Τόσα χρόνια να 'μαι εδώ
να κοιτάζω την δύση.
Και τι γλύκα που 'χει η σιωπή.
Ποιος τολμά να μιλήσει?
Το λυκόφως μονάχα μπορεί
να ματώνει την πόλη.
Δεν αλλάζουν εδώ οι καιροί,
εδώ μόνο νυχτώνει...
Άγγιξέ με και μην απορείς
που έχω αιμάτινο βλέμμα.
Μα δεν είδα ποτέ την αυγή'
θα είναι η πρώτη με εσένα...
Ίσως να σαι και συ μια μικρή
τρυφερή αυταπάτη,
μα στο χάος που είναι η ζωή
το μικρό είναι κάτι...
Κι όμως δες:
ένας ήλιος χωρά στην καρδιά του χειμώνα!
Βλέπεις κάποιον για πρώτη φορά
και νομίζεις τον ήξερες χρόνια!
Κι αν η λύπη ραγίζει βουνά,
σαν παιδί η γαλήνη
τι αέρινα ρούχα φορά!
τι ανέμελα ίχνη αφήνει!
Άγγιξέ με και μην απορείς
που έχω αιμάτινο βλέμμα.
Μα δεν είδα ποτέ την αυγή'
θα είναι η πρώτη με εσένα...
Ίσως να σαι και συ μια μικρή
τρυφερή αυταπάτη,
μα στο χάος που είναι η ζωή
το μικρό είναι κάτι
Στίχοι: Θανάσης Πλαταμώνας
Μουσική: Ευγένιος Δερμιτάσογλου
4 σχόλια :
Τι ωραίοι στίχοι και τι ωραία μουσική!
Μπράβο και στους δύο συντελεστές αν και μου είναι παντελώς άγνωστοι όπως άλλωστε και το τραγούδι.
Επομένως άξιζε τον κόπο αυτή η ανάρτηση.
Και εμένα άγνωστοι μου ηταν μέχρι πριν από λίγο. Χαζεύοντας τους ανακάλυψα. Από τη θεσσαλονίκη ο Ευγένιος Δερμιτάσογλου. Συνδυάζει το ροκ ύφος με τη βαλκανική μουσική , όπως διάβασα στις πληροφορίες.
Μ αρέσει πολύ αυτός ο στίχος που τον έκανες και τίτλο.
Πολύ όμορφο τραγούδι. Λοιπόν πόσες όμορφες δημιουργίες υπάρχουν που όμως δεν γίνονται γνωστές!
Χρόνια πολλά
Δίκιο έχεις υπάρχουν πολλοί νέοι δημιουργοί που αξίζει να προβάλονται, αλλά δυστυχώς το σύστημα και εδώ βάζει το χεράκι του.Ψάχνοντας πάντως έχω εντοπίσει διάφορους που γράφουν καταπληκτική μουσική.
Την καλησπέρα μου
Δημοσίευση σχολίου