Για την Εργατική Πρωτομαγιά , τους αγώνες των λαών, τις θυσίες και τα γενέθλια του ποιητή.
Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί νάναι κι από αίμα
- όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα -
μπορεί νάναι κι απ' το λιόγερμα που χτυπάει στον απέναντι τοίχο.
Κάθε δείλι τα πράγματα κοκινίζουν πριν σβήσουν
κι ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ' τα κάγκελα
είναι οι φωνές των παιδιών και το σφύριγμα του τραίνου.
Τότε τα κελλιά γίνονται πιο στενά
και πρέπει να σκεφτείς το φως σ' έναν κάμπο με στάχυα
και το ψωμί στο τραπέζι των φτωχών
και τις μητέρες να χαμογελάνε στα παράθυρα
για να βρεις λίγο χώρο ν' απλώσεις τα πόδια σου.
Κείνες τις ώρες σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου,
γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα
το τσιγάρο κομμένο στη μέση γυρίζει από στόμα σε στόμα
όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος - βρίσκουμε τη φλέβα
που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης. Χαμογελάμε....
...Μ' όλο που το ξέρεις πως έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει...
Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Πολιτικών Κρατουμένων
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΙ ΛΗΜΝΟΥ,
Δεκέμβριος 1948 - Φεβρουάριος 1949
Γιάννης Ρίτσος, Καπνισμένο τσουκάλι, Κέδρος 1977, 13η έκδοση
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης, Τανια Τσανακλίδου
2 σχόλια :
ΣΙΚΑΓΟ - ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1886
Με αίτημα αιχμής την καθιέρωση του 8ωρου ξεσπούν μεγαλειώδεις απεργίες χιλιάδων εξαθλιωμένων εργατών που αργοπέθαιναν δουλεύοντας σα δούλοι από 12 ως 16 ώρες την ημέρα. Οι απεργοί εργάτες του Σικάγο αντιμετωπίζονται με ωμή βία από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής και τους πληρωμένους μπράβους των εργοδοτών. Επακολουθούν σφοδρές συγκρούσεις. Στη συνέχεια, μέσω μιας στημένης δίκης-παρωδίας, 4 πρωτοπόροι μαχητές απεργοί της εξέγερσης οδηγούνται στις αγχόνες. Ατρόμητοι οι ηρωικοί μελλοθάνατοι τραγουδούν επαναστατικούς ύμνους του εργατικού κινήματος, ενώ ακόμη και την ύστατη ώρα, μπροστά στα ικριώματα, καταγγέλλουν με γενναιότητα το ένοχο σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς. Ένας από αυτούς, ο Αύγουστος Σπάις, θα φωνάξει πριν τον κρεμάσουν: «Θα έρθει κάποτε ο καιρός που η σιωπή του θανάτου μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές μας που στραγγαλίζετε εδώ σήμερα»! Τα επόμενα χρόνια το 8ωρο κατοχυρώνεται…
Σήμερα , μετά από τόσα χρόνια, τα 3 οχτάρια δεν ισχύουν και χρειάζονται σκληροί αγώνες για να επαναφέρουμε τα αυτονόητα. Μεσαίωνας και δουλοπαροικία στα εργασιακά.
Προς το παρόν στις εθνικές οδούς και στις ψησταριές η Ελλάδα αναστενάζει και οι νεότερες γενιές το μόνο που ξέρουν είναι για τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια.
Είναι μακρύς και πολύ δύσκολος ο δρόμος του μέλλοντος φίλε Ευρυτάνα Ιχνηλάτη και ο καθένας ας αναλογιστεί τις ευθύνες του.
Να' σαι καλά
Καλό μήνα
Δημοσίευση σχολίου