Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Ημερολόγια 2011



 

 Το πρώτο ημερολόγιο είναι του Πολιτιστικού Συλλόγου Δωδωνούπολης. Η Δωδωνούπολη είναι ένας οικισμός 1,5 χιλιόμετρο απόσταση από τον Αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης. Ο οικισμός αυτός έγινε το 1969 όταν η περιοχή  των Δωδωνοχωρίων χαρακτηρίστηκε θεομηνιόπληκτη εξαιτίας των κατολισθήσεων της Ολύτσικας (όρος Τόμαρος). Τα τελευταία χρόνια η περιοχή αυτή έχει αρχίσει να αποκτά ζωή και σε αυτό βοηθάει και η Εγνατία οδός. Χρειάζονται όμως ακόμη να γίνουν πάρα πολλά. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος της Δωδωνούπολης  συμβάλλει σημαντικά με τις παρεμβάσεις του στην αλλαγή της όψης του οικισμού. Επιπλέον προσπαθεί να ευαισθητοποιεί τους κατοίκους σε διάφορα θέματα. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας κυκλοφόρησε αυτό το ημερολόγιο με θέμα την επιστροφή των αρχαιολογικών ευρημάτων της Δωδώνης από τα διάφορα μουσεία του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού στην γη τους.Σε κάθε σελίδα του ημερολογίου απεικονίζονται  δύο αντιπροσωπευτικά ευρήματα με πληροφορίες για αυτά αλλά και τα μουσεία που βρίσκονται.

Το δεύτερο ημερολόγιο είναι του σχολείου μου, 3ο Γυμνάσιο Ηγουμενίτσας, και αποτελεί την ολοκλήρωση του προγράμματος που είχε υλοποιηθεί πέρυσι με θέμα " Η Ιστορία της πόλης μου". Σε κάθε σελίδα του ημερολογίου υπάρχουν μικρά αποσπάσματα(λογοτεχνικά, περιηγητικά,ιστορικά)
σχετικά με την Ηγουμενίτσα. Επίσης το κάθε κείμενο είναι συνδυασμένο με μια φωτογραφία της πόλης σε πιο καλλιτεχνική απόδοση, δηλαδή οι φωτογραφίες έχουν υποστεί επεξεργασία δεν είναι σε ρεαλιστική μορφή.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Η Fairuz σε χριστουγεννιάτικα τραγούδια

Η Φαϊρούζ, “η ψυχή του Λιβάνου” όπως την αποκαλούν ήδη από τη δεκαετία του 1970, είναι παγκοσμίως γνωστή όχι μόνο για την προσφορά της στο τραγούδι, αλλά και ως σύμβολο ειρήνης και πολιτισμού. Φιγούρα διεθνώς αναγνωρίσιμη, έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες μουσικές σκηνές της Δύσης και της Ανατολής και για τον αραβικό κόσμο αποτελεί σύμβολο της εθνικής του ταυτότητας και της πλούσιας πολιτιστικής του κληρονομιάς.
Η ιδιαίτερη χροιά της φωνής της και η ικανότητά της να ενσωματώνει στις ερμηνείες της στοιχεία διαφορετικών μουσικών παραδόσεων την έκαναν να ξεχωρίσει από πολύ μικρή ηλικία. Έτσι, το μικρό ντροπαλό κορίτσι που μεγάλωσε σ’ ένα χωριό του Λιβάνου και τραγουδούσε τη δεκαετία του ‘40 στη χορωδία του τοπικού ραδιοφώνου, εξελίχθηκε σε μια διεθνώς αναγνωρισμένη σούπερ σταρ, που μαγεύει τα πλήθη με την παρουσία της (το όνομά της εξάλλου σημαίνει “πολύτιμος λίθος”).

http://fei13.yooblog.gr/2007/07/05/330/  
http://fairuzonline.com/

 







Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Jacquelline de Romilly

  

           

                  

                      

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Κώστας Βάρναλης, 36 χρόνια από το θάνατό του

Στις 16 Δεκεμβρίου 1974 έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Βάρναλης.











Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Χριστουγεννιάτικη αφισούλα

Κάνοντας κλικ στο χεράκι(όπου βγαίνει)θα ακούσετε χριστουγεννιάτικα τραγούδια.


Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Mahalia Jackson

Η Mahalia Jackson έχει αποκληθεί " βασίλισσα του gospel (gospel=ευαγγέλιο, αναφέρεται στη μουσική των μαύρων της Αμερικής, η οποία προήλθε από την παράδοση της εκκλησιαστικής λειτουργίας προτεσταντικών εκκλησιών και αναπτύχθηκε γύρω στα 1870, με σαφείς μουσικές επιρροές από τα  σπιρίτσουαλς και τα μπλουζ. Ε.δώ σε χριστουγεννιάτικα τραγούδια













Περισσότερες πληροφορίες για την μεγάλη ερμηνεύτρια στην σελίδα
http://www.mahaliajackson.com/ 

Αλάτι, γεύση και πλούτος!!

Είμαστε μια ομάδα μαθητών του 14ου Γυμνασίου Περιστερίου που ξεκίνησε να εργάζεται πάνω σε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα με θέμα το ΑΛΑΤΙ.

Αν και το αλάτι δεν είναι τρόφιμο, είναι ένα υλικό εντελώς απαραίτητο για τη ζωή των ανθρώπων. Αυτή του η ιδιότητα το έκανε υλικό πολύτιμο και άρα προσοδοφόρο γι αυτούς που το είχαν. Έτσι συσσωρεύτηκε πλούτος και αυτός ο πλούτος έδωσε τη δυνατότητα να φτιαχτούν πλούσιες πόλεις με όμορφα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. Κάποιες πήραν το όνομά τους απ’ αυτό.




Το blog για το πολιτιστικό πρόγραμμα "Αλάτι, γεύση και πλούτος!!" που εκπονούμε αυτή τη σχολική χρονιά. http://alati-14.blogspot.com/

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

το δισάκι μου στον ώμο...: Βιβλία, δίσκοι

το δισάκι μου στον ώμο...: Βιβλία, δίσκοι: "Το καλοκαίρι που μας πέρασε διάβασα ένα πολύ αξιόλογο, κατά τη γνώμη μου βιβλίο. Το 'ΚΡΗΤΗ ΜΟΥ' της Τουρκάλας Σαμπά Αλτινσάϊ, από τις εκδόσε..."


Πολύ ενδιαφέρον ταξίδι που αποτυπώθηκε σε δύο βιβλία είναι αυτό που έκανε ο μεγάλος Άγγλος ταξιδευτής και φιλέλληνας Πάτρικ Λη Φέρμορ όταν το 1933 πέρασε τη Μάγχη και διέσχισε την Ευρώπη μέχρι την Κωνσταντινούπολη πεζός (!!). Το κομμάτι της διαδρομής από το Ρότερνταμ μέχρι τα σύνορα Ουγγαρίας-Σλοβακίας αποτέλεσαν το υλικό για το πρώτο βιβλίο με τον τίτλο "Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ" (A Time of Gifts, 1977). Στα ελληνικά εκδόθηκε από το ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ το 2003. Σπουδαίο βιβλίο, για ένα σπουδαίο ταξίδι, ακτινογραφία των κεντροευρωπαϊκών κοινωνιών σε μια ιστορική στιγμή καθοριστική για ότι συνέβει στην ήπειρό μας τα αμέσως επόμενα χρόνια.

10 Δεκεμβρίου- Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Τι έχει απόμείνει "όρθιο" από τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλο τον κόσμο, αναπτυγμένο και μη; Τα πάντα σαρώνονται, ποδοπατούνται, χάνονται. Παντού άνθρωποι που πονούν, πεινούν, δυστυχούν, βασανίζονται κακοποιούνται, ταλαιπωρούνται, εξευτελίζονται, μεταναστεύουν, ζητιανεύουν, σκοτώνονται. Παιδιά και γυναίκες χωρίς ταυτότητα, χωρίς προσωπικότητα, στόχοι εύκολοι σε μια κοινωνία βίαιη, σκληρή, ανελέητη και ανάλγητη. Πρόσφυγες, μετανάστες, ανάπηροι, άρρωστοι, φτωχοί στο έλεος της μοίρας τους. Πώς έγινε έτσι αυτός ο κόσμος, πού πήγαν τόσοι αγώνες, τόσες θυσίες; Πώς ανεχόμαστε να ξεπουλιέται η ανθρώπινη ζωή για ένα κομμάτι ψωμί, να χάνεται καθημερινά η αξιοπρέπεια η δική μας, του διπλανού μας και όχι μόνο να μην αντιδρούμε αλλά να ψάχνουμε να βρούμε άλλοθι για να δικαιολογήσουμε την αδιαφορία και την απάθεια; Πώς μπορεί κάποιος να νιώθει καλά όταν υπάρχει τόση δυστυχία γύρω του; Ένας κόσμος σε παράκρουση, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να τον βελτιώσουμε αν δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε, αλλά όχι να τον παρακολουθούμε να καταστρέφεται συμπαρασύρωντας τους πάντες και τα πάντα.


Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Στη Στερεά……………της Πελοπόννησος!!!

Όπως είναι γνωστό ο νομός Κορινθίας, αν και νομός της Πελοποννήσου έχει στην «επικράτειά» του και όλίγον από Στερεά Ελλάδα. Γι αυτό το κομμάτι θα πούμε σήμερα.
Η σημερινή Σαββατιάτικη βόλτα μας είχε πολλά. Ήταν κοντά στην Αθήνα, είχε πολύ πράσινο, είχε λίμνη, είχε αρχαιολογικό χώρο, είχε και ένα φάρο(!). Είχε και νόστιμο ψάρι και στο τέλος είχε και καφέ πίσω από το τζάμι να χαζεύουμε τη θάλασσα απ’ έξω που φουρτούνιασε ξαφνικά και μας έδειξε το χειμωνιάτικο πρόσωπό της.
Βόλτα λοιπόν στο Ηραίον, τη Λίμνη Βουλιαγμένης και στο τέλος Λουτράκι. Όσο κοινότυπη βόλτα και αν ακούγεται, για εμάς ήταν μια βόλτα που μας έφερε για πρώτη φορά να γνωρίσουμε ένα σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο και ένα όμορφο, «άγριο» τοπίο με ένα ανθρώπινο έργο του 19ου αιώνα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με τους φίλους μας Χρήστο και Μίνα ξεκινήσαμε για Λουτράκι. Περάσαμε χωρίς να σταματήσουμε συνεχίζοντας για Περαχώρα και Λίμνη Βουλιαγμένης. Βρισκόμαστε στη χερσόνησο Αγρίλαος, στον κόλπο Αλκυονίδων Νήσων Ακολουθώντας τη βόρεια πλευρά αυτής της ιδιόμορφης λίμνης-λιμνοθάλασσας, που στη νότια πλευρά της επικοινωνεί με τη θάλασσα του Κορινθιακού από ένα πολύ στενό άνοιγμα, στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας αυτή τη φορά τις πινακίδες για τον Αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου. Σε λίγο φτάναμε στο ακρωτήριο Μελαγκάβι ή Ηραίον.


Η συνέχεια στο http://disaki.blogspot.com/

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Βάσω Κατράκη

Νοέμβριος 2010 – Ιανουάριος 2011

«Η τέχνη είναι αστραπή, είναι πόνος, είναι γέννα... »
"Γεννήθηκα στο Αιτωλικό του Μεσολογγίου.
 Το Αιτωλικό είναι ένα μικρό νησάκι, που το συνδέουνε με τη στεριά δυο μακριά πέτρινα γεφύρια με πολλές μικρές τοξωτές καμάρες. Το σπίτι μας ήτανε σχεδόν όλο μέσα στη θάλασσα και στη γειτονιά καθότανε όλο ψαράδες. Ένα ξυπόλυτο μελισσολόι τριγύριζε ολοήμερα, με τις γυναίκες τους συνέχεια γκαστρωμένες και τα παιδιά , μπακανιασμένα από την ελονοσία.
Ο πατέρας μου λεγότανε Γιώργης Λεονάρδος κι ήτανε κτηματίας, μα περισσότερο τραγουδούσε κι έψελνε στην εκκλησία με μια σπάνια ωραία, ζεστή φωνή. Όταν τραγουδούσε μαζευότανε κόσμος και κοσμάκης σπίτι μας για να τον ακούσει.
Η μανούλα μου ύφαινε ολοκέντητα λεπτά μεταξωτά και μπαμπακερά και πολύχρωμα μάλλινα κιλίμια. Είχε πάρει κι ένα χρυσό βραβείο σε μια Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι..."(περισσότερα στη σελίδα
http://www.vassokatraki.gr)