μέσα στη ζεστή σου γειτονιά;
Να το τραγουδήσεις απ’ του αλήτη,
αν μπορείς την ξέσκεπη γωνιά.
Να το τραγουδήσεις με το χτίστη
στ’ ανεμοδαρμένο του γιαπί
με την εργατιά, γεμάτη πίστη
που τους πάγους σπάει με το τσαπί.
Να το τραγουδήσεις ζευγολάτης
της κρουσταλλιασμένης γης σποριάς
στα ψηλά γιδόστρατα αγωγιάτης,
που στο χιόνι τα ’θαψε ο βοριάς.
Να το τραγουδήσεις στο σοκάκι,
σαν εμένανε, όπως, μια βραδιά,
χιόνι από το τρύπιο μου σακάκι
γέμιζε την άδεια μου καρδιά.
Πηγή : e- poema
2 σχόλια :
Tι ωραίο ποίημα.
Μου είναι πολύ οικείο, δεν θυμάμαι από πού, κάποιο ανθολόγιο, βιβλίο γλώσσας ίσως;
Σκέφτομαι πόσο λείπει η ενσυναίσθηση στους περισσότερους, κατάσταση που μας θυμίζει τόσο ανθρωπινά (με τον τόνο στο "νά") ο ποιητής.
Πώς πάει ο χειμώνας στην ΄Ηπειρο;
κ.κ.
Πολύ σωστά το γράφεις, λείπει η ενσυναίσθηση , πάντα έλειπε. Χαίρομαι που σου αρέσει, που κάτι σου θυμίζει, που σου είναι οικείο.
Ο χειμώνας στην Ήπειρο καλά κρατεί. Κρύο, πολλές βροχές, αέρηδες και ορισμένες φορές χιόνι, όπως τώρα.
Την καλησπέρα μου
Δημοσίευση σχολίου