Violeta Para, Gracias a la Vida

Η Violeta Para καταγόταν από μια μικρή πόλη της Νότιας Χιλής. Ήταν μια πολύ δυναμική και δημιουργική προσωπικότητα, δραστήριο μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής και γενικά του προοδευτικού κινήματος.
Ήταν  συνθέτης, στιχουργός, λαογράφος, εθνομουσικολόγος και εικαστικός καλλιτέχνης. Έθεσε τις βάσεις για το La Nueva Cancion Chilena.
 Το nueva cancion (νέο τραγούδι) ήταν ένα μουσικό κίνημα με επιρροές από τη λαϊκή μουσική των χωρών της Λατινικής Αμερικής , της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Τα τραγούδια αυτού του μουσικού είδους εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη Χιλή στη δεκαετία του 1960 και αργότερα στην Πορτογαλία και την Ισπανία.
 Η Violeta Para θεωρείται ότι έθεσε τις βάσεις αυτού του μουσικού είδους στη Χιλή. Πολιτικά κυρίως  τα τραγούδια συνδέθηκαν με πολιτικές και κοινωνικές κινητοποιήσεις σ΄αυτές τις χώρες.
 Τα αριστερά  κινήματα της Λατινικής Αμερικής αλλά και  τα κινήματα διαμαρτυρίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε άλλες χώρες εκφράστηκαν μέσα από τους στίχους αυτών των τραγουδιών. Γι' αυτό το λόγο τα δικτατορικά καθεστώτα του Φράνκο, του Πινοσέτ , του Βιντέλα αλλά και άλλων δικτατόρων , λογόκριναν αυτή τη μουσική και τα τραγούδια και" κυνήγησαν" τους καλλιτέχνες . Άλλοι από αυτούς βασανίστηκαν , άλλοι εξορίστηκαν και άλλοι "εξαφανίστηκαν".

Το πιο γνωστό  τραγούδι της  Violeta Para  είναι το Gracias a la Vida. To τραγούδι αυτό έγινε γνωστό στη Λατινική Αμερική από τη Mercedes Sosa. Το 1974 η Joan Baez το έκανε ακόμη πιο γνωστό τραγουδώντας το στις συναυλίες της στις ΗΠΑ. Από τότε το έχουν τραγουδήσει δεκάδες ερμηνευτές σε όλο τον κόσμο.



[...]Στις αρχές του 1952, παρακινούμενη από τον ποιητή αδερφό της Νικανόρ Πάρα, αρχίζει να διασχίζει περιοχές της επαρχίας ηχογραφώντας και συλλέγοντας ντοκουμέντα της παραδοσιακής μουσικής της Χιλής. Από την έρευνα αυτή αναδύεται ένας απέραντος πλούτος, ο οποίος ακόμα και σήμερα «καθοδηγεί» τους ερευνητές. Συγχρόνως, αρχίζει την αγωνιστική της δράση ενάντια στις αδικίες που διαπράττονται στη Λατινική Αμερική: Συνθέτει τραγούδια (ανάμεσά τους και το πασίγνωστο «Gracias a la Vida»), ζωγραφίζει, φτιάχνει γλυπτά και κεραμικά, εξορίζεται. Το 1966 ηχογραφεί τα τελευταία της τραγούδια κι έναν χρόνο μετά αυτοκτονεί, απογοητευμένη από τον χωρισμό της από τον Gilbert Favre΄[...]
Το απόσπασμα από εδώ







Η ανάρτηση αφιερώνεται στον παλιό μου φίλο και συμφοιτητή τον Δημήτρη σε ανάμνηση όμορφων στιγμών αλλοτινών εποχών