Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Κοιτώ τα πόδια μου...


    Κοιτώ τα πόδια μου και λύπηση μεγάλη με καταλαμβάνει, στεγνά και κουρασμένα, όπως τα βλέπω, γεμάτα φλύκταινες και κάλους.
   Πόσες φορές σε κάρβουνα πατήσανε, για μένα, αναμμένα, πόσες φορές, κλοτσώντας το βυθό, με γλίτωσαν απ' τον πνιγμό και μ' έφεραν ξανά στην επιφάνεια, και τι αποστάσεις, τι λαβύρινθους, ματαίως διανύσανε για να με οδηγήσουν στην ψυχή μου!
   Όταν σημάνει η σάλπιγγα της Κρίσης και κριθώ, ας πάω ο μισός στην κόλαση που μού ταιριάζει κι ας πάνε τα φτωχά τα πόδια μου, επιτέλους, να περπατήσουν στη δροσιά, στο μαλακό γκαζόν του Παραδείσου.

Αργύρης Χιόνης , Εσωτικά Τοπία , ποιήματα, Νεφέλη , Αθήνα 1991

8 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Yπέροχα τρυφερός Αργύρης Χιόνης, υπέροχή μου Σοφία, με τις εξαιρετικές σου αναρτήσεις κάθε φορά.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά θυμήθηκα το επίσης δικό του:

Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις,
πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς.

κλπ.κλπ.

κ.κ.

sofia είπε...

Ίσως γιατί " Ελάχιστος, μόλις ορατός διά γυμνού οφθαλμού, ένας άνθρωπος ταξιδεύει μες στο ποτήρι του και ναυαγεί" (επίσης δικό του)

Σε ευχαριστώ για τα τόσο καλά σου λόγια
καλή μου κ.κ

Ανώνυμος είπε...

Πόσο σπουδαίος ποιητής! Λέει όσα φαίνονται απλά, που δεν τα σκεφτήκαμε εμείς, αλλά εκείνος, για όλους μας.Ποιό βιβλίο μού προτείνεις Σοφία για να τον γνωρίσω;Ευχαριστώ, Αθηνά, και καλό μήνα!

ΚΩΣΤΑΣ είπε...

Μπραβο.
Εξαιρετικη αναρτηση.
Μας οδηγεις σε ατραπους σπουδαιες.
Προσωπικα σε ευχαριστω.

sofia είπε...

Καλησπέρα Αθηνά καλό μήνα επίσης.
Δύο βιβλία του Αργύρη Χιόνη έχω διαβάσει εκτός από την ποιητική συλλογή Εσωτικά Τοπία
Το πρώτο ήταν το " Όντα και μη όντα" και το δεύτερο "Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες" . Εξαιρετικά και τα δύο.Να τα διαβάσεις οπωσδήποτε.

Να' σαι καλά

sofia είπε...

Καλώς ήλθες Κώστα.
Εγώ ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο.

Να' σαι καλά

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 είπε...

Σοφία με συγκίνησες.Σκέφτηκα αυτόματα τα πόδια των γονιών μου.Πόδια δουλεμένα, πόδια κουρασμένα, πόδια πρησμένα.Ειδικά τα πόδια του πατέρα μου-συχωρεμένου πιά-, πόδια χτυπημένα και σημαδεμένα από τους Σουρλαίους στη διάρκεια του εμφύλιου.Να είσαι καλά...

sofia είπε...

Αγαπημένοι μαθητές του Γ3 και Γ4 συγκινητικό το σχόλιο σας. Έχω μιαν ιδιαίτερη ευαισθησία τόσο στην εικόνα των κουρασμένων και ταλαιπωρημένων ποδιών όσο και των δουλεμένων χεριών. Συνώνυμα του αγώνα της επιβίωσης, της αξιορέπειας και της περηφάνειας χρειάστηκαν πολλές φορές να ματώσουν και τα δύο.

Ευχαριστώ.
Να'στε καλά