Victor Jara , σύμβολο ελπίδας και φωτός

 Ο Victor Jara, συνέδεσε με έναν μοιραίο τρόπο τη ζωή του, με την παρουσία του Σαλβαδόρ Αλιέντε στη Χιλή. Ένας σπουδαίος τραγουδοποιός, συνειδητοποιημένος πολιτικά, τραγούδησε για τα βάσανα του λαού, ένα δυναμικό μέλος του Nueva Cancion, ενός πολιτικού- μουσικού ρεύματος που περιελάμβανε τους πιο ριζοσπαστικούς Χιλιανούς μουσικούς. Τάχθηκε στο πλευρό του Αλιέντε, συμμετέχοντας στις περιοδείες του (μαζί με τον Πάμπλο Νερούδα), δίνοντας συναυλίες απ άκρου εις άκρο στη Χιλή.

Το όνομα και η μουσική του Χάρα ταυτίστηκαν σχεδόν με τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που συνέβαιναν στην χώρα. Την ημέρα του πραξικοπήματος του Πινοσέτ, συνελήφθη και βασανίστηκε. Μέσα σε ελάχιστες μέρες ένα ολόκληρο έθνος βυθίστηκε σε ένα βαθύ φασιστικό σκοτάδι, και τρεις άνθρωποι χάθηκαν.

Ο ενσαρκωτής της κοινωνικοπολιτικής αλλαγής, ο ποιητής των οραμάτων μιας ολόκληρης ηπείρου, ο τροβαδούρος των ημερών που έρχονταν. Μια τραγική μοίρα έμελλε να συνδέσει τη ζωή τους, τους αγώνες τους, τις μέρες θριάμβου, το μαρτυρικό τους τέλος.

Ο Αλιέντε, ο Νερούδα και ο Χάρα, έγιναν σύμβολα ζωής, ελπίδας και φωτός.

Τα παιδικά χρόνια του Χάρα

Η ζωή του ήταν μια αντανάκλαση τις χώρας του, στα ταραχώδη χρόνια στα οποία έζησε.
Ο Victor Jara μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη τις Χιλής, και χάρις στο ταλέντο του και την αγάπη του για τον λαό τις Χιλής, έγινε αγαπητός και δημοφιλής στον πληθυσμό τις Xιλής, αλλα και τις Λατινικής Αμερικής.

Ο Victor Jara γεννήθηκε σε μια μικρή πολη έξω από τo Santiago. Οι γονείς του ήταν αγρότες, Amanda και Manuel εργάζονταν πολύ σκληρά για ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις τις καθημερινής ζωής. Παράλληλα στο σπίτι επικρατούσε αναστάτωση εξαιτίας του αλκοολικού πατέρα.

Μετά από πολλά δύσκολα χρόνια μετακινήθηκαν προς την επαρχία ώστε ο πατέρας να ασχοληθεί με αγροτικές δουλειές, όπου παράλληλα δούλευε και ο Victor για να συνεισφέρει στα έξοδα του σπιτιού καθώς υπήρχαν στην οικογένεια μικρότερα αδέλφια και αδελφές. Τραγουδούσε από μικρός και έπαιζε στην κιθάρα του πολλά παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια τις Χιλής όπου μεγάλη επιρροή σε αυτό άσκησε η μητέρα του.

Το ξεκίνημα στη μουσική

Ο Victor τελειώντας τo γυμνάσιο ασχολήθηκε με την λογιστική. Δυστυχώς η μητέρα του πέθανε όταν ο Victor ήταν 15 χρόνων. Μετά την στρατιωτική του θητεία επέστρεψε στην γενέτειρα του όπου αντιμετώπισε την ανεργία. Έτσι άρχισε με ζήλο να μαθένει τα παραδοσιακά τραγούδια τις Χιλής μαζί με μια ομάδα φίλων του.

Εκείνη την περίοδο ανέπτυξε ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τo θέατρο. Με τον καιρό απέκτησε τόση εμπειρία όπου και συμμετείχε σε παρα πολλές θεατρικές παραγωγές. Παράλληλα εμφανιζόταν σε ένα μικρό cafe του Santiago όπου σιγά σιγά απέκτησε τo κοινό του .Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου άρχισε να αναμιγνύεται με την πολιτική τις Χιλής. Τo 1966 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Victor Jara.

