Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Στη φίλη μου με αγάπη

Μέρες  σκέφτομαι τι να γράψω  για να  αποχαιρετήσω τη φίλη μου τη Χριστίνα. Οι λέξεις δεν μου έρχονται  και τα συναισθήματα μπερδεμένα. Λυπάμαι ή χαίρομαι που φεύγει;  Χαρμολύπη είναι η κατάλληλη λέξη. 

Δενόμαστε με κάποιους ανθρώπους ακόμη κι αν δεν είμαστε συνεχώς μαζί, δεν μένουμε στον ίδιο τόπο, αλλά δουλεύουμε μαζί, επικοινωνούμε και κάποια στιγμή νιώθουμε μετέωροι ανάμεσα στα συναισθήματα  μας όταν συνειδητοποιούμε ότι   την επόμενη χρονιά δεν θα είναι τίποτε ίδιο. Θα υπάρχει ένα κενό, η αίσθηση της απουσίας, διότι θα έχει μεσολαβήσει ένας αποχωρισμός.

Είναι της μοίρας πολλών εκπαιδευτικών να ζούνε συνεχείς αποχωρισμούς, να περιπλανώνται μέχρι να καταλήξουν να βρίσκονται κοντά σε εκείνους που αγαπάνε, στο σπίτι τους.

Τρία χρόνια στον ίδιο χώρο, η Χριστίνα έγινε ένας δικός μου άνθρωπος.

Νεοδιόριστη  εκείνη, με μετάθεση εγώ. Και για τις δυο καινούριο το περιβάλλον, άγνωστοι οι άνθρωποι. Μεγάλη η διαφορά ηλικίας αλλά και των χρόνων υπηρεσίας. Διαφορετικές ειδικότητες, φιλόλογος η μία, χημικός η άλλη. 
Τη Χριστίνα θα μπορούσα να την έχω και μαθήτρια αν δούλευα στο σχολείο της πόλης της. Η ωριμότητα και η πείρα από τη μια μεριά , ο ενθουσιασμός και ο αυθορμητισμός της νιότης από την άλλη.

 Ο πολύ μικρός χώρος του γραφείου βοηθάει καμιά φορά στην ανάπτυξη φιλικών σχέσεων, διότι συνυπάρχουμε , συζητάμε , γνωριζόμαστε καλύτερα.
Κουβεντούλα στα κενά, στα διαλείμματα, μαζί στις εφημερίες, πολλές φορές μας δόθηκε η δυνατότητα να γνωριστούμε καλύτερα.

   Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα να  συμπαθώ τη Χριστίνα.  Η συμπάθεια που έγινε φιλία και όμορφη σχέση .

   Και να που μετά τις διακοπές του Πάσχα μαθαίνω ότι πήρε μετάθεση και φεύγει για την πατρίδα της. Δεν έδειξα τη στεναχώρια μου, διότι γνωρίζω πολύ καλά πόσο σημαντικό είναι αυτό για έναν εκπαιδευτικό.Αλλά το Χριστινάκι αντί να χαρεί στεναχωρέθηκε.Πρώτη φορά βλέπω άνθρωπο να στεναχωριέται  τόσο με τη μετάθεσή του.

   Χαίρομαι γιατί την κάναμε να νιώθει τόσο καλά , γιατί δεν αισθάνθηκε ούτε μία φορά ξένη, γιατί τα πρώτα της χρόνια στο σχολείο σημαδεύτηκαν από καθημερινές ευχάριστες στιγμές, γιατί την κάναμε να γελάει, γιατί την ενσωματώσαμε στην παρέα μας, γιατί τη θεωρούσαμε απαραίτητη στις συνάξεις μας και  στις εκδρομές. Χαίρομαι γιατί πολύ γρήγορα μετατέθηκε , γιατί δεν θα ταλαιπωρηθεί άλλο, γιατί θα μπορέσει να φτιάξει τη ζωή της χωρίς να υπάρχει μια οργανική θέση χιλιόμετρα μακριά.

