Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Παιδιά ενός κατώτατου θεού



« Η μέρα προμηνυόταν πανέμορφη. Ήταν 3 Αυγούστου , 6.15 το πρωί. Στο αεροδρόμιο Ζάβεντεμ των Βρυξελλών ένας κόκκινος ήλιος ανέβαινε στον ουρανό. Το Μπόιγκ 747 της Σαμπένα προσγειώθηκε στην ώρα του. Και ενώ οι επιβάτες, με τα μάτια τους ακόμα νυσταγμένα, κατέβαιναν τη σκάλα για να περάσουν στα δύο λεωφορεία, ένας ελεγκτής με λευκή φόρμα έκανε το γύρο του αεροσκάφους.

          Από το αριστερό σύστημα προσγείωσης εξείχαν τρία δάχτυλα ενός χεριού, γαντζωμένα στο πλαίσιο. Ο ελεγκτής πήγε ακόμα πιο κοντά. Στο σύστημα προσγείωσης ανακάλυψε τα σώματα δύο εφήβων, μαύρα και αδύναμα, κουλουριασμένα, με τον τρόμο παγωμένο στα πρόσωπά τους. Ήταν οι Φοντέ Τουρέ Κέιτα και Αλασίν Κέιτα , δύο Γουινέζοι δεκαπέντε και δεκατεσσάρων ετών, ντυμένοι με ένα απλό σορτσάκι, σανδάλια και πουκαμισάκι.

          Η κύρια καταπακτή του συστήματος προσγείωσης ενός Μπόιγκ 747 στεγάζει δεκάξι μεγάλους τροχούς. Ο χώρος είναι τεράστιος , δύο μέτρα ύψος. Η καταπακτή ανοίγει μόνο από το πιλοτήριο. Αλλά όταν το αεροσκάφος βρίσκεται στο έδαφος, ο οποιοσδήποτε – αν χωθεί ανάμεσα στο προσωπικό υποστήριξης μπορεί να σκαρφαλώσει στην καταπακτή. Με ταχύτητα καταδιωκτικού, ένα Μπόιγκ 747 πετάει περίπου στα 11.000 μέτρα και σ’ αυτό το ύψος η εξωτερική θερμοκρασία είναι -50οC  Οι δύο έφηβοι είχαν πιθανώς σκαρφαλώσει στην καταπακτή κατά τη στάση στο Κόνακρι.

      Στο τσεπάκι του πουκαμίσου του Φοντέ, ο ελεγκτής βρήκε ένα φύλλο προσεκτικά διπλωμένο, με τα εξής ορνιθοσκαλίσματα :

 « Αν, λοιπόν, βλέπετε ότι θυσιάζουμε και διακινδυνεύουμε τη ζωή μας, είναι γιατί υποφέρουμε πάρα πολύ στην Αφρική και έχουμε την ανάγκη σας για να αντιμετωπίσουμε τη φτώχεια και για να σταματήσουμε τον πόλεμο κι εμείς όμως θέλουμε να σπουδάσουμε και σας ζητούμε να μας βοηθήσετε να σπουδάσουμε και να γίνουμε σαν εσάς, στην Αφρική....Τέλος , σας ικετεύουμε να μας συγχωρήσετε πολύ που τολμήσαμε να γράψουμε αυτό το γράμμα  σ’ εσάς, τα μεγάλα πρόσωπα, στα οποία χρωστούμε πολύ σεβασμό. Και μην ξεχνάτε ότι σ’ εσάς είναι που πρέπει να παραπονεθούμε για την αδυναμία μας στην Αφρική» .

 (Ζαν Ζιγκλέρ : Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου και οι νέοι κοσμοκράτορες, Πρόλογος, Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες ,Αθήνα 2004)

5 σχόλια :

Θωμάς είπε...

Κάτι μου λέει πως πρόκειται για πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.

sofia είπε...

Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, αλλά δυστυχώς εξαντλημένο. Και δεν το έχω ούτε εγώ πλέον. Το δώρισα.

Ανώνυμος είπε...

πολύ συγκινητικό Σοφάκι....
και επίκαιρο
εφη

Ανώνυμος είπε...

φυσικά τα σχόλια είναι περιττά ,αφού όλες οι αναρτήσεις σου είναι υπέροχες.
ούτε είχα ποτέ σχολιάσει κάτι στο διαδίκτυο ...απλώς ήθελα να δηλώσω την παρουσία μου και να επικοινωνήσω μαζί σου
σε αγαπώ πολύ......
εφη

sofia είπε...

Σε ευχαριστώ Έφη για τα καλά σου λόγια και πάνω απ΄όλα για τα γλυκά σου συναισθήματα

Να' σαι καλά