Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Πού να χωρέσει τ΄όνειρο...



Δρόμοι όλο λάσπη και σπίτια ρημαδιό
πού να χωρέσει τ' όνειρο σε κάμαρη δυο πήχες.
Έλα καλή μου, φόρεσε τ' άσπρο μαντήλι που είχες
και τ΄αύριο πιο καλό απ΄το χθες, για μας τους δυο.

Σφυρίζει η φάμπρικα, η βάρδια μου τελειώνει
κι αν θες ν' αλλάξουμε ζωή, να πάμε σε μιαν άλλη,
έλα καλή μου, φόρεσε τ' άσπρο μαντήλι σου πάλι
και τ' αύριο πιο καλό απ' το χθες για μας τους δυο.

Πέφτει σκοτάδι στους δρόμους τους στενούς
και τα παιδιά μαζεύτηκαν τριγύρω στο μαγκάλι.
Έχουμε οι δυο μας δύναμη να ξαναρχίσουμε πάλι
σε κόσμους άλλους κι ουρανούς, πιο φωτεινούς.


Στίχοι: Μιχάλης Παπανικολάου
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Ερμηνεία: Βαγγέλης Περπινιάδης & Ρία Νόρμα ( Ντουέτο )

4 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα με αυτό.
Αφιερωμένο εξαιρετικά.

http://www.youtube.com/watch?v=Gqti3mwKejk

κ.κ.

sofia είπε...

"Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές"

Πολύ όμορφο. Σε ευχαριστώ για την αφιέρωση.
Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Το κακό με σένα είναι ότι είσαι επικίνδυνα μέσα στο μυαλό μου (στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς δηλαδή...)

Διότι,
στην ουσία,
ΜΟΝΟ αυτούς ακριβώς τους στίχους ήθελα να σου στείλω
-τόσο αισθαντικά τραγουδισμένους.

ΥΓ. Στην περίπτωσή σου τώρα...
Παραλίγο να ξεχάσω την εκτέλεση, που λατρεύω, από μια πολύ ιδιαίτερη φωνή:

http://www.youtube.com
/watch?v=aQyXD-ibX9o

κ.κ.

sofia είπε...

Λες ξαφνικά να απέκτησα τέτοιες ιδιότητες; Ίσως!

Ωραία και η ερμηνεία του Ζωγράφου, αλλά πλην ελαχίστων εξαιρέσεων μου αρέσουν περισσότερο οι πρώτες εκτελέσεις.

Σε ευχαριστώ