Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει
Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ’ αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν’ το κρεβάτι της λημέρι του φονιά
Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα `βρεις μήτε κλειδαριά
Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας
Τώρα που αλλάξαν οι καιροί
μου γράφεις να γυρίσω
να δω μια μέρα πιο καλή
σαν άνθρωπος να ζήσω
Σου στέλνω χαιρετίσματα
με δυο μικρά πουλιά
λιγότερα συνθήματα
και πιο πολλή δουλειά
Μες σε ταβέρνες σκοτεινές
και κρύα καφενεία
με ένα ρεμπέτικο μου λες
πως φταίει η κοινωνία
Μουσική : Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι : Μιχάλης Μπουρμπούλης
Ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου