Στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα
Ο τόπος μου ποιος ήταν,ποιοι οι δικοί μου;
Αν ξέρω ανάθεμα με
Σπίτι,πατρίδα έχω τα μπορντέλα
Το σήμερα χειρότερο απ’το χτες
Και τ’αύριο απ’το σήμερα θε να’ναι
Φιλιά από στόματα άγνωστα,βρισιές
Κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε
Ως κι οι πικροί μου χρόνοι,οι παιδικοί μου
Θολές,σβησμένες ζωγραφιές
Κι ειν’ αδειανό σεντούκι η θύμηση μου
Γλέντια, καβγάδες ως να φέξει
Αρρώστιες,Αμφιθέατρο,Συγγρού
Κι ενέσεις εξακόσια έξι
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
Όλη η ζωή μου του χαμού
Μ’από τη κόλαση μου σου φωνάζω
Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω
Ποίηση : Γαλάτεια Καζαντζάκη
Μουσική : Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία: Βιολέτα Ίκαρη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου