Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Τα αιωνόβια δέντρα

         " ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ , γενικά, είναι σοφά πλάσματα, και είναι σοφά γιατί έχουν μεγάλη υπομονή. Γεννιούνται απ'το χώμα, μικρά μικρά, σαν χορταράκια, και, σιγά σιγά, δένουν κορμό, δένουν κλαδιά και γίνονται τεράστιοι γίγαντες, έτσι που να μπορούμε να καθόμαστε τα καλοκαίρια κάτω απ' τη σκιά τους να δροσιζόμαστε. Ακόμη όμως πιο σοφά είναι τα αιωνόβια δέντρα, αυτά δηλαδή που ζουν χρόνια πολλά, ολόκληρους αιώνες. Τα κυπαρίσσια, για παράδειγμα, και τα πλατάνια κι οι ελιές κι οι δρύες...Καταλαβαίνετε πόση σοφία έχουν θησαυρίσει αυτά τα δέντρα μέσα στους αιώνες, τι έχουν δει τα μάτια τους;

      Τα αιωνόβια δέντρα ήταν κιόλας εδώ, όταν ο άνθρωπος ταξίδευε ακόμη με τα πόδια ή καβάλα σε υποζύγια, άλογα, δηλαδή, μουλάρια ή γαϊδούρια. Κι όσο περνούσανε τα χρόνια, τον είδαν να ξυπνά, σιγά σιγά, και να ανακαλύπτει, πρώτα, τα κάρα και τις άμαξες και, ύστερα, τα τρένα, τ' αυτοκίνητα, τ'αεροπλάνα, τα διαστημόπλοια...
Οι άνθρωποι ανακαλύπτανε και φεύγανε` τα αιωνόβια δέντρα μένανε πάντα εδώ, συγκεντρώνοντας, ανάμεσα στους αλλεπάλληλους κύκλους του κορμού τους, γνώσεις ανεκτίμητες. Γίνανε κάτι σαν βιβλιοθήκες` μέσα στα κύτταρά τους είναι γραμμένη όλη σχεδόν η ιστορία του ανθρώπινου είδους.

   Δεν είναι όμως μόνο γι' αυτό σοφά τα αιωνόβια δέντρα. Οι ρίζες τους, έτσι που χώνονται βαθιά, όλο και πιο βαθιά, μέσα στο χώμα, βρίσκονται πολύ κοντά στην καρδιά της γης και συνομιλούν μαζί της και μαθαίνουν απ' αυτήν μυστικά που είναι άγνωστα στον Επάνω Κόσμο. Τα κλαδιά τους, πάλι, τα πανύψηλα κλαδιά τους, που χαϊδεύουν με τα φύλλα τους το μέτωπο του ουρανού, ακούνε ιστορίες που τους λένε τ' άστρα, ιστορίες που ποτέ τους δε θα μάθουνε οι άνθρωποι, όσους πυραύλους και αν στείλουν στο διάστημα, ιστορίες που μπορούν να καταλάβουν μόνο οι ποιητές και τα παιδιά, κι όσοι από τους μεγάλους μείνανε παιδιά.

      Τα αιωνόβια δέντρα γνωρίζουνε ακόμη την παγκόσμια μουσική και ιστορία και γεωγραφία, γιατί, εκτός από τα ντόπια πουλιά που καθημερινά κουρνιάζουν πάνω τους, έρχονται εκεί , κατά εποχές, να ξαποστάσουν πουλιά χωρίς πατρίδα, ταξιδιάρικα πουλιά, μεταναστευτικά, όπως τα λένε. Από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου φτάνουνε τα πουλιά αυτά, κι ώσπου να πάρουνε ανάσα, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους, προσφέρουν, ως αντίδωρο για τη φιλοξενία, κελαηδισμούς πρωτάκουστους και μαγικές περιγραφές άγνωστων τόπων και λαών.

     Ω, ναι, τα αιωνόβια δέντρα ξέρουνε τα πάντα για τη ζωή των σκουληκιών κάτω απ' το χώμα, για τη ζωή των μυρμηγκιών και των θηρίων πάνω στο χώμα, για το τραγούδι των πουλιών και του ανέμου πάνω απ' το χώμα. Τα αιωνόβια δέντρα είναι πάνσοφα` γι' αυτό και υποδέχονται, μ' ένα χαμόγελο επιείκειας, τον ξυλοκόπο που τα σωριάζει στο χώμα."

Αργύρης Χιόνης , Όντα και μη Όντα, Γαβριηλίδης , 2008, β΄έκδοση

12 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που παρουσιάζεις τον Αργύρη Χιόνη, έναν πολύ σπουδαίο ποιητή και άνθρωπο πολύ χαμηλών τόνων.

ΈΝΑΣ ΛΥΚΟΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΑΣ

Διψάω γι’ ἀγάπη πεινάω γι’ ἀγάπη πονάω γι’ ἀγάπη
Οὐρλιάζω γι’ ἀγάπη πεθαίνω γι’ ἀγάπη ἀλλά
Εἶμαι ὁ λύκος ὁ κακός ὁ λύκος καί δέν γίνεται
Δέν εἶναι δυνατόν τέτοια αἰσθήματα νά ἔχω
Γιατί ἄν τό μάθουνε τά πρόβατα
θά πέσουνε νά μέ σπαράξουν
(Αργύρης Χιόνης)


Φιλιά
κ.κ.

sofia είπε...

