Dulce Pontes

Dulce Pontes

Γεννήθηκε στο Μοντσίζο της Πορτογαλίας το 1969 και κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Εθνικό Φεστιβάλ τραγουδιού της χώρας της το 1991. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα εκπροσώπησε την Πορτογαλία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision όπου κέρδισε το βραβείο καλύτερης ερμηνείας. Ήταν η πρώτη φορά που ολόκληρη η Ευρώπη και ο κόσμος άκουγε την υπέροχη φωνή της.
Αυτό ήταν και το σημείο εκκίνησης για τη μεγάλη τραγουδίστρια. Άρχισε να ψάχνει για τις ρίζες της πορτογαλικής μουσικής, συμπεριλαμβανομένης και της παραδοσιακής φάντο, την οποία κατάφερε να «ζωντανέψει» ξανά, αν και θεωρείτο ξεπερασμένο είδος.
Όπως απέδειξε με τα χρόνια και τις δισκογραφικές δουλειές της, η Ντούλτσε Πόντες δεν επαναλαμβάνει το μουσικό παρελθόν, και η φωνή της δεν περιορίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο στυλ ή σε κάποια όρια. Ο τρόπος που ερμηνεύει, από μόνος του, είναι ένα είδος μουσικής. Έτσι, ακόμη και όταν τραγουδάει ροκ, ποπ, φάντο ή κάποιο παραδοσιακό τραγούδι άλλης χώρας, είναι μοναδική.
Θα μπορούσε να είχε γίνει χορεύτρια αλλά στη σχολή χορού που πήγε στα 14 χρόνια της της είπαν ότι ήταν αργά για να αρχίσει μαθήματα.
Το 1992 κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ της «Λουσιτάνα» και από τον επόμενο χρόνο, με τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά της, το «Λάγκριμας», γίνεται πολίτης του κόσμου. Ακολουθεί το άλμπουμ «Α Μπρίσα ντο Κορακάο» (1995), το διπλό λάιβ «Καμίνος» (1996), οι συνεργασίες της με τον Αντρέα Μποτσέλι και τους Βραζιλιάνους Σιμόνε και Γκαετάνο Βελόσο.

Το 2003, στο άλμπουμ «Φόκους Μορικόνε εντ Ντούλτσε Πόντες», ερμηνεύει συνθέσεις του Ένιο Μορικόνε, που συμμετέχει ο ίδιος στην ηχογράφηση. Στην τελευταία δισκογραφική της δουλειά, το «Ο Coracao Tem Tres Ρortas» (Η καρδιά έχει τρεις πόρτες) επιχειρεί τη μεγάλη στροφή στην καριέρα της, την επιστροφή της στα φάντο. Θα τολμούσαμε να πούμε ότι ξεπερνά ακόμη και το είδωλο Αμάλια Ροντρίγκεζ (στην οποία μάλιστα αφιέρωσε το άλμπουμ της), την πρέσβειρα των φάντο η οποία θαύμαζε και χειροκροτούσε το νέο «διαμάντι» της Πορτογαλίας.
Πολύ σημαντικές είναι οι «ελληνικές» συνεργασίες της Ντούλτσε Πόντες με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Στέφανο Κορκολή και την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Μακεδονία» το 2009 και στην ερώτηση ποια θεωρεί κοινά στοιχεία στη μουσική της πατρίδας της και στην ελληνική μουσική απάντησε: «Είναι πολλά. Ζούμε στην ίδια περιοχή, στη Μεσόγειο, που είναι οι θάλασσά μας. Θα έλεγα ότι μοιραζόμαστε κοινή ζωή, αισθήσεις και αισθήματα. Έχουμε ίδια προβλήματα, όπως το πάθος, η φτώχεια, η νοσταλγία, η αγάπη, ο θάνατος, τα οποία οι λαοί μας αντιμετωπίζουν λίγο πολύ με την ίδια φιλοσοφία. Άρα είναι κοινός ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν Έλληνες και Πορτογάλοι. Η μουσική είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο έκφρασης, αν όχι το καλύτερο. Είναι σίγουρο ότι η δική μας μουσική, το φάντο, είναι πολύ κοντά στη δική σας μουσική, το ρεμπέτικο, όπως είναι και κοντά στο ισπανικό φλαμένκο. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να κάνω ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει αυτά τα τρία είδη μουσικής».

Οι πληροφορίες από το Μουσικοδρόμιο

Περισσότερα τραγούδια εδώ