Χρέος
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που πολύ αγάπησαν
και ζήσανε την πίκρα
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που πολύ αγωνίστηκαν
και ζήσανε την ήττα
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που πολύ ονειρεύτηκαν
και ζήσανε τον εφιάλτη
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που περιφρονήσανε τον θάνατο
και πέθαναν
κι είναι νεκροί
κι ανθίζουν
και μυρώνουνε το χώμα
χρωστάμε μόνον
το φως του κόσμου
Τόλης Νικηφόρου
Οι Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ υπήρξαν το κολαστήριο για εκατοντάδες γυναίκες που φυλακίστηκαν από την αρχή του εμφυλίου πολέμου έως και το 1966.
Δέος! Αυτό ένιωσα ακούγοντας το cd με τα τραγούδια που ηχογράφησαν γυναίκες που επέζησαν. Ζωές που τις ποδοπάτησαν ανθρωπόμορφα κτήνη. Πολλές πλήρωσαν με τη ζωή τους την απόφαση τους να μην υποκύψουν σε βασανιστήρια, εξευτελισμούς, ταπεινώσεις. Στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα και πέθαναν όρθιες. Αλλά και όσες έζησαν σημαδεύτηκαν από μεγάλα τραύματα, σωματικά και ψυχικά. Ποιο ήταν το αδίκημα; Γιατί τιμωρήθηκαν τόσο απάνθρωπα ; Ήθελαν μια κοινωνία πιο δίκαιη , μια κοινωνία διαφορετική και πλήρωσαν πολύ ακριβά το όραμά τους. Δύσκολα χρόνια. Πέτρινα χρόνια.Πώς άντεξαν;
Τους χρωστάμε.
Ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα βρήκα εδώ και ένα ενημερωτικό σημείωμα για το cd εδώ
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που πολύ αγάπησαν
και ζήσανε την πίκρα
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που πολύ αγωνίστηκαν
και ζήσανε την ήττα
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που πολύ ονειρεύτηκαν
και ζήσανε τον εφιάλτη
χρωστάμε μόνον
σε κείνους που περιφρονήσανε τον θάνατο
και πέθαναν
κι είναι νεκροί
κι ανθίζουν
και μυρώνουνε το χώμα
χρωστάμε μόνον
το φως του κόσμου
Τόλης Νικηφόρου
Οι Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ υπήρξαν το κολαστήριο για εκατοντάδες γυναίκες που φυλακίστηκαν από την αρχή του εμφυλίου πολέμου έως και το 1966.
Δέος! Αυτό ένιωσα ακούγοντας το cd με τα τραγούδια που ηχογράφησαν γυναίκες που επέζησαν. Ζωές που τις ποδοπάτησαν ανθρωπόμορφα κτήνη. Πολλές πλήρωσαν με τη ζωή τους την απόφαση τους να μην υποκύψουν σε βασανιστήρια, εξευτελισμούς, ταπεινώσεις. Στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα και πέθαναν όρθιες. Αλλά και όσες έζησαν σημαδεύτηκαν από μεγάλα τραύματα, σωματικά και ψυχικά. Ποιο ήταν το αδίκημα; Γιατί τιμωρήθηκαν τόσο απάνθρωπα ; Ήθελαν μια κοινωνία πιο δίκαιη , μια κοινωνία διαφορετική και πλήρωσαν πολύ ακριβά το όραμά τους. Δύσκολα χρόνια. Πέτρινα χρόνια.Πώς άντεξαν;
Τους χρωστάμε.
Ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα βρήκα εδώ και ένα ενημερωτικό σημείωμα για το cd εδώ
10 σχόλια :
τι κουράγια!
μπράβο Σοφία για την ανάρτηση.
Συναντήθηκα πολύ πρόσφατα με την ποίηση του Τόλη Νικηφόρου
και πολύ με έχει συγκινήσει.
Νομίζω ότι ο Τίτος Πατρίκιος τον συμπληρώνει
με την εξίσου συγκινητική
ΟΦΕΙΛΗ
Μέσα από τόσο θάνατο που έπεσε και πέφτει,
πολέμους, εκτελέσεις, δίκες, θάνατο κι άλλο θάνατο
αρρώστεια, πείνα, τυχαία δυστυχήματα,
δολοφονίες από πληρωμένους εχθρών και φίλων,
συστηματική υπόσκαψη κ’ έτοιμες νεκρολογίες
είναι σα να μου χαρίστηκε η ζωή που ζω.
Δώρο της τύχης, αν όχι κλοπή απ’ τη ζωή άλλων,
γιατί η σφαίρα που της γλύτωσα δε χάθηκε
μα χτύπησε το άλλο κορμί που βρέθηκε στη θέση μου.
Έτσι σα δώρο που δεν άξιζα μου δόθηκε η ζωή
κι όσος καιρός μου μένει
σαν οι νεκροί να μου τον χάρισαν
για να τους ιστορήσω.
κ.κ.
Καλησπέρα.
Αυτές οι γυναίκες "γιορτάζουν" κάθε μέρα.
Θυσιάστηκαν για να γίνει η ζωή όλων μας γιορτή.
Ο αγώνας πρέπει και θα συνεχιστεί.
Καλή δύναμη!
Συγχαρητήρια!!!!!
Ευχαριστώ Μαρία,
Να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Ευχαριστώ Ανώνυμε/η για τη συμβολή σου.Σειρά σου να με συγκινήσεις με το ποίημα του Πατρίκιου
Υ.Γ Δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσεις ταυτότητα;
Οικοδόμε καλησπέρα,
Αυτό είναι και το νόημα της ανάρτησης, η μνήμη,το χρέος και η συνέχιση για να υπάρξει κάποτε και δικαίωση.
Ευχαριστώ PHOTOΤΙΤΛΟΙ
Συγχαρητήρια Σοφία,
Γιατί,
αν ξεχάσουμε, θάρθει ο τιμωρός Χρόνος,
να μας τα θυμίσει και πάλι.
Καλημέρα
Θανάσης
Ευχαριστώ Θανάση για τα πάντα καλά λόγια
Να είσαι καλά
Δημοσίευση σχολίου