Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Πρωινά σύννεφα






7 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Ας θυμηθούμε το Σκαρίμπα πάλι.
(Λατρεύω αυτό το ποίημα από τα γυμνασιακά μου χρόνια -το ξέρεις ήδη...)


Οι φίλοι

Πηγαίναν τα σύγνεφα έρημα στο δείλι,
Τα βουνά βουβά στην ατμoσφαίρα,
Ταξιδεύαν μου - αμίλητοι οι φίλοι
στον αέρα.

Είπα: οι φίλοι μου!... Η ζωή μου τρέμει-
Οι τελευταίοι πάν' μονάχοι τους, οι τόποι
Άπιαστοι, οι γνωριμίες μου ανέμοι
κι οι ανθρώποι.

Όνειρο ήταν, ήταν πλάνη το πώς
Ζούμε, φτάνει η ζωή μας φίλους νάχει,
Χώρια ή αντάμα πάμε, όπως
και μονάχοι.

Όπως τα σύγνεφα έρημα στο δείλι,
τα βουνά βουβά στην ατμοσφαίρα.
Όπως αμίλητοι πάνε μου οι φίλοι
Στον αέρα ...


Γιάννης Σκαρίμπας


Καλημέρα σου!

κ.κ.

Ανώνυμος είπε...

Και για να ολοκληρώσουμε το θέμα: εικόνες-ποίηση-μουσική!

http://www.youtube.com/watch?v=iuQ0Plw9V38


κ.κ.

Ανώνυμος είπε...

Τα σύννεφα είναι υπέροχα,γιατί στην φαντασία, την δικιά μου τουλάχιστον ,δημιουργούν καινούργιους κόσμους!
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτώ μου να τα κοιτάω και να φαντάζομαι διαφορά.

sofia είπε...

Καλησπέρα κ.κ.

Πολύ όμορφο το ποίημα και η μουσική του Χατζιδάκη. Μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω τους σχηματισμούς που κάνουν τα σύννεφα. Όπως καταλαβαίνεις με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι είμαι όλη την ώρα. Αυτά τα φωτογράφησα
καθ' οδόν προς το σχολείο.

Σε ευχαριστώ

sofia είπε...

Γεια σου΄Έντι,

Όταν ήμουν μικρή, μού άρεσε να ξαπλώνω ανάσκελα , να παρατηρώ τα σύννεφα και να φτιάχνω εικόνες με τη φαντασία μου.Ήθελα να βρισκόμουν πάνω τους και να ταξιδεύω. Εξακολουθώ να έχω την ίδια συνήθεια αν και δεν ξαπλώνω πια έξω. Χαζεύω όμως τους σχηματισμούς και τα χρώματα τους κάθε στιγμή της μέρας. Είναι υπέροχα.

Roadartist είπε...

Υπέροχες Σοφία μου!!!!

sofia είπε...

Σε ευχαριστώ καλή μου,

Να' σαι καλά