Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Το δέντρο με τα τσόκαρα

Είναι ορισμένες ταινίες που έχουν χαραχθεί για πάντα στο νου και στην καρδιά για το θέμα τους, την ποιητικότητά τους, την αυθεντικότητά τους, τη ζωντάνια των χαρακτήρων τους , τα συναισθήματα που προκαλούν. 
"Το δέντρο με τα τσόκαρα"(L' albero degli zoccoli) του Ερμάνο Όλμι είναι μία από αυτές. Σε μια περιοχή της Λομβαρδίας του 19ου αι. ζουν πέντε οικογένειες που αγωνίζονται μέσα σε πολύ σκληρές συνθήκες να επιβιώσουν. Δεν έχουν τίποτε δικό τους, όλα ανήκουν στον αφέντη. Οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες , πραγματικοί χωρικοί της περιοχής και οι ερμηνείες συγκλονιστικές. Η σκηνοθεσία αριστουργηματική αποδίδει  ρεαλιστικά και συγχρόνως ποιητικά τόσο τη ζωή των χωρικών όσο και τους φυσικούς χώρους μέσα στους οποίους αυτή διαδραματίζεται.

Η ταινία βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1978.
Εδώ με αγγλικούς υπότιτλους, αλλά εύκολα κατανοητούς .


4 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Στον ουρανό τη γύρευα, στη γη τη βρήκα αυτήν την ταινία.
Δεν την είχα δει στον καιρό της και την έψαχνα χρόνια.

Κάποια στιγμή θα τη δω (σύντομα), έστω με ...δόσεις. Έχει και 3 ώρες διάρκεια, βλέπεις.

Α, να 'σαι καλά, βρε Σοφία μου!

κ.κ.

sofia είπε...

Πώς σου είχε ξεφύγει; Αξίζει τις ώρες της. Να προσπαθήσεις να τη δεις χωρίς διακοπές. Άσε που νομίζω ότι έχουμε επιστρέψει στο περιβάλλον και στην εποχή της ταινίας.

Σε ευχαριστώ. Να' σαι και εσύ καλά.

Ανώνυμος είπε...

Το δέντρο με τα τσόκαρα, αλλα και το ελληνικό "το δέντρο που πληγώναμε", έχουν ομορφιά,αλήθεια, ήμερο, ανθρώπινο,χαϊδευτικό βλέμμα.Και πάλι ευχαριστώ...αθηνά.

sofia είπε...

"Το δέντρο που πληγώναμε" ανήκει και αυτό στις πολύ λίγες ελληνικές ταινίες που έχω αγαπήσει.

Να' σαι καλά Αθηνά.