Όταν γεννιούνται οι άνθρωποι , ο ήλιος ανθίζει.

     Γιορτινή μέρα η σημερινή. Χαρούμενη , φωτεινή και μυρωδάτη. Πάντα μου άρεσε που γεννήθηκα Μάη μήνα μέσα στην καλύτερη ώρα της άνοιξης. Ίσως γι'αυτό ποτέ δεν μελαγχολώ την ημέρα των γενεθλίων μου, αλλά νιώθω χαρούμενη και ευτυχισμένη . Τα χρόνια που περνούν δεν με ενοχλούν. Το αντίθετο θα έλεγα, τα απολαμβάνω. Δεν θα μου άρεσε να γύριζε ο χρόνος πίσω , δεν θα μου άρεσε να ξαναγινόμουν δέκα, δεκαοκτώ, είκοσι, τριάντα ή σαράντα. Μου αρέσει που σήμερα κλείνω τα πενηνταδύο γιατί η κάθε στιγμή της ζωής μας έχει τη δική της χάρη και γοητεία. Χαίρομαι που διένυσα μισόν αιώνα ζωής με καλές και άσχημες στιγμές αλλά όλες με την ομορφιά τους και τα διδάγματά τους.

    ΄Οταν ήμουν πολύ μικρή μού φαινόταν μακρινή αυτή η εποχή και θεωρούσα πολύ γέρους τους ανθρώπους αυτής της ηλικίας. Φτάνοντας ως εδώ διαπίστωσα ότι ο χρόνος είναι σχετική έννοια και η νεότητα δεν εξαρτάται από αυτόν. Όλα εξαρτώνται από την φιλοσοφία , τη στάση και τον τρόπο ζωής. 

Ποτέ δεν μου άρεσε η μιζέρια και η γκρίνια και πάντα προσπαθούσα μέσα και από τις πολύ δύσκολες στιγμές να διακρίνω τη φωτεινή πλευρά της ζωής και έτσι πορευόμουν. Με χαμόγελο και αισιοδοξία, γιατί η νεότητα είναι στο μυαλό και στην καρδιά όχι στο σώμα. Η εξωτερική ομορφιά είναι εφήμερη και παρέρχεται και γι' αυτό δεν με καταδυνάστευσε , δεν με αιχμαλώτισε. Έτσι δεν με ενοχλούν τα γκρίζα μαλλιά , γιατί δεν τα ταύτισα με το πέρασμα του χρόνου. Ούτε οι σωματικές αλλαγές με απασχόλησαν γιατί τις θεώρησα φυσιολογικές . Πάντα όμως με ενδιέφερε η υγεία του σώματος και του πνεύματος και γι' αυτό με κάθε τρόπο προσπαθώ να αποτρέψω τη γήρανσή τους.

     Ευχαριστώ τη ζωή για όλα όσα μου πρόσφερε απλόχερα μέχρι τώρα , για τα όμορφα και τα άσχημα, για τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου  αλλά και για κείνους που νιώθω κοντά μου, για τη δύναμη και το πείσμα, για τη γνώση και τη σοφία.

     Η ζωή είναι ωραία!

Το κέρασμά μου

Στίχοι: Κώστας Φασουλάς
Μουσική: Nicola Piovanni
Πρώτη εκτέλεση: Καλλιόπη Βέτα

Δες πιο πέρα κι απ' το φως.
Δες, δεν είσαι μοναχός.
Δες πιο πέρα κι απ' τον πόνο,
τη νύχτα που περνά,
σα γέλιο μάνας, μάνας που γεννά.

Δες στου χρόνου τη φωτιά.
Δες, πώς άντεξε η καρδιά.
Δες το ξάφνιασμα της λύπης,
σα χαίρεται η ψυχή και βγαίνει
βόλτα, βόλτα στη βροχή.

Δες μ'ένα βλέμμα πόσα λες.
Δεν ξοφλήσαμε, μη κλαίς
και πιάσε πάλι το χορό.
Δες με τι πάθος τραγουδώ,
όσο πιο ψηλά πετώ,μου φτάνει
μόνο να είσαι εδώ.

Δες του ανέμου την οργή.
Δες πώς παίζει σαν παιδί.
Δες το λίκνισμα της μέρας,
σα χαίρεται η καρδιά κι αλλάζει
χρώμα, χρώμα και τροχιά

 Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το  ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου, Επέτειος Γενεθλίων