Λυπάμαι που φεύγει όμως, δυστυχώς λυπάμαι. Δεν θα είναι ίδια η επόμενη χρονιά.
Θα μας λείψεις Χριστινάκι, αλλά σίγουρα θα είναι καλύτερα εκεί που θα πας. Και εμείς εδώ πάντα θα πίνουμε ένα ουζάκι στην υγειά σου στο γνωστό μας στέκι.

Επειδή ανάμεσα στα άλλα γνωρίζω ότι σου  αρέσει πολύ  η θάλασσα την οποία θα στερηθείς εκεί πάνω στο Αμύνταιο, που θα πας ,σου  χαρίζω  με αγάπη   
 μια " Θάλασσα"


και ένα μυστικό




9 σχόλια :

Διαχειριστής είπε...

Πολύ όμορφος ο μικρός πρίγκηπας!

Από τα ωραιότερα παραμύθια!

Ανώνυμος είπε...

Αυτά τα κενά όταν φεύγει αγαπημένος, αγαπημένη σου φίλη1 Είναι παράξενα δεν ξέρω εάν κλείνουν.Το ίδιο νιώθω για φίλο μου ακόμα δεν έχει φύγει έχουμε ακόμα αλλά θα φύγει! Και είναι από τους λίγους και καλούς φίλους μου!

sofia είπε...

Καλησπέρα κ.κ.

Ο Μικρός Πρίγκηπας είναι για μένα κάτι σαν ευαγγέλιο. Κάθε του σελίδα και ένα μήνυμα ανθρωπιάς και αγάπης.

Δεν είναι ακριβώς παραμύθι, ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ το έγραψε.
Χρησιμοποιεί όμως πολλά αλληγορικά και παραμυθιακά στοιχεία.

Να' σαι καλά

sofia είπε...

Καλησπέρα Έντι,

Όταν γνωρίζεις ότι εκεί που θα πάει ο/η φίλος/φίλη θα είναι ευτυχισμένος/η τότε και εμείς νιώθουμε καλά. Οι πραγματικοί φίλοι δεν χωρίζουν ποτέ όσο μακριά κι αν είναι ο ένας από τον άλλο. Κάπου έχω διαβάσει ότι είναι δεμένοι με αόρατες κλωστές.

Ανώνυμος είπε...

Συγκινήθηκα πολυ! Είναι όπως τα περιγραφεις! Περασα πολυ καλά, γνωρισα αξιολογους ανθρωπους, εκανα φίλους που νιωθω σα να τους ηξερα μια ζωή! Πολύ εντονα συναισθηματα αυτα τα χρόνια.Ωρίμασα και έμαθα. Αλλάζουν οι ανάγκες αλλά οι αόρατες κλωστές θα υπάρχουν πάντα αγαπημένη Σοφία! Μ'αρεσε τόσο πολύ αύτο που έγραψες...Εύχομαι ό'τι καλύτερο για σενα, θα σε σκέφτομαι γλυκά, θα συναντιόμαστε!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την τιμή.

sofia είπε...

Καλησπέρα Χριστίνα,

Τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Κι εγώ σε ευχαριστώ.

Άννα είπε...

Δε θα μπορούσατε να εκφράσετε καλύτερα αυτά που νιώθω τώρα που φεύγει η Χριστίνα μου! Και τί όμορφα που γράφετε... Ευχαριστώ!
Ραντεβού για το αντίο των καλοκαιρινών διακοπών!
Άννα

sofia είπε...

Αχ Άννα γνωρίζω ότι για σένα είναι ακόμη μεγαλύτερη η στεναχώρια γιατί ήταν η παρέα σου. Αλλά είπαμε υπάρχουν οι αόρατες κλωστές. Αυτές κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους.

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Τον πληθυντικό πότε θα τον κόψεις βρε Άννα;

Άννα είπε...

Μόλις τον έκοψα, Σοφία! Φιλιά:)