Μελέτα, μα έχε άγρυπνα και ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου στη ζωή...

Δημήτρης Γληνός

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Μάνος Λοΐζος



8 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Όλα υπέροχα, τα σημερινά και τα προηγούμενα, οι επιλογές σου (σε ποιήματα και μουσικές) αγγίζουν την καρδιά μου.
Να 'σαι καλά!



ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!!!

http://www.youtube.com/watch?v=Usl8OBjH0G4


κ.κ.

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχος Μάνος Λοΐζος

sofia είπε...

Μα πού χάθηκες εσύ;

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που με θυμήθηκες και για τις πολύ όμορφες ευχές που μου έστειλες.

Ευχαριστώ και για τα καλά λόγια.

Καλό απόγευμα και να'σαι καλά

sofia είπε...

Γεια σου Έντμιρ,

να'σαι καλά

Ελένη Μπέη είπε...

Να (και θα) τον θυμόμαστε, Σοφία μου.

Πέρασα να σου ευχηθώ χρόνια καλά, δύναμη και κουράγιο.

Ανώνυμος είπε...

Είμαι εδώ και σε παρακολουθώ αδιαλείπτως.
Είπα όμως να αφήσω τα ποιήματα και τα τραγουδια να μιλάνε άνευ σχολίων (αυτό που πάντοτε κάνουν, άλλωστε) και να μείνω με το συναίσθημα που μου γεννάνε...
Καιρός για σιωπή...

http://www.youtube.com/watch?v=BvsX03LOMhI

Αδιόρθωτη πάντως...
Να που πάλι δεν μπορώ να αντισταθώ:

ΠΝΟΗ

Σα να ‘µαστε νερό, αέρας
Ανταµώσαµε και µοιραστήκαµε
Χωρίς να θέλουµε.

∆ε σ’ ήξερα
∆ε µ΄ είχες δει ποτέ,
Όµως γίναµε σύντροφοι
Μιαν άπειρη στιγµή
Που στέγασε κάτι άγνωστο,
∆ικό µας.

∆εν ξέρω τι.
Μια σκέψη, ίσως, ίδια
Μπορεί την ίδια προσµονή
Η µια κοινή µαταίωση.

Πολύ πιο πέρα απ΄ το εγώ και το εσύ
Βρεθήκαµε
Και, λες, εκδικηθήκαµε αµίλητοι
Όσα δε γίνονται όπως τα θέλουµε.
∆ε γνωριζόµασταν

Ώσπου άνοιξαν αιφνίδια
∆ιάλογο τα βλέµµατά
Σαν άρχισε να παίζει το ραδιόφωνο
Εκείνο το τραγούδι.

Λόγο δεν είπαµε κανένα
Κι όµως, για λίγο,
Ξαφνικά ανταµώσαµε.

∆ε µ’ ήξερες
∆ε σ’ είχα δει ποτέ,
Κι όµως,
Είπαµε τόσα.

Μέχρι που ξαφνικά χαθήκαµε
Έτσι, όπως είχαµε βρεθεί.

Χρήστος Κ. Λορέντζος
(ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ)

κ.κ.

sofia είπε...

Ευχαριστώ Ελένη για τις ευχές

Να'σαι καλά

sofia είπε...

Πολύ όμορφο το τραγούδι , αλλά το ποίημα μου άρεσε ιδιαίτερα.

"∆ε µ’ ήξερες
∆ε σ’ είχα δει ποτέ,
Κι όµως,
Είπαµε τόσα."

Να'σαι καλά