Τον Αργύρη Χιόνη δεν τον ήξερα. Τον γνώρισα μέσα από ένα κείμενο που είχε αναρτήσει ο καλός φίλος που υπογράφει Ανεμόεσσα. Αναζήτησα βιβλία του και μου αρέσει πολύ. Κρίμα που έφυγε τόσο νέος.

Και έχω μιαν αδυναμία στα χαμηλά προφίλ.

Μου αρέσει και ο λύκος ο αισθηματίας.

Να είσαι καλά
και ευχαριστώ για τη συμβολή σου.

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα.

"Τα αιωνόβια δέντρα είναι πάνσοφα` γι' αυτό και υποδέχονται, μ' ένα χαμόγελο επιείκειας, τον ξυλοκόπο που τα σωριάζει στο χώμα."

Πόσοι συνειρμοί...

Πολύ ωραίο κείμενο.
Μου άρεσε ο Χιόνης, δεν τον ήξερα.
Επίσης, δεν αντέχω άλλους "υψηλούς τόνους"...

Καλή δύναμη!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Από τα ωραιότερα κείμενα!!!
Αν μας επιτρέπεις να το αναδημοσιεύσουμε στη στήλη μας "Εμφαση"...

Roadartist είπε...

Υπέροχος και αγαπημένος μου ο Χιόνης, και η πρώτη φωτογραφία πραγματικά ονειρική!

sofia είπε...

Καλημέρα Οικοδόμε,

Εμένα μου αρέσει πολύ και αυτό:

" Οι άνθρωποι ανακαλύπτανε και φεύγανε` τα αιωνόβια δέντρα μένανε πάντα εδώ, συγκεντρώνοντας, ανάμεσα στους αλλεπάλληλους κύκλους του κορμού τους, γνώσεις ανεκτίμητες. Γίνανε κάτι σαν βιβλιοθήκες` μέσα στα κύτταρά τους είναι γραμμένη όλη σχεδόν η ιστορία του ανθρώπινου είδους."

Ολόκληρη φιλοσοφία για τη ζωή.

Ευχαριστώ.

Να είσαι καλά.

sofia είπε...

Καλημέρα Ευρυτάνα Ιχνηλάτη

Αφού σου αρέσει,να το πάρεις.

Δεν σου έχω πει να μη με ρωτάς; Μπορείς να αναδημοσιεύεις ό,τι σου αρέσει.
Εγώ σε ευχαριστώ για την τιμή.

Να είσαι καλά.

sofia είπε...

Καλημέρα Roadartist,

Η φωτογραφία τραβηγμένη λίγα μέτρα πιο κάτω από 'κει που μένω. Ακόμη εξακολουθεί να υπάρχει και αυτή η Ελλάδα.

Ευχαριστώ.

Να ε'ισαι καλά

photoioannina είπε...

Είναι πάρα πολλές οι φορές που έχω αναρρωτηθεί τι θα μπορούσε να μου εξιστορήσει ο αιωνόβιος πλάτανος στο χωριό μου, αν μπορούσε κάποια στιγμή να μου μιλήσει!!!
Η ανάρτησή σου με έκανε να το σκεφτώ και πάλι περισσότερο έντονα.
Καλημέρα.

sofia είπε...

Αγαπητέ Φωτογράφε,
όταν ήμουν μικρή, μας έλεγαν στο σχολείο, να βγούμε στην αυλή, να καθίσουμε κάτω από τους μεγάλους ευκάλυπτους, που ήταν γύρω γύρω και να κάνουμε ησυχία. Τότε θα ακούγαμε τα δέντρα να μιλάνε με το θρόισμα των φύλλων τους. Και έτσι γινόταν γιατί ήμασταν παιδιά και η φαντασία μας κάλπαζε και ακούγαμε τα δέντρα γιατί θέλαμε να τα ακούσουμε. Ακόμα έχω τον ήχο μέσα στα αυτιά μου.
Κάπου μέσα στο κείμενο το γράφει και ο Χιόνης:
" Τα κλαδιά τους, πάλι, τα πανύψηλα κλαδιά τους, που χαϊδεύουν με τα φύλλα τους το μέτωπο του ουρανού, ακούνε ιστορίες που τους λένε τ' άστρα, ιστορίες που ποτέ τους δε θα μάθουνε οι άνθρωποι, όσους πυραύλους και αν στείλουν στο διάστημα, ιστορίες που μπορούν να καταλάβουν μόνο οι ποιητές και τα παιδιά, κι όσοι από τους μεγάλους μείνανε παιδιά."

Αν αφήσεις τη φαντασία σου ελεύθερη θα ακούσεις τις ιστορίες του. Σκέψου μόνο τι έχει δει και ακούσει ένας πλάτανος στην πλατεία του χωριού. Όσο πιο μεγάλος τόσο πιο πολλά.

Να είσαι καλά.

Ange Alexiou είπε...

Σοφία, πολύ όμορφο! Θα ψάξω κι εγώ περισσότερο για τον Αργύρη Χιόνη.

sofia είπε...

Καλησπέρα misoagnosti,

Να ψάξεις, αξίζει τον κόπο. Εμένα μου αρέσει και για έναν άλλο λόγο: είχε εγκαταλείψει την πόλη και ζούσε στο Θροφαρί της ορεινής Κορινθίας.