Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Τι γεύση έχουν οι φράουλες;

   


 Είναι όμορφες, κατακόκκινες, αρωματικές και ζουμερές. Τις επιθυμούμε σκέτες, με ζάχαρη ή με κρέμα . Λαχταριστές τούρτες και τάρτες στολίζουν τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων και ερεθίζουν την όραση , την όσφρηση και τη γεύση. Συνδυασμένες με σοκολάτα δημιουργούν ένα θεϊκό αποτέλεσμα. Τις απολαμβάνουμε καθισμένοι στην πολυθρόνα μας ως επιδόρπιο σε ώρες ξεκούρασης και χαλάρωσης στο σπίτι μας, στη δουλειά, στο δρόμο.  Είναι οι φράουλες.

   Ένα ακόμη προϊόν που ίσως να νομίζουμε ότι βρέθηκε με μαγικό τρόπο στα ράφια του μανάβικου , του σούπερ μάρκετ ή του ζαχαροπλαστείου.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ ποιοι τις καλλιεργούν στα χωράφια πριν έρθουν στο πιάτο μας; Ποιοι μόχθησαν, πώς έγινε η συγκομιδή; Μέσα σε ποιες συνθήκες δουλεύουν οι εργάτες γης , αν πληρώνονται κανονικά, αν έχουν ασφάλεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αν μπορούν να γυρίσουν σε κανονικό σπίτι μετά τη δουλειά , να πλυθούν , να φάνε, να ξεκουραστούν., να ακούσουν έναν τρυφερό λόγο;  Ποιοι είναι αυτοί; 
  Πρώτα απ΄όλα είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ που ξενιτεύτηκαν για μια καλύτερη ζωή. Και αντί γι' αυτήν τους περίμενε μια κατάμαυρη  και άθλια ζωή. Σκυμμένοι στα χωράφια από το πρωί μέχρι το βράδυ με εξευτελιστικά μερόκαματα . Απλήρωτοι για μεγάλα διαστήματα τολμούν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικήσουν  αυτό που τους ανήκει. Τίποτε περισσότερο. Η ζωή τους τότε βρίσκεται αντιμέτωπη με τη θηριωδία και τότε καταλαβαίνουν ότι αυτή δεν αξίζει ούτε όσο τιμάται ένα κεσεδάκι φράουλες. Τίποτε. 

   Κάθε φορά που απολαμβάνουμε ένα μπολάκι γεμάτο με φράουλες ας σκεφθούμε λίγο ότι αυτές έχουν ποτισθεί  με το ιδρώτα των εργατών των φραουλοχώραφων και έχουν λιπανθεί με το αίμα τους. Είναι μεγαλωμένες με τους αναστεναγμούς τους και τις πίκρες τους. Ίσως να μη έχουν δοκιμάσει ποτέ και τη γεύση τους, όπως δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ σοκολάτα όσοι δουλεύουν στα κακαοφυτείες.
   Δεν χρειάζονται τον οίκτο μας . Τη συμπαράστασή μας έχουν ανάγκη και την αλληλεγγύη μας. Οι άνθρωποι να στηρίζουμε τους ανθρώπους και να πολεμάμε με κάθε τρόπο εκείνους που έχουν ξεχάσει ότι ανήκουν στο ανθρώπινο είδος. Διότι αυτό που συνέβη χθές στη Μανωλάδα ή οπουδήποτε αλλού έχει συμβεί στην Ελλάδα και στον κόσμο δεν θα αργήσει να συμβεί και σε μας . Το τέρας όχι απλά δείχνει το πρόσωπό του αλλά  βρυχάται επικίνδυνα. Η ανοχή και η αδιαφορία μας το γιγαντώνει. Γινόμαστε συνένοχοι. Πώς μπορούμε να  δεχόμαστε  να συμβαίνει αυτό σε συνανθρώπους μας και να μην ξεσηκωνόμαστε; Ούτε καν να το συζητάμε; Να μην μας συγκινεί; Αν είχε συμβεί το αντίθετο θα είχε ξεσηκωθεί το τηλεοπτικό σύμπαν πρώτο απ' όλα. Ντροπή!

" Κανένας άνθρωπος δεν αποτελεί μόνος του μια "Νήσο". Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της "Ηπείρου", ένα μέρος του " όλου". Αν η θάλασσα καταπιεί ελάχιστη έκταση γης, η "Ευρώπη" θα μικρύνει. Το ίδιο γίνεται κι αν καταπιεί ένα " Ακρωτήρι" . Το ίδιο συμβαίνει με το σπίτι των φίλων σου ή με το δικό σου σπίτι. Ο Θάνατος κάθε ανθρώπου αφαιρεί κάτι από μένα τον ίδιο, συνδέεται αδιάσπαστα με το Ανθρώπινο Γένος. Έτσι ποτέ μη στείλεις να ρωτήσεις: για ποιον κτυπά η καμπάνα. Χτυπά για σένα" ( John Donne)


6 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον από εδώ και πέρα θα έχουν πικρή γεύση και ίσως γεύση ενοχής!

Οικοδόμος είπε...

Σοφία καλησπέρα.
Όσο και αν οι πολλοί -ακόμα- κρύβονται πίσω από τις λέξεις, η πραγματικότητα δείχνει το αληθινά ωμό, φριχτό της πρόσωπο: το καπιταλιστικό σύστημα, το κοινωνικό σύστημα που έχει έναν μοναδικό θεό, το κέρδος, δεν δίνει δεκάρα για την ανθρώπινη ζωή. Έλληνες και μετανάστες εργάτες αντιμετωπίζονται σαν ενοχλητικά έντομα όταν διεκδικήσουν τα στοιχειώδη -ακόμη- δικαιώματά τους. Οι εργαζόμενοι δεν έχουμε πολλές επιλογές. Ανατροπή του συστήματός τους τώρα. Αρκετά τους ποτίσαμε με το αίμα μας.
Καλή δύναμη!

Θωμάς είπε...

Τι να πω, βρε Σοφία, στο σπίτι μας πάντως δεν μπαίνει φράουλα από τότε που ακούστηκαν οι πρώτες ειδήσεις για τις συνθήκες ζωής των δούλων -γιατί περί δούλων πρόκειται- της Μανωλάδας.
Θα μου πεις, είναι αυτό λύση; Οργανωμένο κράτος δεν υπάρχει να προστατεύσει τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων;

sofia είπε...

Ό,τι ποτίζεται με αίμα ανθρώπων έχει πικρή γεύση,Έντι.
Ας αγωνιστούμε για καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής!

Καλησπέρα

sofia είπε...

Θεωρώ δεδομένο ότι το αίτιο αυτής της απανθρωπιάς βρίσκεται στο υπάρχον κοινωνικό σύστημα, το καπιταλιστικό. Συμφωνώ μαζί σου, αλλά δεν νομίζεις ότι" για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή;"

Καλησπέρα


sofia είπε...

Οργανωμένο κράτος; Όχι δεν υπάρχει Θωμά, και αν κάποτε υπήρξε μια στοιχειώδης οργάνωση, δεν νομίζω ότι νοιάστηκε ουσιαστικά για τα δικαιώματα των φτωχών και αδύνατων ανεξάρτητα από εθνικότητα και χρώμα.

Καλησπέρα