Τα επόμενα χρόνια συνέχισε ως διευθυντής θεάτρων αλλα ασχολούταν παράλληλα όλο και περισσότερο με τα τραγούδια και τις πολιτικές του δραστηριότητες.
Τέλος τo 1970 άφησε την ζωή του θεάτρου για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τον λαό τις Xιλής μέσο τον τραγουδιών και τις πολιτικής του.

Η "μουσική μεταρρύθμιση"

Τα τραγούδια του Jara εκφράζουν τους απλούς ανθρώπους τις Χιλής. Είχε μια μεγάλη αγάπη για την εργατική τάξη. Λόγο της μεγάλης αγάπης για την χώρα του τα τραγούδια του επιτίθονταν ενάντια στις αδικίες στην κοινωνία και τα πολιτικά σκάνδαλα. Στον Jara οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος η μουσική μεταρρύθμιση γνωστή ως nueva cancion (νέο τραγούδι)
Μέσα από τα τραγούδια του μπόρεσε να εκφράσει τις πολιτικές του ιδέες.

Ο πολιτικός αγώνας

Στήριξε την πολιτική του Salvador Allende και μαζί με άλλους τραγουδιστές έδωσε συναυλίες υπέρ του. Μια από αυτές ήταν η συναυλία στο στάδιο τις Χιλής όπου αμέσως μετά από αυτήν τις προεκλογική εκστρατεία ο Αllende εκλέχθηκε Πρόεδρος. Μαζί με άλλους καλλιτέχνες με κονσέρτα και εκδηλώσεις πλαισίωσαν την προεκλογική εκσταρτεία του Αλιέντε για τις εκλογές του 1970.

Η δολοφονία του Βίκτορ Χάρα

Την ημέρα του πραξικοπήματος ο Βίκτορ Χάρα ήταν στην δουλειά του στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο. Περικυκλώθηκε από τους στρατιώτες του καθεστώτος του Πινοσέτ και συνελήφθη. Για πέντε ημέρες κρατήθηκε και βασανίστηκε σε υπόγεια κρατητήρια και μυστικές φυλακές, χωρίς τροφή και νερό.

Οι σύντροφοι του που σώθηκαν από αυτον τον εφιάλτη, λένε ότι ούτε στιγμή δεν νοιάστηκε για τη δική του ζωή. Μοναδική του έγνοια ήταν η κατάσταση των συντρόφων του.

Στο τέλος της πέμπτης μέρας ο Βίκτορ Χάρα μεταφέρθηκε μαζί με άλλους στο Στάδιο του Σαντιάγο, εκεί που λίγο καιρό πριν τραγουδούσε για τον Αλιέντε και τη Δημοκρατία, τώρα πια τόπο μαρτυρίου και σφαγής αμέτρητων αγωνιστών.

Τον βασάνισαν, του έσπασαν τα χέρια, (άλλοι υποστηρίζουν ότι του τα έκοψαν) για να μην μπορεί να παίζει πλέον την κιθάρα του και να εμψυχώνει τους συντρόφους του.

Παρόλα αυτά τα βασανιστήρια, ο Jara συνέχισε τις εμφανίσεις του σε δημόσιους χώρους όπου σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ξυλοκοπήθηκε.

Σε μια από αυτές τις εμφανίσεις του δολοφονήθηκε από τις δικτατορικές στρατιωτικές δυνάμεις του καθεστώτος του Πινοσέτ με οπλοπολυβόλο. Ο Βίκτορ Χάρα με μοναδικό πάθος και δύναμη τραγούδησε το τραγούδι της Λαϊκής Ενότητας και τότε οι εκτελεστές του Πινοσέτ τον γάζωσαν με σφαίρες. Τo πτώμα του μεταφέρθηκε σε ομαδικό τάφο.

Το μόνο που έμεινε ήταν ένα μισοτελειωμένο ποίημα σε ένα βρώμικο κομμάτι χαρτιού που έγραψε κατά τις ημέρες της κράτησης του και του βασανισμού του.

"Η σιωπή και οι κραυγές θα είναι το τέλος του τραγουδιού μου"... 
Του Μιχάλη Αλιάγα  από εδώ