Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

Μπαλάντα του νερού της θάλασσας


Η θάλασσα
χαμογελάει στα μάκρη.
Δόντια από αφρό
χείλη από ουράνια.

- Α, τι πουλάς, θολή κοπέλα,
μ' υψωμένα τα στήθια στον αγέρα;

- Πουλάω, αφέντη, το νερό
της θάλασσας-

- Α, τι έχεις μαύρο παληκάρι,
μες στο αίμα σου ανακατωμένο;

- Έχω αφέντη, το νερό
της θάλασσας-

- Αυτά τα δάκρυα τ' αρμυρά
πούθε αναβράνε, ω μάνα;

Δακρύζω, αφέντη, το νερό
της θάλασσας-

Καρδιά μου· ετούτη η πίκρα, 
τρανή, πούθε γεννιέται;

- Πικρό πολύ είναι το νερό
της θάλασσας-

Η θάλασσα 
χαμογελάει στα μάκρη.
Δόντια από αφρό
χείλη από ουράνια.

 Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Βιβλίο των ποιημάτων (1921) μεταφρ. Σημηριώτης Νίκος από τη Θαλασσινή Ποιητική Ανθολογία, Εκδόσεις Δωδέκατη Ώρα, Αθήνα 1968

Δεν υπάρχουν σχόλια :