμπη αρκετή ώρα σε μια στροφή κόντεψε να μου φύγει το σαγόνι από την έκπληξη.



Η συνέχεια:http://www.travelchat.gr/forum/index.php/topic,4569.0.html

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Ζακ Πρεβέρ, Βγαίνοντας από το σχολείο

Ψάχνοντας υλικό για τον Ζακ Πρεβέρ" έπεσα " πάνω σε μια πολύ ωραία εργασία του 2ου Γυμνασίου Κοζάνης
( http://2gymkoz.blogspot.com/2010/01/blog-post_14.html) Το ποίημα οπτικοποιημένο με κολλάζ

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Έντγκαρ Άλλαν Πόε


Στις 7 Οκτωβρίου 1849 πέθανε ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε.
Ήταν Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής και κριτικός. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού.Το έργο του Έντγκαρ Άλλαν Πόε είχε σημαντική επιρροή τόσο στην αμερικανική όσο και στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας το θεμέλιο λίθο για σύγχρονα είδη όπως η αστυνομική λογοτεχνία και οι ιστορίες τρόμου ή φαντασίας. Θεωρείται πρωτοπόρος στο είδος του αστυνομικού μυθιστορήματος, το οποίο ανέπτυξε μέσα από τις τρεις ιστορίες του με ήρωα τον Ογκύστ Ντυπέν (Auguste Dupin), μεταξύ αυτών Οι Δολοφονίες της Οδού Νεκροτομίου. Η φήμη του Πόε υπήρξε αρκετά μεγάλη τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη.
Ιδιαίτερα σημαντική επίδραση είχε το έργο του Πόε στηγαλλική λογοτεχνία και ειδικότερα στον γαλλικό συμβολισμό. Επηρέασε σημαντικά και τον Ιούλιο Βέρν, ο οποίος έγραψε ένα δοκίμιο για το έργο του, Poe et ses oeuvres (Ο Πόε και τα έργα του), ενώ το μυθιστόρημα του Η Σφίγγα των Πάγων (Le Sphinx des glaces), αποτελούσε συνέχεια της Αφήγησης του Άρθρουρ Γκόρντον Πυμ του Πόε.
To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81_%CE%86%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD_%CE%A0%CF%8C%CE%B5










Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010